سالانه ۷۵۰ هزار نفر در امریکا دچار حملات قلبی می شوند که در اثر آن شریان های ارگان های حیاتی بدن منقبض شده و جریان خون در نقطه ای از بدن را محدود و منجر به آسیب یا از بین رفتن آن نقطه از بافت بدن می شود.
در تحقیقات گذشته از مدل های حیوانی برای چگونگی درمان بافت آسیب دیده قلبی با تزریق هیدروژل ها استفاده شده بود. تزریق سلولی موجود در هیدروژل ها با استفاده از شبکه ای از زنجیره های پلیمری است که حاوی آب بوده و سلول ها را از تراوشات بافت های آسیب دیده قلبی باز می دارد.
جیسون بوردیک، سرپرست این مطالعه می گوید: مطالعات انجام شده با کریستوفر رودل و رابرت گودمن نشان می دهد، هیدروژل ها به نقش درمانی غیرتهاجمی و آسیب رسان در بافت های قلب پرداخته و می توانند در کاهش صدمات ثانویه نیز موثر باشند.
این تیم تحقیقاتی با استفاده از (hyaluronic acid (HA، اسید هیالورونیک ، مولکول قندی که به صورت طبیعی در بدن وجود دارد، به اتصال گروه های آدامانتان adamantane و سیکلودکسترین cyclodextriy برای در اختیار داشتن این ژل پرداختند. سپس گروه های thiol ثیول و متاکریلات methacrylate را برای پیوند زنجیره های پلیمر افزودند تا بتوانند ژلی مقاوم در اختیار داشته باشند.
نتایج این مطالعات نشان داد، ژل به دست آمده قادر به کنترل و تشکیل بافت
های جایگزین، ممانعت از بزرگتر شدن قلب و رقیق سازی دیواره های قلب است.
نتایج این مطالعه در ژورنال American Chemical به چاپ رسیده است.