به گزارش شفا آنلاین، بیماری ام اس، یکی از بیماری های عصر جدید است که در طی چنددهه اخیر میزان ابتلا به آن در میان زنان افزایش داشته است. در سال 1940، تعداد زنانی که مبتلا به ام اس بودند، برابر تعداد مردان بود. این رقم در سال 2000، از هر 5 نفر مبتلا به ام اس، 2 نفر زن بودند، اما اکنون، تعداد زنان مبتلا به این بیماری 4 برابر بیشتر از مردان است. این ارقام، افزایشی 50 درصدی در میزان ابتلا به این بیماری در میان زنان را در طی 65 سال اخیر نشان می دهد. بنابراین، باید موضوع زنان و چالش های خاص آنان در مواجهه با این بیماری، بیش از پیش مدنظر قرار گیرد. این نوشتار، در پی بیان برخی از این چالش هاست.

زنان، ام اس و اشتغال

علیرغم تلاش های فعالان مدنی و تصویب قوانین و مقررات ضدتبعیض، 60 درصد از زنان شاغل مبتلا به MS، در ایالات متحده آمریکا، بیماری خود را از رییس و همکاران خود، پنهان می کنند. اغلب این زنان، با ترس از دست دادن توانایی کار و اخراج شدن به دلیل ابتلا به این بیماری، زندگی می کنند.


تامین معاش در وضعیت بیماری، خصوصا بیماری با هزینه های درمان گزاف، امری بسیار دشوار است و با توجه به اینکه، در اغلب نقاط جهان، متوسط درآمد زنان نسبت به مردان کمتر است، این موضوع مشکلات و چالش های بزرگی را برای زنانی که با این بیماری دست و پنجه نرم می کنند، ایجاد کرده است.

مطالعاتی جدید در نیویورک نشان می دهد که 1024 تن از زنان شاغل با متوسط سن 40 سال، مبتلا به MS هستند. به تازگی، کمپین های مختلفی در جهان، با کمک رسانه های مطرح جهانی سعی در آگاهی رسانی نسبت به این بیماری دارند، اما با این حال، زنان در کنار نقش های اجتماعی خود در فضای عمومی، مسئول بزرگ کردن فرزندان خود در خانواده نیز هستند و همین استرس های بسیاری را برای آنان ایجاد کرده و علاوه بر مشکلات جسمی، فشارهای روانی بیشماری را نیز برای آنان به بارمی آورد.

زنان مبتلا به MS از آینده شغلی و آینده شخصی خود می هراسند و همین افسردگی ها و اضطراب های مداوم را برای آنان در پی دارد. با توجه به اینکه در جهان در حدود دو و نیم میلیون نفر مبتلا به ام اس هستند، به نظر می رسد که فضای اجتماعی و اقتصادی باید به سمت آگاه تر شدن نسبت به بیماری و برطرف کردن چالش های پیش روی آنان، به خصوص چالش های پیش روی زنان، حرکت کند.

گزارش سال گذشته جمعیت ام اس ملی در آمریکا، نشان می دهدکه عمده ترین مشکلات زنان شاغل مبتلا به ام اش، شامل موارد زیر می شود:

* 61درصد از زنان شاغل مبتلا به ام اس، گفته اند که صحبت کردن درباره بیماری خود در میحط کار، برایشان راحت است؛ 59 درصد نیز گفته اند که از درمیان گذاشتن بیماری شان با مدیر خود ابایی ندارند. با این حال، 60 درصد آنان، تلاش در پنهان کردن بیماری خود و علائم آن را در محیط کار داشته اند و فقط 39 درصد گفته اند که فکر می کنند وضعیت جسمانی آنان و مدیریت علائم این بیماری برای مدیرانشان حائز اهمیت است.

* 40 درصد از زنان شاغل مبتلا به ام اس، گفته اند که تنظیم برنامه کاری شان در مواجهه موفق آنان با بیماری مثور بوده است و 38 درصد ساعات کاری خود را کاهش داده و یک سوم نیز، به ساعت کاری منعطف یا کارهای پاره وقت روی آورده اند.

* در حالی که، 95 درصد زنان مورد بررسی شاغل بودند (77 درصد تمام وقت)، اکثریت بزرگی از آنان، 71 درصد، نسبت به توانایی کاری و حفظ شغل خود نگران بودند.

* هشت نفر از هر 10 نفر از موارد بررسی شده، به تازگی و در طی 3 ماهه اخیر، علائم بیماری را در خود مشاهده کرده اند که عمدتا خستگی، لمس شدن، مورمور شدن و مشکلاتی در بینایی، راه رفتن، شناختن و البته داشتن درد بوده است. 86 درصد زنان مبتلا به MS بین 16 تا 40 سال دارند.

زنان مبتلا به MS و دوران قاعدگی


اغلب زنان مبتلا به MS، جوان هستند و معتقدند که علائم بیماری آن ها در زمان عادت ماهیانه وخیم تر شده و آن ها بیشتر از قبل احساس خستگی، ضعف، افسردگی و عدم تعادل دارند. در طول دوران قاعدگی و قبل از آن، دمای درونی بدن کمی افزایش می یابد و این می تواند در وخیم تر شدن و بارزتر شدن علائم دخیل باشد. همچنین، برخی از داروهایی که در درمان بیماری ام اس استفاده می شوند، مانند داروهای ضدافسردگی، میتوزنترون و بتا اینترفرون، می تواند بر ایجاد تغییراتی در چرخه عادت ماهیانه تاثیر بگذارد و ناهماهنگی هایی را در هورمون های بدن زنان یا لکه بینی در آنان ایجاد کند.

بنابراین، اغلب زنان، از قرص های ضدبارداری برای کنترل، کوتاه کردن یا قطع کردن قاعدگی خود استفاده می کنند. البته، این روش نیز اثرات جانبی منفی، چون بالارفتن احتمال ابتلا به سرطان پستان را به بار می آورد.

زنان، MS و جلوگیری از بارداری

MS بر باروری تاثیری ندارد و زنان مبتلا به این بیماری حیات جنسی عادی دارند. آن ها می توانند، همچون سایر هم جنس های خود، باردار شوند و اگر قصد داشته باشند که بارداری خود را به تعویق بیندازند باید از روش های معمول پیشگیری از بارداری استفاده کنند. یافتن بهترین راه حل برای آنان، امری مشکل و بسیار مهم است و حتما باید زیر نظر پزشک صورت گیرد. زیرا، داروها و روش های معمول برای پیشگیری از بارداری، ممکن است بر وخیم تر شدن علائم بیماری آنان تاثیرگذار باشد.

یائسگی در زنان مبتلا به ام اس


یائسگی یکی از مهم ترین دوره های زندگی زنان است که معمولا برای کاهش اثرات ناخوشایند آن، چون گرگرفتگی، خستگی، استرس، افسردگی و عصبانیت، زنان باید کمک های پزشکی دریافت کنند. چنانچه، زنان در این دوران مبتلا به ام اس نیز باشند، این مراقبت ها چندین برابر می شود. زیرا کوفتگی و مشکلات مربوط به مثانه در آن ها با شدت بیشتری نسبت به قبل بارز می شود. زنان مبتلا به ام اس، برای کاهش تخریب و بروز علائم بیماری، بهتر است حتما تحت مراقبت های هورمونی شدیدی قرار بگیرند.

بارداری و زایمان زنان مبتلا به MS

ابتلا به ام اس، نباید زنان را از ادامه زندگی و فرزندآوری باز دارد؛ اما با این حال چالش های بزرگی را پیش پای آن ها قرار می دهد که خود به تنهایی قادر به رفع آن نیستند. بنابراین، در اغلب مواقع زنان مبتلا به ام اس، از فرزندآوری منصرف می شوند. مطالعات نشان داده است که فاصله گرفتن از زندگی طبیعی، یکی از اصلی ترین منشکلات افراد مبتلا به ام اس است و در وضعیت روانی آنان، تاثیرات منفی غیرقابل انکاری دارد.

به عقیده پزشکان، بخشی از مقابله با این بیماری، تلاش برای تداوم زندگی اجتماعی و طبیعی انسانی است. بنابراین، به زنان مبتلا به ام اس نیز توصیه می شود که شغل خود را از دست نداده و چنانچه علاقه مند هستند، حتما فرزندان خود را به دنیا بیاورند. همان طور که پیشتر گفته شد، ام اس بر باروری تاثیرگذار نیست، اما برخی داروهای درمان آن، بر سیکل های ماهانه تاثیرگذارند و برخی برای مصرف در دوران بارداری، غیرایمن هستند.

اما، مطالعات جدید پزشکی نشان می دهند که بارداری بر کاهش تعداد دفعات و شدت عود کردن علائم بیماری موثر است. البته، دلیل این موضوع هنوز مشخص نیست ولی دانشمندان معتقدند که تغییرات هورمونی در این کاهش علائم بیماری موثر است. با این حال، احتمال افزایش حمله ها، در 3 ماه اول تولد نوزاد بالاست، بنابراین بارداری و زایمان زنان مبتلا به ام اس، حتما باید تحت نظارت شدید پزشک و تیم مجرب درمانی باشد. یکی از بزرگ ترین استرس های دوران بارداری در مادران مبتلا به ام اس، احتمال ابتلای فرزندان آنان به این بیماری است اما خوشبختانه برخلاف بیماری هایی چون هانتینگتون، ام اس به صورت مستقیم به ارث نمی رسد.


براساس آخرین مطالعات، کودکانی که یکی از والدین آن ها ام اس دارند، تنها 2 درصد احتمال دارد که به این بیماری مبتلا شوند. این احتمال، در کل جمعیت جهان، یک نفر از هر 800 نفر است.

مادری و ام اس

زنان مبتلا به ام اس حتی وقتی از چالش های دوران بارداری، زایمان و شیردهی نیز گذر کنند، در زندگی شخصی خود با چالش های بسیاری مواجهند. خستگی مفرط، عدم تعادل و بی حس شدن اندام های اصلی بدن، تنها بخشی از مشکلات این زنان هستند. افسردگی و اضطراب تکمل کننده چالش های معمول این زنان در حین بزرگ کردن فرزندان آن هاست. بنابراین بهتر است فرزندان و سایر اعضای خانواده آن ها نسبت به وضعیت بیمار و چالش های او آگاهی یافته و در مواجهه با آن آمادگی پیدا کنند.

سخن گفتن از چالش ها، به معنای تسلیم شدن در برابر آن ها نیست و می توان نمونه های بسیاری را یافت که علیرغم تمام این چالش ها، همچنان شغل خود را حفظ کرده، فزرندان خود را بزرگ می کنند و در مقابل تمامی تبعیض ها علیه بیماری و جنسیت خود می ایستند. مجله زنان و زندگی