شکـستگـی تـنـه اسـتـخـوان ران در کـودکـان

به گزارش شفا آنلاین، اگر در یک کودک زیر سه سال شکستگی تنه استخوان ران دیده شود، باید قویا به بدرفتاری با کودک از طرف والدین یا سرپرست کودک شک کرد.

       علائم شکستگی تنه ران در کودکان چیست؟ به‌دنبال شکستگی، کودک توانایی راه رفتن را از دست داده و نمی‌تواند سر پا بایستد. ران متورم شده و تغییر شکل می‌دهد. حرکت اندام تحتانی به‌شدت دردناک می‌شود. کودک به‌شدت بیقرار بوده و گریه می‌کند. حرکات غیرطبیعی در ران کودک مشاهده و لمس می‌شود.

       درمان شکستگی تنه ران در کودکان: انتخاب نوع درمان شکستگی تنه استخوان ران در کودکان تابع سن کودک و مقدار جابجایی شکستگی است. در مواردی که شکستگی بدون جابجایی باشد درمان به‌صورت گچ‌گیری است. برای گچ‌گیری شکستگی ران از روش خاصی استفاده می‌شود و گچ بکار برده را گچ اسپایکا Spica casمی‌گویند.

 گچ اسپایکا تنه بیمار را از سینه به پایین در برمی‌گیرد. تمام اندام تحتانی شکسته شده تا نوک انگشت در گچ گذاشته می‌شود و اندام تحتانی طرف سالم تا بالای زانو گچ گرفته می‌شود. این گچ بسته به سن کودک بین 6-3 هفته باقی مانده و سپس خارج می شود. در مواردی که شکستگی همراه با جابجایی باشد اگر سن کودک زیر 5 سال است، ابتدا شکستگی در اتاق عمل و با کمک بیهوشی عمومی جااندازی شده و سپس گچ اسپایکا گرفته می‌شود و اگر سن کودک بالای 5 سال باشد، دو روش درمانی را می‌توان انجام داد که هر روش طرفداران خود را دارد.

        کشش پوستی و سپس گچ‌گیری: در این روش بیمار برای مدتی در بیمارستان بستری می‌شود. در مدت بستری، بیمار در تخت به پشت دراز کشیده و وزنه‌هایی از طریق ریسمان به چسب‌های نواری پهنی که به پوست ساق چسبیده، متصل شده و موجب اعمال نیروی کششی به کل اندام تحتانی می‌شود. (در کودکان بزرگتر گاهی به جای کشش پوستی از کشش استخوانی استفاده می‌شود. در روش کشش استخوانی، وزنه از طریق ریسمان به میله فلزی که به‌صورت عرضی در پایین استخوان ران بیمار (بالای زانو) گذاشته شده، متصل شده و موجب اعمال نیروی کششی به کل اندام تحتانی می‌شود).

       کشش اعمال شده به اندام تحتانی موجب می‌شود قطعات شکسته شده ران در کنار یکدیگر و در وضعیت مطلوب قرار بگیرند. در این روش درمانی، پزشک معالج مکررا از محل شکستگی عکسبرداری کرده و وضعیت قطعات را زیر نظر می‌گیرد. بیمار 3-2 هفته در همین حالت بستری می‌ماند تا قطعات شکسته شده به هم بچسبند. سپس اگر از کشش استخوانی استفاده شده، میله از پای بیمار خارج می‌شود یا چسب‌های کشش پوستی از ساق بیمار جدا شده و برای بیمار گچ اسپایکا گرفته می‌شود.

        عمل جراحی با میله داخل استخوانی: در این روش ران بیمار در اطاق عمل با بیهوشی عمومی به‌صورت بسته جااندازی شده و سپس از راه دو شکاف یک سانتی‌متری که در دو طرف بالای زانو داده می‌شود، دو میله بلند فلزی (به کلفتی میله بافتنی) به داخل کانال استخوانی ران تا بالاترین قسمت‌های استخوان فرستاده شده و بدین وسیله شکستگی بی‌حرکت می‌شود.

       امروزه در اکثر مراکز درمانی اروپا و امریکای شمالی از روش دوم استفاده می‌شود. علت این است که در هر دو روش از بیهوشی عمومی استفاده شده و اگر برای کشش بیمار از پین استخوانی استفاده شود، شکاف جراحی، چه در پوست و چه در استخوان، در هر دو روش یکی است. با این حال در روش جراحی تعبیه میله داخل استخوانی، بیمار بجای 3-2 هفته 2-1 روز در بیمارستان بستری می‌شود و نیازی هم به گچ‌گیری ندارد و زودتر هم راه می‌افتد. هزینه بستری در بیمارستان و هزینه دور ماندن والدین از محل کارشان برای مراقبت از بیمار در بیمارستان کاهش یافته و بیمار هم مدت زیادی از مدرسه دور نمی‌ماند.