این گروه نشان دادند که می‌توان برنامه‌ای را وارد ژنوم یک باکتری کرد، برنامه‌ای که توسط یک کامپیوتر قابل اجرا است، این گروه اطلاعات 100 بایتی را در این باکتری ذخیره کردند، نتایج این پروژه در قالب مقاله‌ای در نشریه Science منتشر شده است.
پیش ازاین محققان موفق شده بودند که اطلاعات را روی DNA سنتز شده در آزمایشگاه وارد کنند و از DNA برای ذخیره اطلاعات استفاده کنند، اما آنچه که این پروژه را متمایز می‌کند این است که این بار محققان این اطلاعات را روی باکتری زنده انجام دادند.
بنابراین باید گفت این باکتری که حاوی اطلاعات مورد نظر است، با تکثیر خود در واقع اطلاعات ما را تکثیر می‌کند.
البته پیش از این محققان برای وارد کردن اطلاعات به سلول زنده اقدام کرده و موفق شده‌ بودند تنها 11 بیت داده وارد سلول کنند، این مقدار داده، بسیار کمتر از چیزی است که بتوان به آن اطلاعات گفته شود و به عنوان برنامه کامپیوتری از آن استفاده شود.
در این پروژه محققان از سیستم ایمنی باکتری برای نگارش داده‌ها استفاده کردند، در باکتری‌ها، زمانی که یک ویروس به آنها حمله می‌کند اطلاعات وراثتی ویروس در جایی روی DNA باکتری ذخیره می‌شود و این اطلاعات به نسل بعد باکتری‌ها منتقل می شود، بنابراین برای همیشه این باکتری‌ها و نوادگان‌ آنها در چند نسل بعد، این نوع ویروس را به عنوان مهاجم خواهند شناخت.
این گروه تحقیقاتی دریافتند که اگر رشته‌ای مشابه با ژن‌های ویروس به ظرف کلونی از باکتری‌ها افزوده شود آنها به سرعت آن را بلعیده و وارد ماده وراثی خود می‌کنند، بنابراین برای نگارش اطلاعات کافی است از این ترفند برای وارد کردن داده استفاده کرد، این اطلاعات در حافظه ژنتیکی باکتری برای همیشه باقی می‌ماند.
نتایج یافته‌های محققان نشان داد که اطلاعات به صورت کامل وارد ژنوم همه باکتری‌ها نمی‌شود اما در هزاران بلکه میلیون‌ها عدد باکتری این اطلاعات وجود دارد.
این گروه تحقیقاتی معتقد است که می‌توان بیش از 100 بیت داده را وارد این باکتری‌ها کرد و در نهایت از آنها به عنوان هارد دیسک استفاده کرد.