تصـور ات غلـط در مـورد سرطـان پروستـات

به گزارش شفا آنلاین،تست PSA بی‌عیب و نقص نیست، اما این را نیز باید گفت که این تست ذاتا برای سلامتی شما خطرناک نیست. مشکل واقعی این تست توانایی یا عدم توانایی ما در تفسیر نتایج آن به‌منظور تصمیم‌گیری در مورد تست‌های بعدی و درمان است.

ازآنجایی‌که دلیل سطوح PSA بالا (میزان بالای آنتی‌ژن اختصاصی پروستات) می‌تواند ناشی هر چیزی (از دوچرخه‌سواری گرفته تا انزال) باشد، نیازی نیست که بسیاری از مردان به خاطر بالا بودن PSA تحت بافت‌برداری قرار بگیرند. این به این معنا نیست که تست‌های PSA باارزش نیستند یا نمی‌توانند جان انسان‌ها را نجات دهند.

 از زمانی که از تست‌های PSA به‌طور وسیع استفاده‌شده است، میزان تشخیص سرطان پروستات در افراد بالا رفته است و میزان مرگ‌ومیر ناشی از سرطان پروستات کاهش‌یافته است. یکی از دلایل کاهش میزان مرگ‌ومیر ناشی از سرطان پروستات می‌تواند این باشد که تست‌های PSA منجر به بافت‌برداری‌هایی می‌شوند که امکان تشخیص زودهنگام سرطان پروستات را فراهم می‌آورند و همین تشخیص زودهنگام باعث می‌شود که بتوان بیماری را در همان مراحل اولیه خود درمان کرد. به‌طورکلی، توصیه می‌شود که در مورد انجام دادن یا انجام ندادن تست‌های PSA و زمان انجام آن‌ها با پزشک خود صحبت کنید.

تصور غلط: اگر میزان کل آنتی‌ژن اختصاصی پروستات یا همان PSA پایین باشد، مبتلابه سرطان پروستات نیستید.
       حقیقت: در تشخیص سرطان پروستات بررسی سطوح PSA ارزشمند است، اما این را نمی‌توان گفت که با بررسی سطوح PSA می‌توان به طور قاطع وجود سرطان پروستات را در فردی تشخیص داد؛ بنابراین باید گفت که سطوح PSA بالا الزاما به معنای داشتن سرطان پروستات نیست، همان‌طور که سطوح PSA پایین نیز الزاما بیانگر عدم ابتلا به سرطان پروستات نیست.

 برای اینکه بتوان وجود سرطان پروستات را به‌طور دقیق در فردی تشخیص داد به انجام سه تست مختلف نیاز است. این تست‌ها شامل PSA، معاینه انگشتی مقعد (DRE) و بافت‌برداری پروستات است. معاینه انگشتی مقعد این امکان را به پزشک شما می‌دهد که غده پروستات را لمس کند. پزشک شما می‌تواند بر اساس نتایج معاینه انگشتی مقعد نیاز یا عدم نیاز به بافت‌برداری را تشخیص دهد.

تصور غلط: درمان سرطان پروستات همواره باعث ناتوانی جنسی می‌شود.
       حقیقت: اخیرا در ژورنال America- medica- Associatio- تحقیقی به چاپ رسیده است که بر اساس نتایج آن نیمی از مردهایی که پیش از درمان سرطان پروستات از عملکرد جنسی خوبی برخوردار بودند پس از درمان سرطان پروستات نیز همچنان عملکرد جنسی خوبی داشتند.

 از میان دیگر شرکت‌کننده‌های این تحقیق تنها بعضی‌ها از آن‌ها ناتوانی جنسی متوسط تا شدید را تجربه کردند و باقی افراد کاهش عملکرد جنسی خفیفی را تجربه کردند و غالبا این عملکرد جنسی آن‌ها در طول چند ماه تا یک سال به حالت طبیعی خود بازگشت. از طرف دیگر بسیاری از افراد تا پیش از آنکه به دهه شصت و هفتاد عمر خود برسند دچار مشکلاتی در عملکرد جنسی خود می‌شوند. به‌عبارت‌دیگر، دلیل ناتوانی جنسی یک فرد الزاما درمان سرطان پروستات نیست، بلکه این امکان وجود دارد که فرد پیش از درمان سرطان پروستات خود بنا به علل دیگری از ناتوانی جنسی رنج ببرد. علاوه بر این، درمان پروستات نمی‌تواند ناتوانی جنسی را حل کند، اما این امکان وجود دارد که درمان سرطان پروستات از بدتر شدن ناتوانی جنسی در بسیاری از مردها جلوگیری کند.

تصور غلط: درمان سرطان پروستات همواره باعث بی‌اختیاری می‌شود.
       حقیقت: بسیاری از افراد بر این تصور هستند که درمان سرطان پروستات باعث بی‌اختیاری ادراری می‌شود، اما این را باید گفت که این یک تصور نادرست است. بر اساس نتایج تحقیقی منتشرشده در ژورنال بین‌المللی اورولوژی می‌توان گفت که از هر 5 نفر مرد سالمندی که از سرطان پروستات جان سالم به درمی‌برند تنها 1 نفر از آن‌ها به دلیل درمان بیماری خود دچار بی‌اختیاری ادراری می‌شود و به‌طورکلی بیماران جوان‌تر این مشکل بی‌اختیاری را نیز سپری می‌کنند. اگر مبتلابه مشکلات مثانه‌ای باشید، احتمال نشت خفیف ادرار در شما افزایش می‌یابد و خوشبختانه این یک وضعیت موقتی یا قابل‌درمان است.

تصور غلط: مراجعه به یک پزشک دیگر و جویا شدن نظر او اهانت به پزشک خود است.
       حقیقت: جویا شدن نظر یک پزشک دیگر به‌دوراز ادب نیست، بلکه کار عاقلانه‌ای نیز هست، چون این امکان وجود دارد که نظر پزشک شما نادرست باشد. حتی بامهارت‌ترین دانشمندها و پزشک‌ها نیز در صورت شک داشتن به تشخیص خود به همکاران خود مراجعه می‌کنند. در ژورنال آسیب‌شناسی بالینی و تجربی تحقیقی منتشر شد که بر اساس نتایج آن بیماران و پزشک‌هایی می‌توانند اطلاعات بهتری در مورد مراحل مختلف سرطان پروستات به دست آورند که دو تکنیسین آزمایشگاه نیز نمونه‌های بافت‌برداری شده را موردبررسی قرار داده باشند. شما این حق را دارید که برای تشخیص و درمان بیماری خود علاوه بر پزشک خود به یک پزشک دیگر نیز مراجعه کنید و نظر پزشک دیگر را جویا شوید.