محققان
در این مطالعه تقریبا 2000 بیمار را بررسی کرده و دریافتند، زنانی که
تومور آنها الگوی خاص فعالیتی را در یک جفت ژن خاص نشان میدهند، 3 برابر
بیشتر احتمال دارد که طی 10 سال آینده در اثر این بیماری جان خود را از دست
بدهند.
اگر
این نتایج تائید شوند، آنها به پزشکان کمک کردهاند تا شانس بقای یک بیمار
را در کلینیک ارزیابی کرده و درمان را بر آن اساس پایهریزی کنند.
البته
باید اذعان داشت که میزان بقا برای سرطان پستان در حال حاضر، نسبت به یک
دهه قبل، بیشتر است، اما این بیماری با انتشار در سراسر بدن، همچنان کشنده
است.
نتایج
این مطالعه نشان داد که چگونه سلولهای سرطانی خود را از بافت سالم جدا
میکنند و همچنین میتواند زنانی را شناسایی کند که در معرض خطر بیشتر
گسترش سرطان قرار داشته و بیماری برای آنها کشندهتر است.
محققان
در این مطالعه فعالیت دو ژن را شناسایی کردهاند که ممکن است کنترل کننده
میزان چسبندگی سلولها به هم بوده و اینکه این موضوع چه ارتباطی با بقای
سرطان پستان دارد.
نتایج این مطالعه جدید منجر به ابداع تستهایی خواهد شد که سرطان پستان
مهاجم را شناسایی کرده، یا حتی اهداف جدید درمانی آینده را مشخص میکند.
زنانی که تومورهای آنها فعالیت بالایی را از F12 و فعالیت پائینی را از
STC2 نشان دهند، با شانس 32 درصدی برای مرگ در اثر این بیماری طی 10 سال
آینده مواجه هستند.
ما
شاهد قدمهای بزرگی در درمان سرطان پستان بودهایم، اما به محض آنکه در
بدن گسترش پیدا کند، کشنده خواهد بود. این مطالعه جدید به ما کمک کرده بعضی
از پروسههای کنترل کننده گسترش سرطان پستان را درک کنیم و یک الگوی
فعالیت ژنتیکی را شناسایی کنیم که میتواند زنان در معرض خطر بیشتر را جدا
کند.سپید
Medscape, May 2017