این ویروس از طریق پشه منتقل می‌شود و همه‌گیر شدن آن را در مناطق استوایی و نیمه استوایی به همراه دارد. برای سال‌ها محققان به دنبال روش‌هایی برای تولید واکسن مقابله با این ویروس بوده‌اند اما اکنون نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد که نحوه اثرگذاری تنها واکسن موجود برای مقابله با این بیماری ویروسی در تمام مناطق یکسان نیست و در واقع در نواحی که میزان شیوع بیماری کمتر است، استفاده از این واکسن می‌تواند بر قدرت بیماری‌زاییِ ویروس بیافزاید.
در این بررسی اطلاعات مربوط به آزمایشات بالینی واکسن فوق روی بیش از ۳۰ هزار نفر در ۱۰ کشور مورد ارزیابی قرار گرفت و مشخص شد این واکسن میزان ابتلا به این بیماری و بستری شدن در بیمارستان را تنها در مناطقی با شیوع بالای تب دانگ ۳۰ درصد کاهش داده در حالی که در مناطقی با میزان پایین شیوع تب دانگ پس از تزریق واکسن، علائم بیماری در فرد با شدت بیشتری ظاهر می‌شود.
متخصصان در توضیح این یافته می‌گویند: به طور معمول علائم تب دانگ در مرحله نخست ابتلا به این بیماری خفیف است در حالی که وقتی فردی برای بار دوم به ویروس آلوده شود، علائم بیماری در وی تشدید می شود. به این ترتیب برای افرادی که هنوز به ویروس آلوده نشده‌اند تزریق واکسن موجب می شود سیستم ایمنی بدن، واکسن را به عنوان اولین نوبت ابتلا به بیماری تلقی کند و چنانچه فرد پس از واکسینه شدن به طوری طبیعی در معرض ویروس واقعی قرار گیرد، بدن آن را به عنوان نوبت دوم آلودگی تلقی کرده و بنابراین علائم بیماری شدیدتر بروز می کند.
از این رو محققان تاکید دارند این واکسن برای افرادی که قبل از واکسینه شدن به طور طبیعی به این ویروس آلوده نشده‌اند مناسب نیست. و به همین دلیل واکسینه کردن افراد در مناطقی که میزان شیوع بیماری پایین است می‌تواند موجب تشدید علائم در افراد مبتلا شود.
به گزارش نیچر ورلد نیوز، با توجه به یافته‌های به دست آمده سازمان جهانی بهداشت توصیه کرده است که واکسن تب دانگ تنها باید در کشورهایی با میزان بالایی از شیوع این بیماری مورد استفاده قرار گیرد.
