» عمومی
شفا آنلاین>سلامت> کارشناس بهداشت‌اند، اما در کنار کاردانی‌های بهداشت به‌عنوان مراقب سلامت خدمت می‌کنند. زمان زیادی از حضورشان در شهرها نمی‌گذرد و برای مردم ناشناخته‌اند.
به گزارش شفا آنلاین، به نقل از سپید آنها مهم‌ترین چهره‌های عرصه پیشگیری و بهداشت کشور هستند.
آنچه برای مسئولان حوزه درمان شاید خیلی پیش‌از اینها حل‌شده باشد، برای
کارشناسان بهداشت و مراقبان سلامت یک مطالبه اصلی و جدی است که باید مدت‌ها
برای رسیدن به آن نقشه بکشند و برنامه بریزند.از حقوق نامشخص و با تاخیر تا حجم کاری زیاد و ناشناخته بودن بین مردم که خود یک مانع مهم در برقراری ارتباط و ارائه خدمات به متقاضیان است، رشته مطالبات کارشناسان بهداشت که نه پایانی دارد و نه به این زودی‌ها، پاسخی.
سپیده.ص که ساکن تهران است و بیش از 6 سال سابقه خدمت به‌عنوان کارشناس بهداشت دارد، می‌گوید: «آنچه به‌عنوان خدمات معمولی و هرروزه باید ارائه دهیم، مراقبت از کودک، تنظیم خانواده و زنان باردار بود اما حالا معاینات مربوط به سالمندان، و ارائه خدمات به هر بیمار و حتی مشکلی نظیر قند خون یک بیمار دیابتی، وظیفه ماست. علاوه بر این باید برای هر مراجعه‌کننده پرونده تشکیل دهیم. درحالی‌که ما زمان کافی برای ارائه این حجم از خدمات را نداریم.»
به گفته او «حجم زیاد کار باعث تشکیل صف مراجعانی شده که برای دریافت خدمات سلامت ساده‌ای نظیر قد و وزن نوزادشان یک ساعت منتظر نمی‌مانند، به همین دلیل دفعه بعدی به این مرکز نمی‌آیند و ما عملا بیماران خود را از دست می‌دهیم.»
او در خصوص ناظران وزارت بهداشت و توقعاتشان از مراکز بهداشت توضیح می‌دهد: «روزی که ارزیابان به پایگاه می‌آیند، از ما می‌پرسند چرا تعداد پرونده‌های تشکیل‌شده کمتر از حد انتظار بوده یا تعداد پرونده‌ها نسبت به مراجعه‌کنندگان کم است. درحالی‌که شما موظفید برای تمام مراجعان پرونده تشکیل دهید. درحالی‌که شرایط کاری ما با میزان انتظارات و وظایفمان انطباق ندارد.»
وی می‌گوید: «فرایند تشکیل پرونده برای هر فرد، زمان معاینه‌ای که باید به هر بیمار اختصاص داده شود را افزایش می‌دهد. ساکنان تهران برای دریافت خدمات ساده‌ای که در مراکز بهداشت ارائه می‌شود، این‌همه انتظار را تحمل نمی‌کنند. این منطقی نیست که هر فرد حدود یک ساعت برای معاینه ساده کودکش صبر کند. از سوی دیگر اگر برای هر بیمار 40 دقیقه وقت صرف شود، ما در طول ساعت کاری خود فقط می‌توانیم 20 بیمار را معاینه کنیم؛ درحالی‌که همکاران ما در شرایطی که مراجعه‌کنندگان پشت سرهم کارشان انجام شود، به حدود 40 نفر خدمات ارائه می‌دهند.»
نیروهای بهداشت در تسخیر پیمانکاران
سپیده.ص و اعظم.ر از تهران، حامد.ا و جاوید.ش از مشهد و بسیاری از دیگر نیروهای بهداشتی که دیروز دانشجوی بهداشت بودند و حالا فارغ‌التحصیل شده‌اند و به عناوین مراقب سلامت یا مسئول پایگاه یا کارشناس بهداشت مشغول به کار هستند، در یک‌چیز باهم اشتراک دارند و آن هم انتقاد عدم نظارت دقیق بر رفتاری است که پیمانکاران با آنها انجام می‌دهند.
یکی از آنها می‌گوید: «دانشگاه می‌گوید حقوقی که برای کارشناسان بهداشت و مراقبان سلامت درنظرگرفته شده، حدود 2 میلیون تومان است درحالی‌که مبلغی که پیمانکاران به ما پرداخت می‌کنند، حداکثر 1میلیون تومان است، ضمن اینکه اغلب حقوق ماهیانه را با تاخیر پرداخت می‌کنند و کسی بر کار آنها نظارت نمی‌کند.»
وی ادامه می‌دهد: «به ما وعده داده‌اند که 30 در صد از حقوق کارشناسان بهداشت بعد از پایش سه‌ماهه عملکرد آنها پرداخت می‌شود، اما زمانی که باقیمانده حقوق خود را مطالبه می‌کنیم، می‌گویند وزارت بهداشت پولی به ما نداده است که به حسابتان واریز کنیم.»
مردم ما را نمی‌شناسند
اعظم.ر که او هم یکی از ساکنان تهران و مراقبان سلامت فارغ‌التحصیل رشته بهداشت است، می‌گوید: «به ما گفته‌شده که در طی سه ماه باید 7500 نفر را تحت پوشش قرار دهیم. درحالی‌که پایگاهی که من در منطقه 4 تهران مشغول به کار هستم تازه به راه افتاده و تعداد مراجعان آن بسیار کم است. نمی‌دانم چرا باوجود تازه تاسیس بودن پایگاه باید 30 درصد حقوق ما به میزان مراجعه‌کنندگان وابسته باشد.»
او می‌گوید: «یک فرد به‌عنوان مراقب سلامت باید به‌صورت فعال عمل کند و خودش به دنبال مردم برای درمان آنها و ارائه خدمات و افزایش آگاهی آنها برود. به همین دلیل بخشی از وظیفه‌ای که به ما سپرده‌شده، مراجعه به منازل منطقه تحت پوشش و دریافت اطلاعاتی در مورد تعداد افراد، سن، تحصیلات و ... هر خانواده است. اما مردم ما را نمی‌شناسند. آنها نمی‌دانند مراقب سلامت کیست و پایگاه سلامت چه فرقی با مرکز بهداشت دارد و فکر می‌کنند جمع‌آوری این اطلاعات برای ما نفع شخصی دارد.»
اعظم از رسانه‌ها می‌خواهد که پایگاه‌های سلامت و مراقبین سلامت را به مردم معرفی کنند. او صداوسیما را مخاطب خود قرار می‌دهد و می‌گوید: «زمانی که به پایگاه مراجعه می‌کنند، نمی‌دانند دقیقا کارکردش چیست. وقتی برای پرسیدن اطلاعات به درب منازل می‌رویم، اعتماد نمی‌کنند و فکر می‌کنند دانشجو هستیم و برای کار تحقیقاتی آمده‌ایم.»
آموزش پیش از خدمت کافی نیست
حامد.ا یکی از کارشناسان بهداشت که در پایگاه‌های مراقب سلامت حاشیه مشهد مشغول به کار است، می‌گوید: «مراحل آموزش تبدیل کارشناسان بهداشت به نیروهای چندظرفیتی که به‌اصطلاح(polyvalent) گفته می‌شود بسیار فشرده و کوتاه است. و در طول دو هفته اصول مقدماتی و 13 بسته خدمات سلامت را آموزش می‌دهند. ما در طول کارمان با افرادی مواجه شده‌ایم که درمورد برخی موضوعات پیش‌پاافتاده هم اطلاع ندارند.»
حامد در پایان می‌گوید: «شاید نبود یک گروه صنفی برای پیگیری مسائل بهداشتی، دلیل اصلی ایجاد شدن تمام این مشکلات است. اگر ما کارشناسان بهداشت هم مثل نظام پزشکی و نظام پرستاری می‌توانستیم در قالب یک گروه صنفی موضوعات و چالش‌های موجود را بررسی کنیم، شاید نتیجه بهتری می‌گرفتیم. اما در شرایط کنونی که همه مجبوریم مشکلات خود را به‌صورت فردی و موردی پیگیری کنیم، به نتیجه نمی‌رسیم.»
نظرشما
آخرین اخبار