میهمـانـی پیـش از اتـونـازی

 به گزارش شفا آنلاین،    این زن هنرمند ۴۱ ساله کالیفرنیایی مبتلابه بیماری لاعلاج ALS یا سندرم لو گریگ- یک بیماری سلول‌های عصبی حرکتی- است. او این میهمانی را برای این ترتیب داد که با دوستان و آشنایانش پیش‌ازاین که به‌عنوان نخستین فرد کالیفرنیایی که بر اساس قانون جدید خودکشی به کمک پزشک در ایالت کالیفرنیا یک دوز کشنده دارو دریافت کند، خداحافظی کند.

دیویس یک برنامه مفصل برای این گردهمایی در آخر هفته ۲۳ تا ۲۴ ژوئیه ترتیب داد که شامل دقیقا یک ساعت می‌شد که در طی آن به اغما فرومی‌رفت و طرح‌هایش را با میهمانانش در دعوت‌نامه در میان گذاشته بود. بیش از ۳۰ نفر به این میهمانی در خانه‌ای با ایوانی در جلوی آن در شهر اوهای با چشم‌اندازهای زیبا در جنوب کالیفرنیا آمدند.

       یک زن با خود ساز چلو آورده بود و یک مرد هارمونیکا نواخت. میهمانان با خوراکی و نوشیدنی پذیرایی شدند و در اتاق دیویس یکی از فیلم‌های محبوب او به نام «رقص واقعیت» بر اساس زندگی یک کارگردان شیلیایی به نمایش درآمد. دوستان او در پایان آخر هفته با او خداحافظی کردند و عکسی یادگاری گرفتند و رفتند.

       دیویس پس از رفتن میهمانان با صندلی چرخ‌دار به روی تختی در دامنه تپه منتقل شد و در ساعت 45/6 بعدازظهر ترکیبی از داروها را که پزشکش تجویز کرده بود، دریافت کرد. چهار ساعت بعد او مرده بود.

       او یک ماه پس‌ازتصویب قانونی در کالیفرنیا که به افراد دچار بیماری لاعلاج اجازه خودکشی می‌داد، تصمیم به این کار گرفت. قبلا سه ایالت دیگر آمریکا شامل اورگان، واشنگتن و ورمانت خودکشی با کمک پزشک برای بیماران لاعلاج را مجاز کرده بودند و ایالت اورگان در سال ۱۹۹۷ نخستین آن‌ها بود.

       مخالفان این قانون در لابی کردنشان در برابر قانون‌گذاران این ایالت استدلال می‌کردند که جلو انداختن مرگ از لحاظ اخلاقی اشتباه است، این قانون بیماران لاعلاج در مراحل انتهایی زندگی را در معرض خطر مرگ اجباری به‌وسیله نزدیکانشان قرار می‌دهد و راه را برای خودکشی بیمارانی که بیمه ندارند یا از هزینه‌های بالای پزشکی هراسان هستند، می‌گشاید. آنان همچنین از عدم ضرورت حضور پزشکی در هنگامی‌که بیمار داروی مرگبار را دریافت می‌کند، ابراز نگرانی می‌کردند، به‌این‌ترتیب به گفته آنان راهی وجود ندارد تا معلوم شود که آیا شخص دارو را با اختیار خودش مصرف کرده است یا نه. در مقابل طرفداران این قانون این بحث را مطرح می‌کنند که چنین قوانینی برای فراهم آوردن یاری مشفقانه به بیماران لاعلاج در مراحل انتهایی زندگی لازم هستند و به تضمین‌های موجود در این قانون برای جلوگیری از سوءاستفاده از آن اشاره می‌کنند.

       دیویس ماه‌ها را به طرح‌ریزی برای پایان بخشیدن به زندگی‌اش گذرانده بود. او در طول سه سال گذشته اندک‌اندک کنترلش بر بدنش را ازدست‌داده بود. او که هنرمند نقاش و اجراگر بود، دیگر نمی‌توانست بایستد، دندان‌هایش را مسواک بزند یا حتی بدنش را بخاراند. مراقبان او مجبور بودند که سخنان تقریبا نامفهوم او را برای دیگران ترجمه کنند.