درمان آنتی بیوتیکی بعد از گرفتن نمونه ادرار به همراه کشت آن شروع می‌شود. در شماره گذشته، نکاتی در مورد علل ایجاد کننده، تظاهرات بالینی براساس گروه سنی کودکان و روند ایجاد عفونت عنوان شد.
شفا آنلاین:عفونت
ادراری، یک نوع وضعیت بالینی است که می‌تواند مجرای ادرار و مثانه را
درگیر کند. عفونت ادراری در دختران شایع‌تر از پسران است و معمولا با تب،
استفراغ، دل‌درد و گاهی اسهال بروز می‌کند.گاهی شب‌ادراری، ادرار بدبو، تکرر ادرار و بی قراری و ناآرامی هنگام ادرار کردن دیده می‌شود.
به گزارش شفا آنلاین: درمان آنتی بیوتیکی بعد از گرفتن نمونه ادرار به همراه کشت آن شروع می‌شود. در شماره گذشته، نکاتی در مورد علل ایجاد کننده، تظاهرات بالینی براساس گروه سنی کودکان و روند ایجاد عفونت عنوان شد. در ادامه، به علایم آن در کودکان پرداخته خواهد شد.
پیشگیری از عفونت‌های ادراری
درمان‌های آنتی‌بیوتیکی پیشگیری کننده از عفونت ادراری برای جلوگیری از آسیب و زخم‌های کلیوی ضروری است. داروی مناسب به شکل خوراکی تجویز می‌شود. درمان پیشگیری کننده باید در کودکان با سابقه عود عفونت ادراری، ناهنجاری‌های مجاری ادراری، نقص دستگاه ایمنی یا انسداد نسبی ادرار تا برطرف شدن کامل عامل زمینه‌ساز ادامه یابد. شواهدی دال بر برتری آنتی‌بیوتیک تک‌دوز در پیشگیری از عفونت ادراری وجود ندارد.
مواردی که در بیماری عفونت مجاری ادراری باید مد نظر باشد
شناسایی علائم: اوج شیوع عفونت 2 تا 6 سالگی، به جز زمان نوزادی و نسبت ابتلا دختر به پسر 10/1 است.
علائم بالینی در شیرخواران و کودکان زیر 2 سال: علائم اختصاصی ندارند و نشانه‌ها غالبا مشابه اختلالات گوارشی است، ممکن است همراه با تب، بی‌قراری، درد هنگام ادرار کردن و تخلیه ناقص مثانه، گریه، تحریک‌پذیری دائمی، ادرار بد بو، جریان غیرعادی ادرار و تکرر ادرار باشد. سایر علائم شامل: نارسایی رشد، تهوع، استفراغ، مشکلات تغذیه‌ای، اسهال، زردی، نفخ شکم می‌شوند.
علائم بالینی در کودکان بالای 2 سال مبتلا به عفونت سیستم اداری: شب‌ادراری یا بی‌اختیاری ادرار در طول روز، تب، ادرار بدبو، تکرر ادرار، درد هنگام دفع ادرار و احساس فوریت در دفع ادرار، درد شکمی، حساسیت در ناحیه زاویه دنده‌ای مهره‌ای (درد پهلو)، استفراغ، تب و لرز توام با درد پهلوها، شکم درد شدید و افزایش گلبول‌های سفید خون. درد و حساسیت پهلو نشانه فیزیکی عفونت کلیه است و عفونت سیستم ادراری فوقانی اغلب با تب و لرز و درد پهلو همراه است.
پیشگیری از یبوست: یبوست عامل باقی ماندن ادرار و رکود ادرار و بازگشت آن است. برای درمان عفونت مجاری ادراری نیز باید یبوست درمان شود که رکود ادرار را کم کند.
جمع‌آوری درست نمونه ادراری: تشویق به مصرف مایعات فراوان برای جمع‌آوری نمونه ادرار خوب نیست زیرا باعث ترقیق ادرار و لذا کاهش تعداد میکروارگانیزم‌ها به طور کاذب می‌شود. دقیق‌ترین نمونه آزمایش برای بررسی وجود میکروب‌ها در ادرار تهیه نمونه با روش آسپیراسیون سوپراپوبیک (برای زیر 2 سال) و سونداژ مثانه، به شرطی که چند سی‌سی اول دور ریخته شود، است. نمونه تهیه شده سریعا (حداکثر نیم ساعت) به آزمایشگاه ارسال شود و در صورت تاخیر تا 24 ساعت در یخچال نگهداری شود. وقتی کیسه جمع‌آوری ادرار به کودک چسبانده شد، جهت جمع‌آوری ادرار بهتر است بلافاصله بعد از ادرار کردن کنده شود. ماندن ادرار در کیسه عامل افزایش احتمال آلودگی است. قبل از چسباندن کیسه جمع‌آوری ادرار، موضع با صابون شسته وخشک شود.
رژیم غذایی مناسب: مصرف کافئین یا نوشابه‌های کربنات‌دار به علت دارا بودن اثرات تحریکی بر مخاط مثانه خوب نیست. در کودکان مبتلا که قادر به خوردن مایعات نیستند از مایعات وریدی استفاده شود. مصرف بیشتر پروتئین حیوانی چون باعث حفظ اسیدیته ادرار می‌شود.
مصرف درست دارو: در کودکانی که مکررا دچار عفونت سیستم ادراری می‌شوند، اگر به کودک دوزهای داروهای پیشگیری کننده داده می‌شود، به والدین توصیه شود شب‌ها قبل از خواب داده شود تا مدت طولانی‌تر در مثانه باقی بماند. اگر کودک نمی‌تواند قرص را بخورد باید آن را پودر کرده، با آب میوه مخلوط و به کودک بخورانید.
تشویق به مصرف مایعات فراوان و تشویق به دفع مکرر ادرار
پیشگیری از عود مجدد: عفونت مکرر سیستم ادراری عامل آسیب به کلیه‌ها بوده و باید پیشگیری شود. نشانه‌های انگل روده‌ای با درمان مناسب درمان شود. اجتناب از پوشیدن لباس زیر تنگ و نایلونی، پیشگیری از یبوست، عدم استفاده از وان و جکوزی داغ، کودکانی که تب ناشناخته دارند از نظر عفونت سیستم ادراری بررسی شوند. به والدین تاکید شود در کودکی که توانایی کنترل ادراری را کسب کرده و دچار بی‌اختیاری شده و استشمام بوی بد از ادرار و تکرر ادرار یا احساس فوریت در دفع ادرار دارد سریع‌تر گزارش کنند.
درمان ریفلاکس مثانه: در هر بار تخلیه مقداری از ادرار در مثانه می‌ماند و ادراری که در حالب‌ها بوده، بعد از دفع ادرار به مثانه بازگشته و تا دفع ادرار بعدی در مثانه باقی می‌ماند و عامل رشد باکتری‌ها در مثانه شده و احتمال عفونت را بالاتر می‌برد.
شایعترین علت عفونت کلیه ریفلاکس در کودکان است.
کمبود حجم مایع در رابطه با کاهش دریافت مایعات و وجود تب: مادران به تعداد دفعات بالاتر به شیرخواران شیر بدهند، در صورت عدم خوب شیرخوردن مایعات وریدی شروع شود، کودکانی که تهوع استفراغ دارند مایعات وریدی شروع شود، از نظر علائم کم‌آبی، مانند خشکی مخاط‌ها و کاهش حجم ادرار، بررسی شوند.
پیش‌آگهی
با درمان زودهنگام و کافی در زمان مناسب، پیش‌آگهی عفونت سیستم ادراری معمولا عالی است. بروز عفونت در کودکان بسیار کوچک (زیر 2 سال) و توام با ناهنجاری‌های مادرزادی کلیه و ریفلاکس، خطر آسیب پیش‌رونده کلیوی بیشتر است. بنابراین تشخیص زودهنگام کودکان در معرض خطر، به خصوص در دوران شیرخوارگی و نوپایی، بسیار حائز اهمیت است.سپید
لیلا سیدموسوی
سوپروایزر آموزشی مرکز آموزشی درمانی شهید دکتر باهنر
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار