JQ1 با متوقف کردن سلولهای سرطانی که با وضعیت کمبود اکسیژن کنار
آمدهاند، عملکرد خود را نشان میدهد. نتایج این مطالعه نشان داد که JQ1
رشد تومور را آهسته کرده و تعداد عروق خونی را که تولید میشوند، محدود
میکند.
زمانی
که سرطان پستان با محدودیت اکسیژن روبرو میشود و تشنه اکسیژن شده، درمان
موفقیتآمیز آن با مشکل و سختی روبرو میشود. دلیل آن، این است، راهی که
سلولهای سرطانی پیدا میکنند تا با وضعیت هیپوکسی کنار آیند و آن را تحمل
کنند، بیولوژی آنها را تغییر میدهد و آنها را نسبت به درمانهای استاندارد
مقاوم میکند. زمانی که سطوح کم اکسیژن وجود دارد، سلولهای توموری ژنهای
خاصی را روشن میکنند تا سیگنالهایی را به رگهای خونی جدید بفرستند و از
آنها درخواست کنند اکسیژن تازه به آنها برسانند، مواد غذایی مورد نیازشان
را تامین کنند و آنها را در سراسر بدن بگسترانند. سرطان پستان triple
negative یک چالش بزرگ است. با مقابله با هیپوکسی که اغلب درمان سرطانهای
پستان را با مشکل مواجه کرده، JQ1 میتواند یک کلید مهم درمانی برای کمک به
زنانی باشد که مبتلا به تومورهای سرطانی مهاجم شدهاند.
این
مطالعه توضیح میدهد که چگونه خانواده داروهای متعلق به JQ1 کار میکند.
هرچند این گروه از داروها (برومودومین و مهارکنندههای اکستراترمینال یا
BETi) پیش از این هم برای درمان سرطان استفاده میشده، این مطالعه نوری را
در مورد نقش این داروها و چگونگی فعالیتشان در هیپوکسی روشن کرده که برای
بیماران مبتلا به سرطانهای با درمان سخت حیاتی است.
یکی
از محققان معتقد است: «این مطالعه بینش ما را نسبت به چگونگی کمک این
داروها به درمان سرطان پستان triple negative که نیاز مبرم به درمانهای
بهتر دارند، تغییر داده است. تداخل در پاسخ طبیعی بدن به هیپوکسی، میتواند
راهی برای توقف گسترش سرطان باشد. اغلب مطالعات باید به این موضوع
بپردازند که JQ1 تا چه حد برای بیمارانشان اثربخش و مفید است.»
توانایی
سرطان پستان برای تطابق با هیپوکسی یک کلید اصلی برای مقاوم شدن آنها به
درمانهای استاندارد است. یافتن راهی که این روند را بینتیجه بگذارد، یک
رویکرد مهم برای ابداع درمانهای جدید است. این مطالعه شواهدی را فراهم
آورده که کلاسی از داروها با نام مهارکنندههای BET که هماکنون نیز در
کارآزماییهای بالینی برای دیگر سرطانها استفاده میشوند، میتوانند برای
درمان سرطانهای پستان مهاجم موثر باشند.Medical Daily