فناوری را در آینده می پوشیم!

در دو سال اخیر با ابداع پوشیدنی های هوشمند مانند ساعت ها، برخی البسه و غیره نفوذ فناوری به زندگی ما باز هم بیشتر شده و کار به جایی رسیده که فناوری های نوین هرگز از ما جدا نمی شوند. با همه گیر شدن اینترنت اشیا و ماشین های هوشمند و ربات های خانگی، فناوری به درون بدن انسان ها نفوذ می کند و در عمل انسان ها به اشیایی مبدل می شوند که لحظه به لحظه زندگی آنها تحت کنترل شبکه های تبادل داده و سیستم های کنترل و نظارت الکترونیک خواهد بود.

در این میان سیر تحول استفاده از البسه هم جالب به نظر می رسد. انسان ها در گذشته های دور از البسه برای جلوگیری از یخ زدن در سرما یا مقابله با آفتاب و حفظ خود از مرگ استفاده می کردند و این مساله برای آنها جنبه دیگری نداشت. اما با فرارسیدن عصرصنعتی شدن و مد و غیره  اولین موج عرضه البسه مبتنی بر پارچه ها و الیاف پیشرفته از راه رسید.

هدف از استفاده از چنین الیافی افزایش ایمنی بدن در برابر سرما و گرما و فشار و کشش ناگهانی بود.

با از راه رسیدن گوشی های هوشمند و برنامه های موبایلی شرکت های تجاری و فناوری به فکر استفاده از لباس های مختلف و حتی کفش برای نمایش فناوری های تازه افتادند. تی – شرت های جدید برای کنترل ضربان قلب مورد استفاده قرار گرفتند، کیف های دستی دارای بلندگوهایی شدند که به گوشی هوشمند متصل می شد و فرامین را منتقل می کرد و در نهایت از ساعت های هوشمند و مچ بندهای خاص برای کنترل وضعیت سلامت و مدیریت تمرینات ورزشی استفاده شد.

با لباسها گفتگو کنید

در فاصله چند ماه باقی مانده به آغاز سال ۲۰۱۷ فناوری نانو الیاف و پارچه های مورد استفاده برای تولید انواع لباس را هوشمندتر کرده است. استفاده از نخ ها و پارچه های رسانا به انسان ها امکان می دهد در آینده نزدیک با لباس های خود گفتگو کنند. گفتگوی لباس ها با یکدیگر و لباس ها با دیگر ابزار و وسایل الکترونیک هم دور از انتظار نیست.

چاپگرهای سه بعدی هم که برای چاپ کردن تقریبا هر چیزی قابل استفاده هستند، در آینده نحوه تفکر، تولید، پوشش و حتی خرید لباس توسط انسان ها را تغییر خواهند داد. از این چاپگرها می توان برای چاپ کردن و استفاده آنی از هر چیزی استفاده کرد. از اتومبیل و خانه گرفته تا پیتزا و اسباب بازی و تفنگ و لوازم خانگی مختلف.

یکی از جلوه های جالب انقلاب در صنعت پوشاک عرضه ژاکتی موسوم به ScotteVest Revolution Plus در سال ۲۰۱۰ بود. این ژاکت دارای ۲۶ جیب بود تا افراد بتوانند انبوه ابزار و وسایل برقی و ارتباطی قابل حمل را به راحتی با خود به این طرف و آن طرف ببرند.

لباسهای عجیب ورزشکاران

یکی دیگر از جنبه های این تحول نیز به طراحی پوشاک ورزشی پیشرفته تری بردمی گشت که به قهرمانان ورزشی برای موفقیت بیشتر کمک کنند. این البسه به علت توانایی سازگار شدن با بدن، کمک به تخلیه گرما و عرق، ثبت علائم حیاتی ورزشکاران و غیره مورد استقبال بسیاری از ورزشکاران و حتی مردم عادی در سراسر جهان قرار گرفته اند.

به عنوان مثال می توان به نوعی خاص از لباس شنا اشاره کرد که با حبس جریان هوا در درون خود موجب شادابی بیشتر ورزشکاران و حرکت سریع تر آنها می شود. البته استفاده از این لباس ها به دلایلی در المپیک سال ۲۰۱۰ ممنوع شد. Speedo شرکت طراح این لباس ها برای جبران و ارتقای تولیدات خود با استفاده از ماده جدیدی به نام Fastskin۳ که دارای خواص نانو است توانست لباس شنایی طراحی کند که سه برابر دیگر البسه می تواند بدن انسان را فشرده کند. برای طراحی این لباس از نظرات و کمک های مهندسان صنعت هواپیمایی و هیدوردینامیک نیز استفاده شد.

البته این شرکت در زمینه طراحی البسه هوشمند تنها نبود. نایک و اپل هم در سال ۲۰۰۶ با همکاری هم حسگرهای هوشمند نایک+ را طراحی کردند که قابل اتصال به آی پاد بود و در درون کفش های تولیدی نایک نیز نصب می شد. این حسگرها با بررسی شرایط پا در کفش به انعطاف پذیری بیشتر آن کمک می کردند.

در سال ۲۰۰۹ Quiksilver گرمکن ورزشی جدیدی روانه بازار کرد که مجهز به باتری ضدآب بود و می توانست در دمای پایین از خود گرما تولید کند و جلوی کاهش ناگهانی دمای بدن ورزشکار را بگیرد.

در اواخر سال ۲۰۱۴ هم OmSignal تولید لباس هایی را آغاز کرد که قادر به برآورد و ذخیره سازی داده ها و اطلاعات بیومتریک بدن انسان ها بودند.

در سه سال اخیر روند تولید لباس های هوشمند برای علاقمندان به ورزش در جهان سرعت گرفته و دنیای ورزش ، مد، پوشاک و نساجی برای کسب درآمدهای هنگفت از این طریق با یکدیگر پیوند خورده اند.

لباسهای مقاوم به همه چیز

باید توجه داشت که در تولید پوشاک نوین مبتنی بر فناوری، فناوری نانو نقش بسیار کلیدی ایفا می کند. زیرا با استفاده از آن لباس ها در برابر نفوذ آب، گرما، سرما، چین و چروک، انواع آلودگی ها و لکه ها و حتی بو مقاوم خواهند شد.
مجموع فروش این نوع پوشاک هوشمند در سال ۲۰۱۵ بالغ بر ۱۰ میلیون واحد بوده که پیش بینی می شود تا پایان سال ۲۰۱۶ به بیش از ۲۶ میلیون واحد برسد و بنابراین بازاری پررونق برای فعالان این عرصه قابل پیش بینی است.