هلن ساندلین، عضو تیم تحقیق، در این باره می گوید: «سایر مطالعات ارتباط بین این دو بیماری را نشان داده بودند. با این حال در مطالعه ما به بررسی وضعیت خواهر و برادر و پسر و دختر فرد مبتلا به صرع پرداخته شد تا احتمال ریسک اوتیسم در آنها تعیین شود.»
در این مطالعه محققان داده های مربوط به ۸۵,۲۰۱ فرد مبتلا به صرع و همچنین خواهر و برادرها (۸۰,۵۱۱ نفر) و اولادشان (۹۸,۵۳۴ نفر) را مورد بررسی قرار دادند.
هریک از افراد مبتلا به بیماری صرع با پنج تن از افراد فاقد این بیماری با سن و جنسیت مشابه در همان کشور مقایسه شدند. خواهرها و برادرها و اولاد این افراد هم با خواهرها و برادرها و اولاد افراد فاقد بیماری صرع مقایسه شدند.
در طول حدود ۶ سال پیگیری وضعیت این افراد، ۱۳۸۱ شرکت کننده مبتلا به صرع و ۷۰۰ فرد فاقد بیماری صرع مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شدند.
بدین ترتیب مشخص شد افراد مبتلا به صرع در معرض افزایش ریسک ابتلا به اوتیسم (۱.۶ درصد در مقایسه با ۰.۲ درصد) قرار دارند و این ریسک در طول دوره کودکی به بالاترین حد یعنی ۵.۲ درصد می رسد.
