امکان تشخیص اوتیسم در کودکان

به گزارش شفا آنلاین، دکتر جوزف باربارو از دانشگاه لاتروب استرالیا دراین باره گفت: یک سری شاخص هایی برای این شرایط در نظر گرفته شده که دربرگیرنده ناتوانی نوزاد برای حفظ رابطه چشمی مداوم، خنده، نشان دادن اسباب بازی ها به دیگران، حضور در بازیهای اجتماعی و پاسخ دهی در زمانی که نامشان را می شنوند، است. دکتر باربارو درحال آموزش کارشناسان پزشکی سراسر دنیا برای استفاده از این شیوه تشخیصی روی کودکان زیر دو سال است. وی گفت: تمام کودکان درحال رشد اجتماعی هستند، به چهره سایر افراد نگاه می کنند، از آنها یادگرفته و کاری که آنها انجام می دهند را تکرار می کنند. کودکان دارای اوتیسم این ویژگیها را ندارند ، ما می توانیم آنها را براین اساس شناسایی کرده و وقتی که آنها بسیار کوچک و کم سن و سال هستند در رابطه با شرایط آنها قدمی برداریم. دکتر باربارو و اعضای تیمش به عنوان بخشی از گروه صندوق تحقیق و علم چین و استرالیا درحال آموزش پزشکان در تیانجین چین هستند. آنها به آموزش 300 پزشک کمک کرده اند که رشد کودک را با استفاده از برنامه تشخیص زودهنگام اوتیسم مونیتور کنند. براساس یافته های اولیه، دولت تیانجین توافق کرده است که طی هفت سال آینده یک برنامه تحقیقاتی برای اجرای این آزمایشهای تشخیصی به هرکودکی که در شهر متولد می شود ، اختصاص دهد. این گروه همچنین درحال آموزش پزشکانی هستند که در لهستان، کره، ژاپن و بنگلادش کار می کنند. اوتیسم یا درخود ماندگی نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی غیر طبیعی مشخص می‌ شود. علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌کند و علت اصلی آن ناشناخته‌است. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌ های ارتباطی تأثیر می‌گذارد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند.