برای خیلی از افرادی که آرتریت یا ورم و درد مفاصل دارند، درد مزمن یک واقعیت است. اما هنوزهم تعابیر نادرستی در مورد درد مزمن وجود دارد. آنهایی که به تازگی در حال تجربه این درد هستند، یا افرادی که کسی در خانواده یا دوستان شان این درد را دارد، واقعیت زندگی با این درد را، مخصوصا در اوایل نمی دانند.
تجربه، معلم بزرگی است. اساسا در مورد زندگی، دانش زیادی داریم، اما پندار نادرست و تعابیر اشتباه درباره درد مزمن می تواند مشکلاتی ایجاد کند.
در اینجا هشت نکته در مورد درد آرتریت که لازم است بدانید را می گوییم. شناخت بهتر درد مزمن به فرد مبتلا این امکان را می دهد تا به بهترین شیوه با آن کنار آمده و نیازهایش شناخته و برطرف شود.
طبق
گفته موسسه ملی سلامت (NIH)، درد حاد و زودگذر، احساسی طبیعی است که ما را
نسبت به آسیب احتمالی آگاه می کند، اما درد مزمن، خیلی متفاوت است.
درد مزمن اغلب ماه ها و یا حتی بیشتر طول می کشد. درد مزمن ممکن است پیرو یک آسیب ایجاد شود مانند کمر درد. همچنین ممکن است همراه با یک بیماری باشد، مانند آرتریت یا ورم مفاصل.
در
مورد آرتریت، درد مزمن در تمام طول عمر همراه فرد است، زیرا درمان قطعی
برای آن وجود ندارد. معالجه مناسب آرتریت، برای کنترل بیماری ضروری است.
شدت درد مزمن می تواند هر روز با روز دیگر فرق کند و یا حتی در طول یک روز، متغیر و متفاوت باشد.
درک این موضوع برای اعضای خانواده بیمار سخت است که چطور
می شود با درد شدیدی از خواب بیدار شود و به طور عجیب و غیرمنتظره ای این
درد تغییر کند.
هر زمانی از روز که این درد به سراغ تان می آید مجبورید بتوانید آن را بپذیرید و با آن بسازید.
در مجموع این که درد مزمن متغیر و پیش بینی نشده است.
افراد مبتلا به آرتریت
سعی می کنند روی کارهایی که توان انجام شان را دارند تمرکز کنند و در
فعالیت های معمولی شرکت کنند، بدون این که اجازه دهند درد مزمن شان مزاحمت و
اختلالی ایجاد کند.
عادی بودن، همیشه هدف آنهاست. دوستان و خانواده می
توانند به آسان کردن این هدف کمک کنند، کافیست بپرسند که چه کمکی از دست
شان برمی آید. اطرافیان باید خودشان را وارد این موقعیت کنند، نه این که
دور باشند و صرفا نظاره گر.
اشتباه
است که فکر کنیم با تلاش برای عادی زندگی کردن، این درد به سراغ مان نمی
آید. اما این که چه زمان هایی این درد، مزاحم زندگی روزمره یا برنامه ها می
شود، بستگی به شدت بیماری اصلی دارد. مهم است که درک کنیم که این درد گاهی
خواهد آمد.
وقتی درد مزمن ظاهر شد، سعی کنید راحت آن را بپذیرید و
احساس گناه نکنید. اگر مجبور شدید برنامه ای را حذف کنید تا در اسرع وقت
جبرانش نمایید. به عبارتی دیگر نگذارید اختلال ایجاد شده، زیاد جولان دهد و
مضطرب تان کند.
درد
مزمن می تواند فرد را از گذشته اش بدزدد. بدیهی است که افراد مبتلا به درد
شدیدتر، بیشتر تحت تاثیر هستند. آرتریت، محدودیت های جسمی در بر دارد و
ممکن است فرد را وادار به فعالیت کمتر کرده و منجر به ناتوانی شود.
پذیرفتن
و باور این تغییرات دشوار بوده و روی اعتمادبنفس فرد تاثیر می گذارد.
متعاقبا می تواند موجب تغییرات خلق و خو و حتی افسردگی او شود.
درد مزمن می تواند روی عادات خواب هم اثر گذاشته و اگر اختلال خواب تبدیل به مشکلی همیشگی شود، می تواند روی تفکر و احساس فرد نیز اثر بگذارد. درد مزمن، روی میزان انرژی، نگرش به زندگی و روی همه چیز اثر دارد! این درد تبدیل به فرسودگی گسترده ای می شود که تزلزل ناپذیر است.
تعجب می کنم از این که برخی افراد می گویند اشخاص مبتلا به آرتریت
مزمن، تظاهر به بیماری می کنند یا تنبل هستند. این تصور اشتباه وجود دارد
که افراد با درد مزمن، علائم شان را بزرگنمایی می کنند تا از انجام کارها و
پذیرفتن مسئولیت شانه خالی کنند.
این پندار غلط ناشی از داشتن اطلاعات ناقص در مورد متغیر بودن درد و عواملی است که میزان درد را تحت تاثیر قرار می دهند.
درمان غیر موثر، استرس، استراحت کم و یا فعالیت بیش از حد، چند نمونه از مواردی هستند که می توانند میزان درد را افزایش دهند.