شفاآنلاین :دکتر روزبه کردونی "رییس دبیرخانه شورای عالی رفاه و تامین اجتماعی دریادداشتی نوشت:طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی سالیانه ۱۰ هزار عضو بدن به صورت غیر قانونی
تجارت می می شود که ۷۵ درصد این رقم به خرید و فروش کلیه اختصاص دارد.
گزارش های بین المللی حاکی است که تمایل به فروش کلیه توسط فقرا در
کشورهایی نظیر بنگلادش، هندوستان و پاکستان رو به افزایش است.به گزارش شفاآنلاین دراین یادداشت که درواکنش به اظهارات اخیردکترشهریاری عضوکمیسیون بهداشت ودرمان مجلس نوشته شده آمده است:"یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی اظهار داشته است: «چه اشکالی دارد وقتی که فردی در فقر به سر می‌برد و با دریافت ۲۰ تا ۳۰ میلیون زندگی‌اش متحول میشود، کلیه‌اش را بفروشد؟» پیش فرض این دیدگاه این است که فروش کلیه باعث رهایی فقرا از فقر می شود. اظهارات این نماینده مجلس از دیدگاه های مختلف قابل نقد است. یکی از جنبه های قابل نقد این دیدگاه این است که تحقیقات بین المللی نشان می دهد فروش کلیه توسط فقرا اصولا باعث رهایی آنان از فقر نمی شود.
طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی سالیانه ۱۰ هزار عضو بدن به صورت غیر قانونی تجارت می می شود که ۷۵ درصد این رقم به خرید و فروش کلیه اختصاص دارد. گزارش های بین المللی حاکی است که تمایل به فروش کلیه توسط فقرا در کشورهایی نظیر بنگلادش، هندوستان و پاکستان رو به افزایش است.
در این میان پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا برای پاسخ به این سئوال که آیا فروش کلیه توسط فقرا باعث رهایی آنان از فقر می شود یک تحقیق در کشور هندوستان انجام داده اند. در این تحقیق ۳۰۵ نفر از کسانی که کلیه خود را فروخته بودند مورد پرسش قرار گرفتند . ۹۶ درصد پرسش شوندگان اظهار داشتند که علت فروش کلیه پرداخت بدهی بوده است. با این حال ۷۶ درصد از این افراد (کسانی که کلیه خود را برای پرداخت بدهی فروخته بودند) در زمان انجام پیمایش (میانگین 6 ماه پس از فروش کلیه) اظهار داشته بودند هنوز در گیر بدهی هستند و فروش کلیه معضل بدهی آنها را حل نکرده است.
اما با این وجود توجه جدی به این نکته ضروری است که هم اکنون در کشورما یک دیدگاه که متبلوردرمنشور حقوق شهروندی است بیان می کند: «آرامش، شادابی و امید به آیندهای بهتر، خودسازی معنوی و توان افزایی اجتماعی، برخورداری از زندگی امن و آرام، داشتن فرصت و امکان برای همراهی بیشتر با خانواده، تفریح، ورزش و گردشگری حق هر شهروند است». از سوی دیگر دیدگاه نظیر این نماینده مجلس به جای تلاش برای ریشه کنی فساد و فقر شدیدی که باعث اجبار فرد به فروش کلیه می شود، فروش کلیه توسط افراد فقیر را توجیه می کند.
نکته آخر اینکه در اردیبهشت ۱۳۸۴ رهبری نظام در تشریح ضرورت انتخاب اصلح تاکید می کند: «اصلح یعنی چه کسی؟ یعنی کسی که برای ریشه کنی فقر و فساد عزم جدی داشته باشد.»
تحقیق شما اثبات کرده که حتی خرید وفروش کلیه هم که دکتر شهریاری بر آن مهر تایید زدند نمی تواند مشکلات افراد فقیر را حل کند ،چه خوب میشد نمایندگان مجلس به فکر راه هایی برای بهتر کردن وضعیت معیشتی مردم بودند نه تایید خرید وفروش عضو برای رهایی از فقر
و خط فكري اش
ممنون از جنابعالی که این ارقام را منتشر کردید تا همه ازسرنوشت دهندگان کلیه ایی که به خاطر فقر و نداری دست به این اقدام میزنند ، آگاه شوند و آن را به پای این نگذارند که این قشر محروم کاری خداپسندانه انجام میدهند . فقر و استیصال نمی گذارد که بیشتر این افراد در آن حالی که دارند به این فکر کنند که سوای آنکه دارند زندگیشان را وصله پینه میکنند، دارند کاری خداپسندانه نیز انجام میدهند !
اکثرآنان فقط و فقط از سر ناچاری به این کار تن میدهند و بغض و کینه این استیصال و دربه دری در نگاهشان متبلور است . بیایید خود را به جای این افراد بگذاریم زمانی که هیچ راهی برای مرهم زخم زندگیمان نداشته باشیم آیا پس از آنکه کلیه را فروختیم ، راه دیگری برای دردهای دیگرمان خواهیم داشت زمانی که دیگر چیزی برای فروش نداریم درآن موقع آیا شرف مان را نیزبه حراج نخواهیم گذشت و از دیوار مردم بالا نخواهیم رفت ؟
با سپاس از گزارش تکان دهنده سرور دکتر کردونی باید دانست در کشور هندوستان که زمانی مرکز خرید و فروش کلیه انسان بود از سال2011میلادی مجلس قانونی را گذرانید که بر پایه آن هرگونه دادو ستد روی اندام های بدن جرم شناخته میشود. دلال واسطه و جراح پیوند را به زندان میبرند و جراحی که در این کار دست داشته باشد از انجام هرگونه جراحی محروم خواهد شد.از این رو ما نمیتوانیم دلخوش باشیم که روند خرید و فروش اندام در ایران از هنوستان بهتر است.ما اکنون پنج سال از هندوستان عقب میباشیم .آرزوی ما این است که به همراهی وزارت بهداشت،درمان و آموزش پزشکی و نمایندگان مجلس شورا در این رهگذر نیز دست آوردهای انسان دوستانه ای داشته باشیم. ایدون باد
هرگز یادم نمی رود که بعدها فردی می گفت که او را کشتند و اعضای بدنش را از جمله کلیه، کبد و ... را فروخته اند !.
استدلال موافقان این طرح قابل درک است، چون می گویند که شاید افراد زیادی در این رابطه و در تصویب این قانون جان خود را از دست دهند، ولی من می گویم که بالاخره باید به این سمت حرکت کنیم یا نه ؟!
این حرکت زشت و ناپسند باید روز برچیده شود( حال با چه سرعتی الله اعلم ) و لازمه آن هم این است که مخالفان هم کمی نیمه پر لیوان را هم ببینند.
باید تلاش شود که بک بن های کار ریخته شود تا این مرگ مغزی ها از بین نروند.سیستم حمل و نقل و اطلاع رسانی درست برای اعضای مرگ مغزی راه اندازی شود.
وقتی خرید و فروش هست، انوقت سیستم توزیع اندام از مرگ مغزی دیگر معنی خود را از دست می دهد.مگر غیر از این است ؟
این کار می تواند با آرامش و بدور از تنش ها و با گفتگوو تعامل بیشتر صورت پذیرد.
تا نظر بزرگان چه باشد