دکتر محمد رضا ادراکی، سرپرست بیمارستان نمازی شیراز درباره دلایل اعتصاب یک روزه پرسنل بیمارستان نمازی تاکید کرده که «بیمه خدمات درمانی بیش از یک سال و تامین اجتماعی شش ماه است که پولی به این مرکز آموزشی- درمانی پرداخت نکرده اند که مشکل موجود، باعث نگرانی ما و سایر مسئولان شده است. به دلیل شرایط موجود، پزشکان بیمارستان نمازی، یک سال است که به جز حقوق ماهانه، دریافتی دیگری نداشته اند و حتی طی این مدت کارانه آنها واریز نشده است.»
بدهی بالای سازمان های بیمه گر به این مرکز آموزشی درمانی، موجب شده که مشکلات بسیاری در زمینه خرید دارو، تجهیزات و لوازم مصرفی پزشکی به وجود بیاید، به گونه ای که به گفته سرپرست این بیمارستان، «وضعیت به نحوی نامطلوب است که شرکت های دارویی و تجهیزات پزشکی، اقلام مورد نیاز را مانند قبل به ما ارائه نمی دهند.»
البته این مشکل، فقط به بیمارستان نمازی شیراز ختم نمی شود، بلکه تاخیر در پرداخت بدهی بیمه های درمانی، موجب شده که بسیاری از بیمارستان های دولتی، حتی برای پرداخت حقوق به کارکنان خود هم در مضیقه جدی باشند.
شکی نیست که تضعیف بیمارستان ها و پرداخت نشدن بدهی مراکز درمانی، نه تنها موجب نارضایتی کادر درمان می شود، بلکه در نهایت به ضرر بیماران ختم خواهد شد و سلامت جامعه را به خطر می اندازد.
کاهش کیفیت خدمات، اجتناب ناپذیر می شود
مشکل بدهی بیمارستان ها فقط به چند بیمارستان ختم نمی شود. شاید نتوان بیمارستان دولتی و یا دانشگاهی را در کشور پیدا کرد که از بدهی بیمه ها در امان مانده باشند.
دکتر فرهاد پورفرضی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی اردبیل اوضاع پرداخت بدهی بیمه ها به مراکز درمانی این استان را مطلوب نمی داند و می گوید: هم اکنون حدود ۱۸۰ میلیارد تومان از بدهی بیمه ها به بیمارستان ها و مراکز درمانی این استان، وصول نشده است.
این مقام مسئول تاکید دارد که با وجود انباشت بدهی بیمه ها، اغلب بیمارستان های این استان برای ادامه خدمت رسانی به بیماران با مشکل کمبود بودجه، دست و پنجه نرم می کنند و همین مساله، خدمت رسانی مطلوب به بیماران را هم تحت شعاع خود قرار داده است.
ترک خدمت در بخش دولتی
از شمال تا جنوب ایران،کمتر بیمارستانی را می توانید پیدا کنید که از انباشت بدهی بیمه ها در امان باشند. دکتر علیرضا آموزنده، رئیس دانشگاه علوم پزشکی آبادان هم از وضعیت نامطلوب پرداخت بدهی بیمه ها به مراکز درمانی شهرهای جنوبی گلایه می کند و می گوید: بیمارستان ها و مراکز درمانی در شهرهای آبادان، خرمشهر و شادگان با کمبود منابع مواجه شده اند و هم اکنون حجم بدهی بیمه ها به مراکز درمانی در این سه شهر به حدود ۴۸ میلیارد تومان رسیده است.
آموزنده خاطرنشان می کند: برای رفع این مشکل مجبور شدیم از منابع داخلی، پول جابجا کنیم و از کمک های وزارت بهداشت بهره ببریم، اما با این وجود هنوز نتوانسته ایم مشکلات مالی مراکز درمانی این سه شهر را حل کنیم.
وی معتقد است که یکی از عمده مشکلاتی که بدهی بیمه ها بر سر بیمارستان ها آورده، کاهش توانایی بیمارستان ها برای جذب و ماندگاری پزشکان است، به گونه ای که وقتی پزشکی، چندین ماه از حقوق و کارانه اش محروم بماند، همین مساله موجب می شود که برای ترک بخش دولتی و حضور در بخش خصوصی ترغیب شود.
چند هفته قبل هم مهدی شادنوش، رئیس دانشگاه علوم پزشکی سمنان خبر داد که بیمه ها، ۵۰ میلیارد تومان به بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی سمنان بدهکارند. چند ماه قبل هم دکتر علی اصغر پیوندی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی از بدهی ۳۰۰ میلیارد تومانی بیمه ها به مراکز درمانی تحت پوشش این دانشگاه خبر داد و گفت: بیشترین میزان بدهی مربوط به سازمان بیمه سلامت است.
چند هفته قبل نیز دکتر علی جعفریان، رییس دانشگاه علوم پزشکی تهران، بزرگ‌ترین مشکل دانشگاه را مطالباتی برشمرد که از بیمه‌ها به جا مانده و تاکید کرد: در حال حاضر بر اساس اسناد ثبت شده حدود ۶۵۰ میلیارد تومان از بیمه‌ها طلبکاریم.
