هنگامی که شخص عینک را بر روی صورت خود قرار داده و وارد حالت VR می‌شود، در آنجا شیب محیط تغییر می‌کند و سنسور حرکتی تغییرات وضعیت بدن انسان را تشخیص می‌دهد.
به گفته محققان این پژوهش، فردی که دارای هیچ نوع اختلال حرکتی نباشد به سرعت با محیط VR سازگار شده و به یک موقعیت پایدار می‌رسد. در حالی که یک فرد با اختلالات مغزی، نمی‌تواند تعادل خود را حفظ کند و زمین می‌خورد.
آنها همچنین یک مدل اسکلت انسان را ایجاد کرده و 20 قسمت مهم آن که توسط حسگر مورد نظارت قرار می‌گیرد را شناسایی کرده‌اند.
این تیم سیستم خود را بر روی حدود 50 داوطلب آزمایش کردند تا ببینند که چگونه VR بر افراد تاثیر می‌گذارد.
این روش که تقریبا 10 دقیقه طول کشید، هم بر روی افراد سالم و هم بر روی افرادی آزمایش شد که در حال حاضر پزشکان مشکل آنها را اختلالات عصبی- دژنراتیو تشخیص داده‌اند.
دانشمندان از دستگاه‌های VR موجود مانند عینک گوگل و سیستم کینکت مایکروسافت برای انجام این پژوهش استفاده کردند.
این سیستم همچنین می‌تواند تشخیص دهد که چگونه افراد مبتلا به بیماری‌های مختلف به یک محیط مجازی واکنش نشان می‌دهند. به عنوان مثال، افراد مبتلا به بیماری پارکینسون که از مشکل لرزش دست رنج می‌برند در این آزمایش دچار لرزش‌های شدیدتر شدند.
به گفته محققان این پژوهش، تشخیص این بیماری‌ها در مراحل اولیه مهم است زیرا در این مراحل هنوز امیدی برای کمک به بهبودی بیمار وجود دارد.
در آینده، از این سیستم نه تنها برای تشخیص بیماری بلکه برای توانبخشی به بیماران نیز استفاده خواهد شد.
این سیستم در حال حال حاضر در نوبت انجام آزمایش‌های بالینی بوده و همچنین به گواهینامه فنی و سم شناسی نیز نیاز دارد.
اگر همه چیز طبق برنامه ریزی پیش برود، این سیستم در در سال 2017 تکمیل خواهد شد.
