از یک سو پاسخ، از دیگر سو مقاومت

به گزارش شفا آنلاین،در اکثر افراد مبتلا به سرطان کولورکتال، یک تومور اولیه ایجاد شده و سپس ممکن است زیاد و پخش شود. اما، در حدود 2 تا 5 درصد موارد سرطان کولورکتال، دو تومور اولیه به وجود می‌‌آید و جدا از هم رشد می‌‌کنند که به آنها سرطان کولورکتال همزمان (synchronous) می‌‌گویند.

       این مطالعه، که توسط پژوهشگران دانشگاه کینز لندن انجام شده ‌‌است، بررسی می‌‌کند که آیا تومورهای همزمان، جهش‌‌های یکسان یا مختلفی دارند و چه تغییرات ژنتیکی می‌‌توانند افراد را مستعد ایجاد بیش از یک تومور کولورکتال کنند. ایشان 20 سرطان کولورکتال همزمان را در 10 بیمار تحلیل و ژنتیک آنها را با بیماران مبتلا به یک سرطان و با افراد سالم مقایسه کردند.

       این تحلیل ژنتیکی نشان داد که تومورهای همزمان به همدیگر ارتباطی ندارند و دارای جهش‌‌های ژنی مختلفی هستند که منجر به سرطان می‌‌شود. این تنوع ژنتیکی باعث می‌‌شود درمان سرطان‌‌های کولورکتال همزمان مشکل شود، به این دلیل که درمان‌‌های اختصاصی روی خطاهای ژنتیکی خاص در سرطان یک فرد ممکن است روی تومور دیگری که جهش‌‌های ژنتیکی مختلفی دارد، اثرگذار نباشد.

       همچنین، پژوهشگران دریافتند که بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال همزمان خطر بالاتری را از جهش‌‌های ژنتیکی ارثی در ژن‌‌های مربوط به ایمنی دارند. در سه‌‌چهارم بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال همزمان، جهش‌‌های نادری در ژن‌‌های مربوط به عملکرد سیستیم ایمنی دیده‌‌ می‌‌شود.

       این بیماران تفاوت‌‌هایی در ترکیب سلول‌‌های ایمنی روده‌‌شان دارند، که می‌‌تواند باعث التهاب در روده شود. نویسندگان مطالعه نتیجه گرفتند که بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال همزمان، تغییرات آسیب‌‌رسان ارثی در ژن‌‌های مربوط به ایمنی دارند، که باعث محیطی التهابی در روده می‌‌شود و تعداد حوادث غیروابسته آغاز کننده سرطان را افزایش می‌‌دهد.

       دکتر فرانسسکا سیکارلی (Francesca Ciccarelli)، نویسنده ارشد بخش مطالعات سرطانی در دانشگاه کینگز لندن، اذعان داشت که «بین 2 و 5 درصد تمام بیماران مبتلا به سرطان روده، بیش از یک تومور اولیه دارند، که به آنها تومور‌‌های همزمان می‌‌گویند. قبل از این مطالعه، مشخص نبود که آیا این تومورهای چندگانه به دلیل ژن‌‌های اشتباه یکسان رخ می‌‌دهند یا خیر. اکنون می‌‌دانیم که این تومورها به اندازه تومور دو شخص مختلف، تفاوت دارند و بیماران جهش‌‌هایی را در ژن‌‌های سیستم ایمنی به ارث می‌‌برند که بالقوه باعث اثر تخریبی می‌‌شود. این جهش‌‌ها در افراد سالم بسیار نادر است، اما در گروه بیماران با فراوانی بیشتری رخ می‌‌دهد.»

       در حال حاضر، بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال با تومور‌‌های همزمان، همان نوع درمانی را دریافت می‌‌کنند که دیگر بیماران سرطانی دریافت می‌‌کنند، اما اکنون می‌‌دانیم که هرکدام از تومورهای چندگانه آنها احتمالا به یک درمان پاسخ می‌‌دهند و به درمانی دیگر مقاوم می‌‌شود. بنابراین، درمان آنها باید مناسب باشد. این مثالی واضح از پزشکی دقیق است-به طور طبیعی، پزشکی دقیق درمانی را که مناسب جهش سرطان بیمار است، مدنظر قرار می‌‌دهد- اما در مورد تومورهای چندگانه در یک بیمار، باید برای به حداکثر رسانی پاسخ، داروی درستی را برای سرطان به کار برد.

       در حال حاضر نمی‌‌دانیم که آیا جهش‌‌های آسیب‌‌رسان در ژن‌‌های سیستم ایمنی این بیماران، اثر مستقیمی بر ترکیب سلول‌‌های ایمنی روده دارد یا خیر. برای حل این مشکل، مطالعات بیشتری را برای مشخص کردن الگوی بیان ژنی این سلول‌‌ها انجام خواهیم ‌‌داد و با پیدا کردن تفاوت‌‌ها در افراد سالم می‌‌توانیم از آن تفاوت‌‌ها به عنوان بیومارکر برای پیش‌بینی ایجاد تومورهای همزمان استفاده کنیم.

       دکتر متیو سردا (Matteo Cereda)، نویسنده بخش مطالعات سرطان در دانشگاه کینگز لندن می‌‌گوید: «این بیماران همچنین ترکیب غیرطبیعی از سلول‌‌های ایمنی در روده و در تومورهایشان دارند. فرضیه ما این است که این افراد به این دلیل تومورهای چندگانه‌‌ای را به‌‌وجود می‌‌آورند که پاسخ التهابی و ایمنی غیرطبیعی دارند که باعث شروع سرطان می‌‌شود.»