گزینه درمانی جدید برای یبوست مزمن

شفا آنلاین:شرکت‌های داروسازی «آیرون وود» و «آلرگان» روز گذشته اعلام کردند که سازمان غذا و داروی آمریکا دوز 72 میکروگرمی لیناکلوتاید (Linaclotide) با نام تجاری لینزز (Linzess) را برای درمان یبوست مزمن با علت نامشخص در بزرگسالان مورد تایید قرار داده است.

به گزارش شفا آنلاین: دوز تازه تایید شده، این امکان را به پزشکان می‌دهد که بتوانند دوز مناسب برای هر فرد را بسته به شرایط وی و تحمل‌پذیری‌اش انتخاب کنند. انتظار می‌رود که دوز درمانی جدید در 3 ماهه اول 2017 میلادی در بازار مصرف عرضه شود. این دوزاژ جدید، به جمعیت قابل‌توجهی از بزرگسالان مبتلا به یبوست مزمن با علت ناشناخته کمک خواهد کرد. لینزز هم اکنون در 3 دوز مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکاست: 290 میکروگرمی برای بزرگسالان مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر با الگوی غالب یبوست، دوز 145 میکروگرمی و دوز تازه تایید شده 72 میکروگرمی برای درمان بزرگسالان مبتلا به یبوست مزمن با علت ناشناخته. طبق اطلاعات منتشر شده از سوی IMS، از زمان ورود به بازار لینزز در دسامبر 2012 میلادی تاکنون، نزدیک به 5/1 میلیون بیمار در حدود 7 میلیون نسخه برای آن ارائه کرده‌اند.

تام مک کورت، سرپرست بخش بازاریابی در شرکت ایرون وود می‌گوید: «لینزز داروی برند نسخه‌ای پیشرو در درمان بزرگسالان مبتلا به یبوست مزمن با علت ناشناخته یا سندرم روده تحریک‌پذیر با الگوی غالب یبوست بوده است. ما معتقدیم که ورود به بازار دوز 72 میکروگرمی آن، دست پزشکان را در مدیریت علائم طیف وسیع‌تری از بیماران باز خواهد گذاشت.»

بیل میوری، مدیر بخش بازاریابی شرکت آلرژن می‌گوید: «این تاییدیه، گام موثری در جهت حرکت برای انجام تعهدات ما در ارائه درمان‌های مبتکرانه برای مراقبت بیشتر از بیماران و بهبود وضعیت درمانی مبتلایان به اختلالات گوارشی نظیر یبوست مزمن با علت ناشناخته است.»

تایید لینزز 72 میکروگرمی براساس یافته‌های حاصل از یک مطالعه فاز3 روی 1223 بزرگسال مبتلا به یبوست مزمن با علت ناشناخته به دست آمد. آنچنان که قبلا گزارش شده بود، این مطالعه به هدف اولیه خود دست یافت. طی مدت زمان 12 هفته، دوز 72 میکروگرمی این دارو در مقایسه با دارونما، بهبود معناداری در حرکات روده نشان داد. شایع‌ترین عارضه گزارش شده به دنبال مصرف این دوز دارو در مطالعه بالینی عبارت بود از اسهال. میزان موارد وقوع اسهال و قطع مصرف دارو به‌دلیل عارضه اسهال، در گروه دریافت‌کننده دوز 72 میکروگرمی به میزان قابل‌توجهی کمتر از دریافت‌کنندگان دوز 145 میکروگرم دارو بود. لینزز در هر 5 مطالعه پایلوت انجام شده روی این دارو (دربرگیرنده 3 دوز دارو و 2 اندیکاسیون درمانی) به نتایج اولیه خود دست یافت.
یبوست مزمن با علت ناشناخته، یک اختلال عملکردی دستگاه گوارشی است که در حدود 35 میلیون بزرگسال آمریکایی را گرفتار کرده است. این عارضه به‌طور معمول با حرکات کم روده (کمتر از 3 بار دفع در هفته) تعریف می‌شود؛ اما علائم متفاوت‌اند و ممکن است احساس خالی نشدن کامل روده پس از دفع و مدفوع سخت را نیز شامل شود. متاسفانه در حال حاضر گزینه‌های درمانی محدودی برای درمان مبتلایان به این بیماری وجود دارد. لینزز، کپسول‌های با الگوی مصرف یکبار در روز است که برای کمک به بهبود درد شکم و یبوست مرتبط با سندرم روده تحریک‌پذیر با الگوی غالب یبوست، دفع نامنظم مدفوع، مدفوع سخت و تخلیه ناکامل روده‌ها در نتیجه یبوست مزمن با علت ناشناخته تجویز می‌شود. دوز توصیه شده در مورد سندرم روده تحریک‌پذیر با الگوی غالب یبوست، 290 میکروگرم و در اندیکاسیون یبوست با علت ناشناخته، 145 میکروگرم است. دوز 72 میکروگرم برای تجویز در یبوست مزمن با علت ناشناخته، براساس شرایط و تحمل‌پذیری بیمار تجویز می‌شود. لینزز باید حداقل 30 دقیقه قبل از اولین وعده غذایی روزانه میل شود. لینزز در بیماران خردسال کوچک‌تر از 6 سال ممنوعیت مصرف دارد. ایمنی و اثربخشی این دارو در کودکان و افراد کمتر از 18 سال مورد بررسی قرار نگرفته است. در موش‌ها، لیناکلوتاید موجب افزایش مرگ و میر طی 24 ساعت اول مصرف به‌دلیل دهیدراتاسیون می‌شود. احتمال می‌رود که در بیماران کمتر از 6 سال در مقایسه با بیماران بزرگ‌تر، خطر ابتلا به اسهال شدید و عارضه‌دار بیشتر باشد. در بزرگسالان مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر با الگوی غالب یبوست، یا مبتلایان به یبوست مزمن با علت ناشناخته تحت درمان با لینزز، شایع‌ترین عارضه گزارش شده در مطالعات بالینی، همان‌طور که اشاره شد، اسهال بوده است. لینزز یک لاکساتیو نیست و اولین داروی مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا از خانواده دارویی آگونیست‌های گوآنیلات سیکلازC محسوب می‌شود. لینزز حاوی یک پپتید است که لیناکلوتاید نامیده می‌شود. این پپتید از لحاظ ساختاری مرتبط است با دو پپتید طبیعی گوآنیلین و اوروگوآنیلین، که گیرنده‌های GC-C در روده را فعال می‌کند. فعال شدن این گیرنده‌ها دو نتیجه مهم دارد: افزایش ترشحات گوارشی و تسهیل ترانزیت روده‌ای. همچنین، فعالیت اعصاب حس‌کننده درد در روده کاهش می‌یابد.
منبع: PRNewswire
سپید