بحران روانی پس از ابولا در گینه

شفا آنلاین:اگرچه شیوع ابولا فقط به مناطق بومی این بیماری محدود می‌شود (بوم‌گیر)، تلاش‌ها در ارائه مواد و پشتیبانی آموزشی به سیستم‌های بهداشتی محلی برای مدیریت انتقال بیماری مناسب بوده‌اند.

به گزارش شفا آنلاین: هرچند با وجود دستاوردها در محدود کردن همه‌گیری این بیماری، انتظار می‌رود که پیامدهای روانی اجتماعی آن برای بازماندگان، خانواده‌ها و جوامع سال‌ها ادامه داشته باشد.

ندا فارغ، سوما اورو کمو و الکسیس توناکارا، استدلال می‌کنند که بهبودی از تروما و همچنین ارتقای سلامت روان به شدت وابسته به نگهداری هویت و میراث فرهنگی به‌خصوص در چارچوب بافت تاریخی گینه است.

همانند شیوع دیگر بیماری‌ها، پیامدهای روانی اجتماعی پس از حل‌وفصل بحران ابولا نیز بسیار بارز و چشمگیر هستند. برنامه‌های ارتقای سلامت روان برای بازماندگان ابولا در سازمان جهانی بهداشت منجر به شکل‌گیری تعداد قابل‌توجهی از کارشناسان سلامت روان در گینه در اوایل سال ۲۰۱۶ شد. این تلاش‌ها امیدوارکننده بودند اما وقفه‌هایی که در تدوین بودجه صورت گرفت به شدت آموزش، پیگیری و نظارت را که برای حفظ مراقبت‌های سلامت روان را که ضروری هستند محدود کرد؛ ازاین‌رو منطقه همچنان دچار کمبودهایی در ارائه مراقبت‌های بهداشتی روانی است و توجه و رسیدگی به سلامت روانی اجتماعی بازماندگان با توجه به گستردگی اختلال و شوک بعد از بیماری ناکافی است.

جمهوری گینه دارای تاریخ پس از دوران مستعمرگی منحصربه‌فردی است. مبارزه مذهبی سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۵۸ به رهبری روحانی مسلمان اسکو سایون و همچنین ۳۰ سال حکومت رژیم سوسیالیستی مستقل رییس جمهور سکو توره (۸۸-۱۹۵۸) یک برنامه ظالمانه راززدایی با الهام از انقلاب فرهنگی مائوئیست برای از بین بردن فرهنگ‌های موجود و ایجاد یک هویت ملی جدید را به جامعه گینه تحمیل کرد. هرچند وجود یک بودجه مستمر برای تامین مالی برنامه سلامت روان ضروری است، ما یک راه دستیابی به سلامت روان و ارتقای ظرفیت روانی را پیشنهاد می‌کنیم. فرهنگ‌ گینه در اسطوره‌شناسی، تاریخ شفاهی، ارتباط با خاک و زمین، ماوراءالطبیعه، رویاها و ارتباط با ارواح اجدادی بسیار غنی است. گینه‌ای‌ها به شفادهندگان سنتی خود، بزرگان و متولیان سنتی فرهنگ و گریوت (داستان سرایان) برای معنا بخشیدن به زندگی و توسعه دانش و قوانین زندگی اعتقاد دارند. شیوه‌های فرهنگی تضعیف شده و تلاش برای ساخت دوباره فرهنگ‌ها با ظهور اپیدمی ابولا دستخوش ازهم‌گسیختگی شد. در جوامعی که فرهنگ‌های بومی به لحاظ تاریخی به چالش کشیده شده است، علاقه‌ها بر ساکنان بومی اولیه یا پیشین‌ترین ساکنان هر محل بر احیای سنت‌ها، دانش بومی و انتقال بین نسلی دانش متمرکز شده است.

کوشش‌هایی برای ایجاد پل‌ به گذشته، اجداد و جوامع و بازگرداندن ثروت اجتماعی انجام گرفته است. مطالعات بومی نشان می‌دهد تداوم فرهنگی یک عامل محافظ در سلامت روانی و جسمانی و انسجام اجتماعی است و این تلاش‌ها با هدف حفظ فرهنگ بومی می‌تواند منجر به بهبود سلامتی، کیفیت بالاتر زندگی و تندرستی شود. احیای کارهای هنری و فعالیت‌های فرهنگی بیانگر خویشاوندی، وحدت، احترام به ارواح اجدادی هستند و راه‌های شناخت و یادگیری را تشکیل می‌دهند.

برنامه‌های حفظ فرهنگ، ساخت مجدد و ظرفیت‌سازی فرهنگی برای احیای قصه‌گویی، بازی‌های سنتی، جشنواره‌ها و کارناوال‌ها، آداب‌ورسوم و روش‌های سنتی می‌توانند عامل فروکاهنده‌ای باشند به سمت تجدید در جوامع رنج‌کشیده و ویران‌شده با ابولا و خانواده‌های داغ‌دیده که بار سنگین پیامدهای ابولا را به دوش می‌کشند. به‌این‌ترتیب جامعه توسعه بین‌المللی باید در حفظ و تجدید حیات میراث فرهنگی گینه به‌عنوان یک راهکار برای از بین بردن بیماری‌های روانی و مشکلات روانی اجتماعی سرمایه‌گذاری کنند.

دکتر ندا فارغ، روانشناس سلامت و دانشیار پژوهشی در مرکز همکاری برای تحقیقات در بهداشت روانی مونترال کانادا و وابسته به سازمان بهداشت پان آمریکن (PAHO) است. او که در اداره سلامت و بهداشت روان در کشورهای جنوب صحرای آفریقا مشغول به فعالیت است با دکتر سوما اورو کمو یکی از پنج روان‌پزشک گینه و الکسیس تونکارا سرپرست منطقه‌ای در سلامت روان و حمایت‌های روانی اجتماعی از بازماندگان ابولا همکاری می‌کند.سپید
منبع: The lancet