به گزارش شفا آنلاین،از تهیه نقشه های ژنتیکی گرفته تا اکتشافات فضایی، بشر در حال
تولید حجم قابل توجهی از اطلاعات است. این میزان از داده ها به به طرز
چشمگیری فراتر از توان بشر برای پردازش ، مدیریت یا درک آنهاست.
سیستمهای یادگیری ماشینی قابلیت آن را دارند که به دانشمندان در درک و پردازش هرچه بهتر این جریان عظیم اطلاعاتی کمک کنند. برخی از این ابزارهای قدرتمند آنالیزکننده برمبنای شاخه منحصربفردی از هندسه موسوم به توپولوژی توسعه یافته اند.
چنین سیستمهای توپولوژیکی در آنالیز ارتباطات موجود در شبکه های پیچیده نظیر ساختار درونی مغز، شبکه جهانی اینترنت و یا شبکه های عظیم برق کاربرد زیادی دارند.
اما افزایش خیره کننده حجم داده ها موجب شده تا حتی قدرتمندترین ابررایانه های جهان نیز در درک و حل برخی مسایل ناتوان باشند.
در این نگرش نوین مبنای کار بر توپولوژی جبری بنا نهاده شده است و در واقع می توان آن را شاه کلید این روش نوین دانست.
اکنون دانشمندان دانشگاه MIT با همکاری دانشگاههای واترلو و کالیفرنیای جنوبی نگرش جدیدی را دنبال می کنند که طی آن از رایانه های کوانتومی برای مدیریت و روان سازی مشکلات سد راه کننده ابررایانه های قدرتمند استفاده می شود.
در این نگرش نوین مبنای کار بر توپولوژی جبری بنا نهاده شده است و در واقع می توان آن را شاه کلید این روش نوین دانست.
بر این اساس می توان امیدوار بود که از توپولوژی جبری برای کاستن از اشتباهات غیرقابل اجتنابی که در حین جمع آوری انبوهی از داده ها درباره مسایل و فرآیندهای مختلف در دنیای واقعی روی می دهد استفاده کرد.
