محققان از سال‌ها قبل در مورد عملکرد استخوان‌ها تحقیق می‌کردند و در سال 2007 میلادی دریافتند اسکلت ما به عنوان یک اندام درون‌ریز هورمون‌هایی را در بدن آزاد می‌کنند که برای تنظیم سوخت‌وساز انرژی حیاتی هستند.
شفا آنلاین>سلامت>محققان مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا دریافتند در سلول‌های استخوان نوعی مکانیسم کنترل اشتها وجود دارد.
به گزارش شفا آنلاین، محققان از سال‌ها قبل در مورد عملکرد استخوان‌ها تحقیق می‌کردند و در سال 2007 میلادی دریافتند اسکلت ما به عنوان یک اندام درون‌ریز هورمون‌هایی را در بدن آزاد می‌کنند که برای تنظیم سوخت‌وساز انرژی حیاتی هستند.
بر اساس این تحقیقات اولیه، استخوان‌ها هورمونی موسوم به استئوکلسین ترشح می‌کنند که قند خون(Blood sugar) را تنظیم می‌کند.
بر این اساس، محققان پس از غیرفعال کردن یک ژن خاص در سلول‌های سازنده استخوان موش دریافتند اشتهای موش به میزان چشم‌گیری کاهش یافته است. اما از آنجا که هورمون استئوکلسین تاثیری بر اشتها ندارد، محققان به این نتیجه رسیدند که هورمون ناشناخته دیگری در کاهش اشتها(Loss of appetite)ی موش نقش دارد.
آنها در بررسی‌های خود متوجه شدند این هورمون اسرارآمیز که با عنوان lipocalin 2 شناخته می‌شود، نوعی پروتئین است که با چاقی ارتباط دارد و پیش از این به عنوان عامل موثری بر فعال‌سازی نورون‌های مغزی مرتبط با کاهش اشتها شناخته شده است. پیش از این تصور می‌شد هورمون lipocalin 2 توسط سلول‌های چربی ترشح می‌شود؛ اما محققان دانشگاه کلمبیا دریافتند میزان این هورمون در سلول‌های سازنده استخوان 10 برابر سلول‌های چربی است.
پس از انجام آزمایش روی موش‌ها معلوم شد فقدان این هورمون موجب کاهش اشتها و اختلال در سوخت و ساز بدن می‌شود.
به گزارش شفا آنلاین، محققان از سال‌ها قبل در مورد عملکرد استخوان‌ها تحقیق می‌کردند و در سال 2007 میلادی دریافتند اسکلت ما به عنوان یک اندام درون‌ریز هورمون‌هایی را در بدن آزاد می‌کنند که برای تنظیم سوخت‌وساز انرژی حیاتی هستند.
بر اساس این تحقیقات اولیه، استخوان‌ها هورمونی موسوم به استئوکلسین ترشح می‌کنند که قند خون(Blood sugar) را تنظیم می‌کند.
بر این اساس، محققان پس از غیرفعال کردن یک ژن خاص در سلول‌های سازنده استخوان موش دریافتند اشتهای موش به میزان چشم‌گیری کاهش یافته است. اما از آنجا که هورمون استئوکلسین تاثیری بر اشتها ندارد، محققان به این نتیجه رسیدند که هورمون ناشناخته دیگری در کاهش اشتها(Loss of appetite)ی موش نقش دارد.
آنها در بررسی‌های خود متوجه شدند این هورمون اسرارآمیز که با عنوان lipocalin 2 شناخته می‌شود، نوعی پروتئین است که با چاقی ارتباط دارد و پیش از این به عنوان عامل موثری بر فعال‌سازی نورون‌های مغزی مرتبط با کاهش اشتها شناخته شده است. پیش از این تصور می‌شد هورمون lipocalin 2 توسط سلول‌های چربی ترشح می‌شود؛ اما محققان دانشگاه کلمبیا دریافتند میزان این هورمون در سلول‌های سازنده استخوان 10 برابر سلول‌های چربی است.
پس از انجام آزمایش روی موش‌ها معلوم شد فقدان این هورمون موجب کاهش اشتها و اختلال در سوخت و ساز بدن می‌شود.
نظرشما
آخرین اخبار