این تحلیل جدید که در نشریه روانپزشکی فردی به چاپ رسیده، به بررسی اطلاعات بدست آمده پرداخته تا مشخص شود ویژگی‌های فردی هر بیمار تا چه اندازه می‌تواند در انتخاب دارودرمانی مناسب برای وی کمک‌کننده باشد.
شفا آنلاین: تحقیقات
جدید نشان داده‌اند که با وجود تجویز داروهای خط اول درمان اختلالات
هراسی،<Treatment of Panic Disorder> هنوز هم بیش از 64 درصد از بیماران موفق به کنترل کامل علائمی نظیر
حملات هراس نشده‌اند. به گزارش شفا آنلاین:این تحلیل جدید که در نشریه روانپزشکی فردی به چاپ رسیده، به بررسی اطلاعات بدست آمده پرداخته تا مشخص شود ویژگی‌های فردی هر بیمار تا چه اندازه می‌تواند در انتخاب دارودرمانی مناسب برای وی کمک‌کننده باشد.
دانیل کالدیرولو، رئیس بخش نوروساینس بالینی بیمارستان هرماناز ایتالیا و سرپرست این تحقیق، می‌گوید: «اهداف اصلی در رویکرد انتخاب درمان بر اساس ویژگی‌های هر بیمار، ارائه مداخلات بر اساس نیازهای هر بیمار به‌طور جداگانه است.
البته هنوز رویکرد شخصی برای هر بیمار در میان متخصصان بحث‌برانگیز است؛ اما می‌تواند فواید متعددی را در درمان اختلالات روانپزشکی داشته باشد. اختلالات هراسی، مشکلات شایع و ناتوان‌کننده روانپزشکی هستند که می‌توان از این نوع رویکرد در درمان آنها سود جست.
متاسفانه، هنوز نیازهای فراوانی در زمینه مداخلات دارویی برای کنترل این اختلالات وجود دارد.»
درمان‌هایی که به‌تازگی برای کنترل اختلالات هراسی تجویز می‌شوند، عبارتند از مهارکننده‌های اختصاصی بازجذب سروتونین، مهارکننده‌های بازجذب سروتونین-نوراپی‌نفرین، ضدافسردگی‌های سه حلقه‌ای و بنزودیازپین‌ها.
محققان در این مطالعه، 22 کارآزمایی تصادفی‌شده را با استفاده از دارونما روی 3 داروی پاروکستین، ونلافاکسین و آلپرازولام برای تشخیص تاثیر ویژگی‌های اجتماعی-جغرافیایی (که به راحتی قبل از شروع درمان قابل‌ارزیابی هستند)، روی دستاوردهای درمانی بررسی کردند.
این عوامل عبارت بودند از سن، جنسیت، طول مدت ابتلا به اختلال، شدت علائم، تعداد حملات هراسی، شدت اختلال و شدت علائم کلی اضطرابی.
نتایج به دست آمده در مورد اثربخشی درمانی و تحمل‌پذیری داروهای مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا برای درمان اختلالات هراسی نیز در نظر گرفته شدند.
کالدیرولا می‌گوید: «این مطالعه، اولین متاآنالیز انجام شده با این هدف است. در صورتی که نتایج به دست آمده در این زمینه قابل‌توجه باشند، متخصصان می‌توانند با کمک گرفتن از ویژگی‌های منحصر به فرد هر بیمار، از ابزار متفاوت پیش‌بینی‌کننده برای دستیابی به حداکثر اثربخشی درمانی و حداقل عوارض ناخواسته درمان‌های ضدهراس استفاده کنند.»
سن بالاتر در زمان شروع مطالعات بالینی مقایسه‌ای میان پاروکستین و دارونما، با قطع درمان از سوی بیمار به‌دلیل مواجهه با عوارض ناخواسته به میزان قابل‌توجهی ارتباط داشت.
با طولانی‌تر بودن دوره درمان، در مطالعات انجام شده روی ونلافاکسین، شانس رهایی بیماران از علائم بالاتر می‌رفت.
کالیرولا با تاکید بر آنکه رویکرد «درمان اختصاصی برای هر بیمار» در مراحل آغازین خود است، می‌گوید: «تحقیقات ما این حقیقت را نادیده می‌گیرند که در زمینه دارودرمانی اختلالات هراسی، نتایج هنوز هم برای ابراز نظر قطعی در مورد نقش عوامل اجتماعی-جغرافیایی در ایجاد تفاوت‌های بالینی کافی نیستند.»PRNewswire
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار