به گزارش شفا آنلاین:واقعیت این است که انسان در حال تبدیل کردن زمین به جایی غیر قابل زندگی برای خودش است و ممکن است روزی مجبوربه ترک زمین شود. اما آیا واقعا جایی برای رفتن وجود دارد؟ کشف هفت سیاره زمین‌آسا که احتمالا قابلیت پشتیبانی از حیات را هم دارند این تصور را به وجود آورده است که ممکن است بتوان روزی زمین را برای همیشه ترک کرد. اما با فرض این‌که یکی از این سیارات واقعا امکان پشتیبانی از حیات را داشته باشند، ما امکان سفر به این سیاره را خواهیم داشت؟
کشف هفت سیاره هم‌اندازه زمین پیرامون یک ستاره نزدیک به نام تراپیست-۱خبر بسيار مهمي است. اين فاصله در مقياس نجومي نزديك خوانده مي‌وشد اما بايد دانست كه فاصله‌ی تراپیست-۱ از زمین ۳۹ سال نوری است، یعنی حدود ۳۶۹ تریلیون کیلومتر. اگر با سرعت نور بخواهید این فاصله را طي كنيد نیاز به ۳۹ سال زمان خواهیم داشت. ولی تاکنون هیچ فضاپیمایی که بتواند به سرعتی حتی نزدیک به این حد برسد هم ساخته نشده است.
با این وجود فضاپیماهای بسیار سریعی تاکنون به فضا پرتاب شده‌اند. با فناوری امروزی، چه مدت زمان می‌برد تا به تراپیست-۱ برسیم؟
نیوهورایزنز
نیوهورایزنز یا افق‌های نو، سریع‌ترین فضاپیمایی است که تاکنون به فضا پرتاب شده است. این کاوشگر در سال ۲۰۱۵ از کنار پلوتو گذشت و اکنون دارد با سرعت ۱۴.۳۱ کیلومتر بر ثانیه رو به بیرون از منظومه خورشیدی و به سوی فضای میان‌ستاره‌ای پیش می‌رود. با این سرعت، نیوهورایزنز برای رسیدن به تراپیست-۱ باید حدود ۸۱۷۰۰۰ سال در راه باشد.
جونو
فضاپیمای جونوی ناسا در عمل برای رسیدن به مشتری در سال ۲۰۱۶ سرعتی بیش از نیوهورایزنز داشت. این فضاپیما به کمک گرانش مشتری به سرعت حداكثري حدود ۲۶۵۰۰۰ کیلومتر بر ساعت نسبت به زمین دست یافت و سریع‌ترین ساخته‌ی دست انسان نام گرفت.
جونو حتی اگر به طور پیوسته با این سرعت پیش برود ، ۱۵۹۰۰۰ سال زمان می‌برد تا به تراپیست-۱ برسد.
وویجر ۱
وویجر ۱، دورترین جسم ساخته انسان، در سال ۲۰۱۲ از سامانه‌ی خورشیدی بیرون رفت و پای به فضای میان‌ستاره‌ای گذاشت. به گفته‌ی ناسا، این فضاپیما اکنون دارای سرعتی حدود ۶۱۵۰۰ کیلومتر بر ساعت (۱۷ کیلومتر بر ثانیه) است. وویجر ۱ اگر بخواهد به تراپیست-۱ برسد ۶۸۵۰۰۰ سال در راه خواهد بود.
ولی واقعیت اینست که وویجر ۱ هرگز به تراپیست-۱ نخواهد رسید زیرا مسیرش رو به ستاره‌ی دیگری به نام AC 79 3888 (گلیزه ۴۴۵) در فاصله‌ی ۱۷.۶ سال نوری زمین است و ۴۰ هزار سال دیگر از فاصله‌ی ۱.۷ سال نوری آن خواهد گذشت.
شاتل فضایی
شاتل فضایی ناسا با سرعت بیشینه‌ی حدود ۲۸۱۶۰ کیلومتر بر ساعت زمین را دور می‌زد. فضاپیمایی با این سرعت حدود ۱.۵ میلیون سال در راه خواهد بود تا به تراپیست-۱ برسد.
بنابراین برای سفر انسان‌ها به سامانه‌ی تراپیست-۱، فضاپیمای شاتل وسیله‌ی کاربردی‌ای نخواهد بود.
برنامه‌ی رویایی هاوکینگ
یک فضاپیمای فراسریع که می‌تواند در بازه‌ی زمانی بسیار کوتاه‌تری به تراپیست-۱ برسد، فضاپیمایی میان‌ستاره‌ای است که توسط استیون هاوکینگ در برنامه‌اش (Breakthrough Starshot) رویاپردازی شده است.
کاوشگرهای کوچک و پیشران-لیزری هاوکینگ از دید نظری می‌توانند با سرعتی ۲۰ درصد سرعت نور، یا ۲۱۶ میلیون کیلومتر بر ساعت پرواز کنند. این حدود ۴۰۰۰ برابر سرعت فضاپیمای رکوردشکن نیوهورایزنز ناسا است! فضاپیمایی با این سرعت می‌تواند در کمتر از ۲۰۰ سال به تراپیست-۱ برسد. ولی اين هم هنوز يك روياست.
با فناوری امروز هیچ راهی برای این که انساني بتواند در مدت زندگی خود به تراپیست-۱ برسد وجود ندارد
