بیماران مبتلا به دیابت به دلیل قند خون بالا و آسیب اعصاب و مشکلات عروقی در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به برخی عفونت‌ها قرار دارند
شفا آنلاین>سلامت>عفونت های ادراری در خانم های دیابتی بیشتر از زنان غیر دیابتی است. این میزان شیوع وقتی افزایش چشم گیری دارد که طول مدت دیابت نیز بیشتر باشد. ضمنا اگر قند خون افراد دیابتی (چه خانم و چه آقا) کنترل نشده باشد، علاوه بر افزایش شیوع، شدت عفونت ادراری نیز بیشتر می شود.
به گزارش شفا آنلاین، بیماران مبتلا به دیابت(Diabetes) به دلیل قند خون بالا و آسیب اعصاب و مشکلات عروقی در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به برخی عفونت‌ها قرار دارند.
قند خون بالا باعث از بین رفتن عملکرد مناسب سیستم ایمنی بدن می‌شود، همچنین ابتلا به دیابت در طول زمان می‌تواند سبب آسیب به اعصاب شود و مشکلاتی را برای بیمار ایجاد کند. به عنوان مثال آسیب عصبی باعث از بین رفتن حس در پاها شده و حتی چنانچه بریدگی در پا ایجاد شود یا توسط اشیای نوک‌تیز، آسیبی در پای فرد بیمار ایجاد شود، وی متوجه نخواهد شد. چنانچه آسیب زخم به موقع درمان نشود، به زخمی باز تبدیل شده و دچار عفونت(Infection) خواهد شد.
همچنین مشکلات عروقی از دیگر عوارضی است که بیماران مبتلا به دیابت را در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به عفونت قرار می‌دهد، دیابت در طول زمان می‌تواند منجر به آسیب‌های عروقی شود؛ به گونه‌ای که جریان خون محل آسیب‌دیده کم شده و ترمیم به خوبی انجام نخواهد شد.
چنانچه بیمار مبتلا به دیابت فکر می‌کند که ممکن است دچار عفونتی شده باشد، باید پزشک یا پرستار خود را در جریان بگذارد؛ چراکه بیماران دیابتی در صورت ابتلا به عفونت در معرض ابتلا به کتواسیدوز دیابتی خواهند بود.
بیماران دیابتی در معرض عفونت‌های پوستی، واژینال، مثانه، کلیه، عفونت پا، عفونت‌های دهانی و ریوی و عفونت محل زخم پس از اعمال جراحی قرار دارند.
بیماران دیابتی در صورت مشاهده علائمی مانند تب و لرز، تهوع، استفراغ، اسهال، ثبورات و ضایعات پوستی، قرمزی، تورم، گرمی، افزایش درد در اطراف محل بریدگی، ترشح چرک از محل آسیب، نیاز به دفع مکرر ادرار، درد در هنگام دفع ادرار، تیره شدن رنگ ادرار، بدبو شدن ادرار، خارش یا ترشح از ناحیه واژن، سرفه و ایجاد ضایعات سفیدرنگ در دهان یا روی زبان باید به پزشک خود مراجعه کنند
البته افراد دیابتی نسبت به غیر دیابتی ها، بیشتر به عفونت های ادراری بدون علامت مبتلا می شوند، یعنی با اینکه آزمایش کشت ادرارشان مثبت شده است، نشان می دهد عفونت دارند، ولی خود شخص علامت هایی مثل سوزش ادرار، تکرار ادرار، تب و درد در ناحیه پایین شکم ندارد.
در زنان غیر دیابتی فقط ۶ درصد افراد به عفونت ادراری بدون علامت مبتلا می شوند، اما در دیابتی ها این عدد به ۱۸ درصد می رسد.
ضمنا اگر قند خون افراد دیابتی (چه خانم و چه آقا) کنترل نشده باشد، علاوه بر افزایش شیوع، شدت عفونت ادراری نیز بیشتر می‌شود.
علاوه بر عفونت های ادراری، دومین مشکلی که در دیابتی ها ایجاد می شود، مختل شدن کار سیستم عصبی خودکار مثانه است. این سیستم، مثانه و مجاری ادراری را عصب می دهد و در حس پرشدن مثانه و تخلیه ادرار نقش دارد.
وقتی این سیستم مهم مختل شود، فرد با اینکه مثانه اش پر است، اما احساس ادرار کمتری می کند و دیرتر مثانه را تخلیه می کند. به مرور زمان تخلیه مثانه هم دچار مشکل می شود، چون عضلات مثانه به خوبی نمی تواند منقبض شوند و حتی پس از تخلیله ادرار نیز، ادرار زیادی در مثانه باقی می ماند، ولی فرد دیابتی آن را حس نمی کند. این حالت دو مشکل پدید می آورد:
اول افزایش عفونت ادراری
دوم پدید آمدن حالت بی اختیاری ادرار چون مثانه پر شده و ادرار به صورت سرریز نشست می کند.
مشکلاتی که مطرح شد، به مرور باعث اختلال در شدت دفع ادرار می شود، یعنی ادرار دیگر جریان عادی نخواهد داشت و قطره قطره می آید.
تنها راه برا ی پیشگیری، کنترل مرتب قند خون است. قند خون که بالا باشد، سیستم ایمنی(Safety system) بدن ضعیف شده و مستعد ابتلا به عفونت های ادراری می شود، و به تدریج اعصاب کل بدن از جمله مثانه تخریب می شوند.
قسمت هایی از بدن که انسولین در آنها تزریق نشده است را بیشتر حرکت دهید تا از جذب سریع انسولین جلوگیری شود.
مصرف ۲۰ تا ۴۰ گرم کربوهیدرات اضافی پیش از ورزش و در یک ساعت در طول ورزش توصیه می شود.
میزان انسولین تزریقی باید در ورزش هایی مانند کوهنوردی به میزان ۳۰ تا ۵۰ درصد کاهش یابد.
از ورزش های سنگین در هنگامی که انسولین تزریق شده خودداری کنید.
یکی دو ساعت بعد از صرف غذا ورزش کنید.
نکته بعدی اینکه افراد دیابتی نسبت به غیردیابتی‌ها، بیشتر به عفونت‌های ادراری بدون علامت مبتلا می‌شوند، یعنی با اینکه آزمایش کشت ادرارشان مثبت شده(نشان می دهد عفونت دارند)، ولی خود شخص علامت‌هایی مثل سوزش ادرار، تکرر ادرار، تب و درد در ناحیه پایین شکم ندارد.
علاوه بر عفونت‌های ادراری، دومین مشکلی که در دیابتی‌ها ایجاد می‌شود، مختل شدن کار سیستم عصبی خودکار مثانه است. این سیستم، مثانه و مجاری ادراری را عصب می‌دهد و در حس پُر شدن مثانه و تخلیه ادرار نقش دارد. وقتی این سیستم مهم مختل شود، فرد با اینکه مثانه‌اش پُر است، اما احساس ادرار کمتری می‌کند و دیرتر مثانه را تخلیه می کند.
به مرور زمان تخلیه مثانه هم دچار مشکل می‌شود، چون عضلات مثانه به خوبی نمی‌توانند منقبض شوند و حتی پس از تخلیه ادرار نیز، ادرار زیادی در مثانه باقی می‌ماند، ولی فرد دیابتی آن را حس نمی‌کند.
این حالت دو مشکل پدید می‌آورد، اول افزایش عفونت ادراری و دوم پدید آمدن حالت بی‌اختیاری ادرار است، چون مثانه پُر شده و ادرار به صورت سرریز نشت می‌کند.
مشکلاتی که مطرح شد، به مرور باعث اختلال در شدت دفع ادرار می‌شود، یعنی ادرار دیگر جریان عادی نخواهد داشت و قطره‌قطره می‌آید.
تنها راه شما برای پیشگیری، کنترل مرتب قندخون است. قندخون که بالا باشد، سیستم ایمنی بدن ضعیف شده و مستعد ابتلا به عفونت‌های ادراری می‌شود و به تدریج اعصاب کل بدن از جمله مثانه تخریب می‌شوند.
به گزارش شفا آنلاین، بیماران مبتلا به دیابت(Diabetes) به دلیل قند خون بالا و آسیب اعصاب و مشکلات عروقی در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به برخی عفونت‌ها قرار دارند.
قند خون بالا باعث از بین رفتن عملکرد مناسب سیستم ایمنی بدن می‌شود، همچنین ابتلا به دیابت در طول زمان می‌تواند سبب آسیب به اعصاب شود و مشکلاتی را برای بیمار ایجاد کند. به عنوان مثال آسیب عصبی باعث از بین رفتن حس در پاها شده و حتی چنانچه بریدگی در پا ایجاد شود یا توسط اشیای نوک‌تیز، آسیبی در پای فرد بیمار ایجاد شود، وی متوجه نخواهد شد. چنانچه آسیب زخم به موقع درمان نشود، به زخمی باز تبدیل شده و دچار عفونت(Infection) خواهد شد.
همچنین مشکلات عروقی از دیگر عوارضی است که بیماران مبتلا به دیابت را در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به عفونت قرار می‌دهد، دیابت در طول زمان می‌تواند منجر به آسیب‌های عروقی شود؛ به گونه‌ای که جریان خون محل آسیب‌دیده کم شده و ترمیم به خوبی انجام نخواهد شد.
چنانچه بیمار مبتلا به دیابت فکر می‌کند که ممکن است دچار عفونتی شده باشد، باید پزشک یا پرستار خود را در جریان بگذارد؛ چراکه بیماران دیابتی در صورت ابتلا به عفونت در معرض ابتلا به کتواسیدوز دیابتی خواهند بود.
بیماران دیابتی در معرض عفونت‌های پوستی، واژینال، مثانه، کلیه، عفونت پا، عفونت‌های دهانی و ریوی و عفونت محل زخم پس از اعمال جراحی قرار دارند.
بیماران دیابتی در صورت مشاهده علائمی مانند تب و لرز، تهوع، استفراغ، اسهال، ثبورات و ضایعات پوستی، قرمزی، تورم، گرمی، افزایش درد در اطراف محل بریدگی، ترشح چرک از محل آسیب، نیاز به دفع مکرر ادرار، درد در هنگام دفع ادرار، تیره شدن رنگ ادرار، بدبو شدن ادرار، خارش یا ترشح از ناحیه واژن، سرفه و ایجاد ضایعات سفیدرنگ در دهان یا روی زبان باید به پزشک خود مراجعه کنند
البته افراد دیابتی نسبت به غیر دیابتی ها، بیشتر به عفونت های ادراری بدون علامت مبتلا می شوند، یعنی با اینکه آزمایش کشت ادرارشان مثبت شده است، نشان می دهد عفونت دارند، ولی خود شخص علامت هایی مثل سوزش ادرار، تکرار ادرار، تب و درد در ناحیه پایین شکم ندارد.
در زنان غیر دیابتی فقط ۶ درصد افراد به عفونت ادراری بدون علامت مبتلا می شوند، اما در دیابتی ها این عدد به ۱۸ درصد می رسد.
ضمنا اگر قند خون افراد دیابتی (چه خانم و چه آقا) کنترل نشده باشد، علاوه بر افزایش شیوع، شدت عفونت ادراری نیز بیشتر می‌شود.
علاوه بر عفونت های ادراری، دومین مشکلی که در دیابتی ها ایجاد می شود، مختل شدن کار سیستم عصبی خودکار مثانه است. این سیستم، مثانه و مجاری ادراری را عصب می دهد و در حس پرشدن مثانه و تخلیه ادرار نقش دارد.
وقتی این سیستم مهم مختل شود، فرد با اینکه مثانه اش پر است، اما احساس ادرار کمتری می کند و دیرتر مثانه را تخلیه می کند. به مرور زمان تخلیه مثانه هم دچار مشکل می شود، چون عضلات مثانه به خوبی نمی تواند منقبض شوند و حتی پس از تخلیله ادرار نیز، ادرار زیادی در مثانه باقی می ماند، ولی فرد دیابتی آن را حس نمی کند. این حالت دو مشکل پدید می آورد:
اول افزایش عفونت ادراری
دوم پدید آمدن حالت بی اختیاری ادرار چون مثانه پر شده و ادرار به صورت سرریز نشست می کند.
مشکلاتی که مطرح شد، به مرور باعث اختلال در شدت دفع ادرار می شود، یعنی ادرار دیگر جریان عادی نخواهد داشت و قطره قطره می آید.
تنها راه برا ی پیشگیری، کنترل مرتب قند خون است. قند خون که بالا باشد، سیستم ایمنی(Safety system) بدن ضعیف شده و مستعد ابتلا به عفونت های ادراری می شود، و به تدریج اعصاب کل بدن از جمله مثانه تخریب می شوند.
قسمت هایی از بدن که انسولین در آنها تزریق نشده است را بیشتر حرکت دهید تا از جذب سریع انسولین جلوگیری شود.
مصرف ۲۰ تا ۴۰ گرم کربوهیدرات اضافی پیش از ورزش و در یک ساعت در طول ورزش توصیه می شود.
میزان انسولین تزریقی باید در ورزش هایی مانند کوهنوردی به میزان ۳۰ تا ۵۰ درصد کاهش یابد.
از ورزش های سنگین در هنگامی که انسولین تزریق شده خودداری کنید.
یکی دو ساعت بعد از صرف غذا ورزش کنید.
نکته بعدی اینکه افراد دیابتی نسبت به غیردیابتی‌ها، بیشتر به عفونت‌های ادراری بدون علامت مبتلا می‌شوند، یعنی با اینکه آزمایش کشت ادرارشان مثبت شده(نشان می دهد عفونت دارند)، ولی خود شخص علامت‌هایی مثل سوزش ادرار، تکرر ادرار، تب و درد در ناحیه پایین شکم ندارد.
علاوه بر عفونت‌های ادراری، دومین مشکلی که در دیابتی‌ها ایجاد می‌شود، مختل شدن کار سیستم عصبی خودکار مثانه است. این سیستم، مثانه و مجاری ادراری را عصب می‌دهد و در حس پُر شدن مثانه و تخلیه ادرار نقش دارد. وقتی این سیستم مهم مختل شود، فرد با اینکه مثانه‌اش پُر است، اما احساس ادرار کمتری می‌کند و دیرتر مثانه را تخلیه می کند.
به مرور زمان تخلیه مثانه هم دچار مشکل می‌شود، چون عضلات مثانه به خوبی نمی‌توانند منقبض شوند و حتی پس از تخلیه ادرار نیز، ادرار زیادی در مثانه باقی می‌ماند، ولی فرد دیابتی آن را حس نمی‌کند.
این حالت دو مشکل پدید می‌آورد، اول افزایش عفونت ادراری و دوم پدید آمدن حالت بی‌اختیاری ادرار است، چون مثانه پُر شده و ادرار به صورت سرریز نشت می‌کند.
مشکلاتی که مطرح شد، به مرور باعث اختلال در شدت دفع ادرار می‌شود، یعنی ادرار دیگر جریان عادی نخواهد داشت و قطره‌قطره می‌آید.
تنها راه شما برای پیشگیری، کنترل مرتب قندخون است. قندخون که بالا باشد، سیستم ایمنی بدن ضعیف شده و مستعد ابتلا به عفونت‌های ادراری می‌شود و به تدریج اعصاب کل بدن از جمله مثانه تخریب می‌شوند.
نظرشما
آخرین اخبار