ایمونوتراپی بدخیمی‌ها و بیماری اتوایمیون

به گزارش شفا آنلاین، مقاله‌ای که اخیرا در شماره آنلاین جاما آنکولوژی ارائه شده اشاره می‌کند که در مطالعات بالینی روی ایمونوتراپی، به‌طور معمول مبتلایان به بیماری اتوایمیون از مطالعه خارج شده‌اند. این میزان به‌خصوص در مورد بدخیمی‌های ریه قابل‌توجه است. در مطالعه انجام شده در دانشگاه تگزاس، محققان تخمین زده‌اند که 14 تا 25درصد از مبتلایان به بدخیمی ریه شرکت‌کننده در مطالعه به‌طور همزمان به بیماری خودایمنی نیز دچار بوده‌اند (اغلب آنها زنان و سالمندانند).

 نویسنده مقاله، دکتر دیووید گربر می‌گوید: «گروه تحقیقاتی ما می‌خواست تخمین بزند که آیا این درمان اثر قابل‌توجهی روی بیماری‌های خودایمنی دارد یا نه؛ همچنین درمان‌های ایمونوتراپی جدید، خطر غیرقابل پیش‌بینی، احتمالا شدید و غیرقابل برگشت مسمومیت اتوایمیون-که چندین عضو را متاثر می‌کند- افزایش می‌دهد. با استفاده از رژیم‌های ترکیبی ایمونوتراپی، میزان این عوارض ممکن است تا 50 درصد افزایش یابد.» نتایج نشان دادند که در 210509 بیمار مبتلا به بدخیمی ریه بالای 65 سال، 5/13 درصد به‌طور همزمان به بیماری اتوایمیون نیز دچار بودند که در بین این بیماری‌های اتوایمیون، آرتریت روماتوئید، پسوریازیس و پلی میالژی روماتیکا بیشترین شیوع را داشتند.

سن بالا در هنگام تشخیص و سابقه اعتیاد به سیگار، می‌توانند دلایل قابل‌توجیه شیوع بالاتر بیماری‌های خودایمنی در مبتلایان به بدخیمی ریه باشند. نویسنده مقاله، دکتر دیووید گربر، می‌گوید: «از آنجا که ایمونوتراپی بدخیمی‌ها در حال رشد است، بررسی اثربخشی و ایمنی این درمان‌های امیدوارکننده در میان بیمارانی که به بیماری‌های اتوایمیون هم مبتلایند، حیاتی است. تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که تجویز ایمونوتراپی برای مبتلایان به بیماری‌های خودایمنی، موجب وخامت بیماری آنها می‌شود.»سپید