در این شیوه از سلول‌های بنیادی برای ترمیم بافت زنده دندان که پالپ نام دارد، استفاده می‌شود. سلول‌های بنیادی در این شیوه به سلول‌هایی تبدیل می‌شوند که وظایف خاصی را در بافت دندان برعهده دارند.
شفا آنلاین>سلامت>محققان شیوه جدیدی را برای پرکردن دندان‌ها بدون استفاده از مواد مصنوعی و تنها با بهره‌گیری از سلول‌های بنیادی، ابداع کردند.
به گزارش شفا آنلاین، محققان با استفاده از دارویی موسوم به Tideglusib توانستند پوسیدگی دندان موش ها را بدون استفاده از مواد مصنوعی، ترمیم کنند. با وجود این که دندان‌ها توانایی محدودی در ترمیم خود با استفاده از سلول‌های بنیادی دارند، در صورت تامین سلول‌های بنیادی لازم برای آن‌ها، این توانایی بهبود چشمگیری می‌یابد. ترمیم دندان با استفاده از این شیوه به معنای حفظ ساختار و بافت طبیعی آن است.
به گزارش شفا آنلاین، محققان با استفاده از دارویی موسوم به Tideglusib توانستند پوسیدگی دندان موش ها را بدون استفاده از مواد مصنوعی، ترمیم کنند. با وجود این که دندان‌ها توانایی محدودی در ترمیم خود با استفاده از سلول‌های بنیادی دارند، در صورت تامین سلول‌های بنیادی لازم برای آن‌ها، این توانایی بهبود چشمگیری می‌یابد. ترمیم دندان با استفاده از این شیوه به معنای حفظ ساختار و بافت طبیعی آن است.
در این شیوه از سلول‌های بنیادی برای ترمیم بافت
زنده دندان که پالپ نام دارد، استفاده می‌شود. سلول‌های بنیادی در این شیوه
به سلول‌هایی تبدیل می‌شوند که وظایف خاصی را در بافت دندان برعهده دارند.
پالپ نرم داخل دندان دربرگیرنده رگ‌های خونی و اعصاب دندان است و پوسیدگی می‌تواند این بافت زنده را از بین ببرد. در چنین شرایطی معمولا بیماران تحت درمان ریشه دندان یا عصب‌کشی قرار می‌گیرند و در نهایت دندان خود را از دست می‌دهند.
هنگامی که دندان دچار پوسیدگی می‌شود، بدن لایه نازکی روی بافت پالپ ایجاد می‌کند تا مانع سرایت پوسیدگی به آن شود؛ اما این عملکرد بدن در مورد پوسیدگی‌های شدید، کارآیی ندارد. مواد مصنوعی مورد استفاده برای پرکردن دندان نیز با وجود ترمیم عملکرد دندان، هرگز امکان بازیابی مواد معدنی و ترکیبات ساختاری بافت دندان را فراهم نمی‌کنند و بالاخره باید مواد قدیمی از دندان خارج شده و با مواد جدید، جایگزین شوند. بعد از چندبار تکرار این شیوه درمانی نیز در نهایت دندان کشیده می‌شود.
محققان در این تحقیقات با استفاده از نوعی اسفنج قابل جذب از جنس کلاژن مقدار مناسبی از داروی Tideglusib را روی سوارخ‌های ایجاد شده روی دندان موش قرار دادند. پس از شش هفته اسفنج کاملا جذب شده و بافت جدید دندان جایگزین آن شد.
داروی Tideglusib در ابتدا به عنوان درمانی برای بیماری آلزایمر معرفی شد؛ اما هرگز کارآیی آن در درمان این بیماری به اثبات نرسید. با توجه به این که تحقیقات مذکور در مراحل اولیه است، هنوز راه درازی تا استفاده تجاری از آن باقی مانده است.
پالپ نرم داخل دندان دربرگیرنده رگ‌های خونی و اعصاب دندان است و پوسیدگی می‌تواند این بافت زنده را از بین ببرد. در چنین شرایطی معمولا بیماران تحت درمان ریشه دندان یا عصب‌کشی قرار می‌گیرند و در نهایت دندان خود را از دست می‌دهند.
هنگامی که دندان دچار پوسیدگی می‌شود، بدن لایه نازکی روی بافت پالپ ایجاد می‌کند تا مانع سرایت پوسیدگی به آن شود؛ اما این عملکرد بدن در مورد پوسیدگی‌های شدید، کارآیی ندارد. مواد مصنوعی مورد استفاده برای پرکردن دندان نیز با وجود ترمیم عملکرد دندان، هرگز امکان بازیابی مواد معدنی و ترکیبات ساختاری بافت دندان را فراهم نمی‌کنند و بالاخره باید مواد قدیمی از دندان خارج شده و با مواد جدید، جایگزین شوند. بعد از چندبار تکرار این شیوه درمانی نیز در نهایت دندان کشیده می‌شود.
محققان در این تحقیقات با استفاده از نوعی اسفنج قابل جذب از جنس کلاژن مقدار مناسبی از داروی Tideglusib را روی سوارخ‌های ایجاد شده روی دندان موش قرار دادند. پس از شش هفته اسفنج کاملا جذب شده و بافت جدید دندان جایگزین آن شد.
داروی Tideglusib در ابتدا به عنوان درمانی برای بیماری آلزایمر معرفی شد؛ اما هرگز کارآیی آن در درمان این بیماری به اثبات نرسید. با توجه به این که تحقیقات مذکور در مراحل اولیه است، هنوز راه درازی تا استفاده تجاری از آن باقی مانده است.
نظرشما
آخرین اخبار