کد خبر: ۱۳۵۹۰۹
تاریخ انتشار: ۰۱:۱۵ - ۰۷ دی ۱۳۹۵ - 2016December 27
سرطان دومین عامل مرگ‌ مردم ایران و دنیا است. از سال 1990 تاکنون هر ساله به صورت تقریبی، 5 میلیون نفر بر اثر سرطان جان خود را از دست می‌دهند.
هزار بیمار سرطانی
50 هزار مرگ سالیانه
90 هزار افزایش سالانه ‎
    شفا آنلاین:   سرطان دومین عامل مرگ‌ مردم ایران و دنیا است. از سال 1990 تاکنون هر ساله به صورت تقریبی، 5 میلیون نفر بر اثر سرطان جان خود را از دست می‌دهند. این رقم هم در جهان و هم در کشور رو به افزایش است.

به گزارش شفا آنلاین:به همین علت سازمان جهانی بهداشت در سال 2013 تخمین زد کشور ایران تا سال 2020، بیش از 85 هزار بیمار سرطانی خواهد داشت که 62 هزار نفر آنها به همین علت جان خود را از دست می‌دهند. سرطان به مرور جایگزین بیماری‌هایی مانند طاعون و وبا در دوره‌های قبل شد. این بیماری، فرد را از فعالیت‌های اجتماعی باز می‌دارد، درد زیادی دارد و هزینه درمان آن بالا است. همچنین احتمال اینکه یک فرد سرطانی، پس از چند سال گذشت از زمان درمان، مجدداً به سرطان مبتلا شود بالا است. بالا بودن تعداد مبتلایان به این بیماری هر ساله هزینه سنگینی بر دوش دولت‌ها، خانواده‌ها و بیمه‌ها می‌گذارد و جدا از بخش درمان، مبتلایان جوان سنین کارایی خود را در جامعه از دست می‌دهند و جامعه به پیشرفت مورد انتظار نمی‌رسد.

       در حال حاضر آخرین جدول به دست آمده سرطان به صورت بین‌الملل در سال 2012 در مرکز بین‌المللی سرطان واقع در نیویورک جمع‌آوری شد که در ابتدای سال 2015 نیز این اطلاعات به‌روزرسانی شد. در رده نخست این جدول، دانمارک با 381 مورد سرطان گزارش‌شده در هر صد هزار نفر قرار داشت و فرانسه و استرالیا با ارقام نزدیک به هم در رده‌های دوم و سوم بودند و کشور کوچک پورتوریکو در انتهای این لیست قرار داشت.

       آمارهای ایرانی از اداره سرطان وزارت بهداشت نشان می‌دهد در حال حاضر بیش از 300 هزار نفر در ایران به سرطان مبتلا هستند و سالانه 90 هزار نفر به تعداد مبتلایان افزوده می‌شود. همچنین متاسفانه 50 هزار نفر از بین این تعداد بیمار، جان خود را از دست می‌دهند. این در حالی است که تنها 85 درصد سرطان‌ها در سیستم ثبت سرطان ثبت می‌شوند و برخی گزارش نمی‌شوند و برخی از این بیماران نیز تا زمان مرگ متوجه بیماری سرطان خود نیستند. همچنین برخی از بیمارانی که مجدداً به تومورهای سرطانی مبتلا شده‌اند به صورت مجدد در سیستم ثبت‌نام نمی‌شوند و این افراد به آمار مبتلایان رقمی اضافه نمی‌کنند. همه اینها نشان‌دهنده این واقعیت است که سرطان به مرور نه تنها مردم جامعه ایران، بلکه دنیا را از کار می‌اندازد و انسان‌ها برای پیشگیری از ابتلا به آن کمترین اقدامات را انجام می‌دهند. این مسئله برای آینده نسل‌های بشری به شدت نگران‌کننده است. طبق همان آمار جهانی در مرکز بین‌المللی سرطان، تعداد مبتلایان به سرطان در بین کودکان زیر 15 سال در دو دهه گذشته، چهار درصد افزایش جهانی داشته است. این مسئله نشان می‌دهد سلامت نسل بعدی در خطری جدی است و کودکانی هم که از این بیماری جان سالم به در می‌برند تا 50 درصد به 30 سالگی نمی‌رسند و آنهایی نیز که پس از آن نیز زنده خواهند ماند، کیفیت زندگی سالمی نخواهند داشت و ضعیف‌تر از سایر هم‌نسلان خود هستند.

       طبق آمار جهانی در منطقه خاورمیانه، مردان بیشتر به سرطان‌هایی مانند ریه، معده، مری، مثانه، کولورکتال و دهان مبتلا می‌شوند، در حالی که زنان با سرطان‌های پستان، دهانه رحم، تخمدان و دهان مواجه هستند. سرطان دهان تنها نوع سرطان مشترک بین دو جنس است. در ایران سرطان معده در مردان و پستان در زنان، نخستین سرطان شایع در هر دو جنس است و اگر بخواهیم جلوی پیشرفت عمومی و اپیدمی این بیماری خطرناک در جامعه را بگیریم باید برنامه‌ها و سیاست‌گذاری‌های جدی در بخش آموزش عمومی و پیشگیری از موانع ابتلا داشته باشیم. در عین حال، عوامل سرطان‌زای جدی در کشور به ترتیب مصرف دخانیات، چاقی و بی‌تحرکی، مصرف الکل و همچنین عوامل محیطی مانند اشعه‌های مضر، غذاهای چرب، گردوخاک و آلودگی هوا و امواج خطرناک معرفی شده است.

        همچنین تخمین زده شده با رعایت موارد محیطی و اجتناب از آنها، 40 درصد از مرگ‌ومیرهای سرطانی قابل پیشگیری است. همچنین اگر بیماران به موقع مراجعه کنند، یک‌سوم مرگ‌های ناشی از این بیماری کاهش پیدا می‌کند و بیمار با موفقیت درمان خواهد شد.

       جای ذکر است که روش گروهی درمان سرطان، راه‌حلی برای انتخاب بهتر درمان بیماران است که اخیراً در کشورهای آمریکای شمالی و اروپای غربی مرسوم شده است. این کار باعث می‌شود بیمار نه تنها از مشورت یک متخصص بلکه گروهی از متخصصان دارا باشد و همین مسئله علاوه بر اینکه روند درمان بیماران را سرعت می‌بخشد، می‌تواند بهترین گزینه را برای رسیدگی به بیماران به همراه بیاورد و دیگر اختلافی در مورد اولویت در جراحی یا شیمی‌درمانی و رادیوتراپی وجود نداشته باشد. به همین علت راه‌اندازی سیستم درمان گروهی سرطان، آموزش عمومی و اعمال سیاست‌های مناسب در زمینه پیشگیری و اجتناب عمومی از عوامل سرطان‌زا می‌تواند در اولویت دولت قرار بگیرد.سپید
نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر: