سیستم درمانی سرطان در کشور ایالات متحده به این شکل است که پزشک با مراجعه بیمار به وجود سرطان در بدن وی مشکوک می‌شود و آزمایش‌های خاصی را سفارش می‌دهد
. از بین این آزمایش‌ها بیوپسی از بقیه آنها اهمیت بیشتری دارد. پس
از نمونه‌برداری و اعلام بدخیم یا خوش‌خیم بودن توده مشاهده شده می‌توان
گفت بیماری در چه مرحله‌ای است.در اینجا بیمار به بیمارستان ارجاع داده می‌شود و آنجا روند درمان خود را توسط گروه تخصصی درمان سرطان شامل آنکولوژیست، پرتودرمان، شیمی‌درمان، هماتولوژیست، متخصص تغذیه، روان‌شناس، پرستار متخصص سرطان و در صورت لزوم مددکار اجتماعی آغاز می‌کند. این گروه با توجه به نوع بیماری هر بیمار تشکیل می‌شود و ثابت نیست. برای مثال اغلب بیماران سرطانی در ایالات متحده بالای 60 سال سن دارند و دچار بیماری‌های جانبی مانند مشکلات قلبی عروقی، دیابت، آرتروز و غیره هستند. به همین علت لازم است در این گروه، یک متخصص مرتبط با بیماری جانبی بیمار هم باشد. حقوق پزشکان در بیمارستان ثابت است و تعداد بیماران تعیین کننده درآمد آنها نیست
. به همین علت برای حضور در این گروه‌ها رقابتی وجود ندارد و نمی‌توان گفت یک جراح برای درآمد بیشتر اصرار داشته باشد بیماری را که به جراحی نیاز ندارد، جراحی کند.
این مسئله فقط در کلینیک‌های پزشکی خصوصی دیده می‌شود که تعداد بیماران مراجعه کننده برابر با درآمد بالا است. در آن صورت هم پزشک در نهایت پس از معاینه بیمار باید وی را برای درمان به بیمارستان ارجاع دهد و بنابراین نمی‌توان گفت پزشکان می‌توانند با درمان بیشتر بیماران سرطانی درآمد بیشتری داشته باشند. این مسئله در بیمارستان‌های خصوصی نیز صادق است و با وجودی که بیمار باید هزینه بیشتری پرداخت کند ولی باز هم پزشکان حقوق ثابتی دریافت می‌کنند. پس از درمان سرطان بیمار، تا دو سال باید تحت نظر یکی از پزشکان موجود در آن گروه باشد و گزارش‌های پزشک در پرونده پزشکی بیمار مرتب ثبت شود. 80 درصد هزینه درمان بیمار توسط بیمه پرداخت می‌شود و فقط 20 درصد به عهده خود بیمار است. اگر هم درآمد سالانه بیمار از میزان مبلغ مشخصی پایین باشد و نتواند 20 درصد هزینه خود را بدهد، بیمارستان از صندوق خیریه خود 15درصد این هزینه را پرداخت کرده و بیمار را از 5 درصد باقی‌مانده معاف می‌کند.سپید
ناصر پارسا
پژوهشگر ارشد سرطان و موسسه ملی بهداشتی آمریکا
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار