وامانـده در استرس‌های پنهـانی

به گزارش شفا آنلاین،  علاوه بر این، گاهی از اوقات امکان شناسایی استرس و اضطراب بسیار مشکل است. از آنجا‌ که میان ذهن و بدن انسان پیوندی برقرار است و رابطه مستقیمی میان سلامت روانی و سلامت جسمی وجود دارد، می‌توان گفت که علائم استرس و اضطراب غالبا به‌صورت دردهای مبهمی در فرد بروز می‌کنند. به‌عبارت‌دیگر، از طریق علائمی می‌توان استرس و اضطراب را در افراد تشخیص داد.

 آگاهی از این علائم می‌تواند فرد را از استرس و اضطراب پنهان خودآگاه سازد و درنتیجه فرد را به برطرف کردن استرس و اضطراب خود تشویق کند. با توجه به اهمیت این علائم در ادامه به بعضی از مرسوم‌ترین علائم جسمی استرس اشاره می‌کنیم که به‌آسانی نمی‌توان آنها را تشخیص داد:

        سردردهای مکرر: برهم فشردن فک‌ها، منقبض کردن عضلات صورت، گردن و کتف و به هم ساییدن دندان‌ها از واکنش‌های جسمی به استرس هستند که می‌توانند باعث سردرد شوند.

        درد بدن یا فشار عصبی: وقتی‌که در معرض استرس قرار می‌گیرید، سیستم عصبی سمپاتیک شما واکنش جنگ یا گریز را فعال می‌کند. سپس جریانی از خون به عضلات اصلی بدن روانه می‌شود که تنش عضلانی را افزایش می‌دهد و شما را برای مبارزه با این وضعیت پراسترس یا گریختن از آن آماده می‌سازد. باوجوداین، اگر در برابر این وضعیت هیچ اقدامی انجام ندهید، عضلات شما ممکن است سفت باقی بمانند و دردآور و ملتهب شوند.

        بی‌قراری و ضربه‌زدن به پا یا دست خود: استرس و اضطراب می‌توانند باعث بی‌قراری در فرد شوند، به‌طوری‌که ممکن است فرد به پا یا دست خود ضربه بزند. در بعضی از افراد این ضربه‌زدن تبدیل به یک عادت عصبی می‌شود که هنگام موقعیت‌های استرس‌زا از خود بروز می‌دهند.

        آکنه: استرس باعث افزایش سطوح هورمونی به نام کورتیزول می‌شود که هورمون استرس است. افزایش این هورمون کورتیزول می‌تواند باعث بروز جوش روی صورت و بدن فرد شود.

        اگزما: استرس و اضطراب می‌توانند باعث التهاب پوست شوند و درنتیجه امکان ابتلا به بیماری پوستی اگزما را افزایش دهند. علاوه بر این، افرادی که مبتلابه بیماری اگزما هستند باید حتی‌الامکان از موقعیت‌های پراسترس دوری کنند، چون استرس ناشی از این موقعیت‌ها ممکن است باعث بدتر شدن بیماری پوستی آنها شود.

        عرق کردن زیاد: بیشتر انسان‌ها به هنگام قرار گرفتن در موقعیت‌های پراسترس شروع به عرق کردن می‌کنند. این عرق کردن به‌دلیل ترشح هورمون‌هایی همچون آدرنالین است که بدن در واکنش جنگ یا گریز از خود نشان می‌دهد.

        بی‌خوابی، کابوس، خواب‌گردی یا خواب پریشان: استرس مزمن می‌تواند باعث افزایش حرکت سریع چشم در خواب و کاهش خواب عمیق شود. علاوه بر این، اختلال‌های خوابی که به‌وسیله استرس ایجاد می‌شوند، کارکرد سلول‌های بدن را مختل می‌کنند و در نتیجه سلول‌ها در نگهداری و ترمیم خود دچار مشکل می‌شوند.

        بیماری‌های مکرر: استرس و اضطراب باعث تولید بیش‌ازحد هورمون‌هایی می‌شوند که سیستم ایمنی بدن شما را تنظیم می‌کنند. علاوه بر این، استرس و اضطراب به حدی روی سیستم ایمنی بدن تاثیر می‌گذارند که توانایی بدن را در تولید گلبول‌های سفیدی که با عفونت مبارزه می‌کنند تحت تاثیر قرار می‌دهند. تاثیر استرس روی توانایی بدن در تولید گلبول‌های سفید سیستم ایمنی بدن را تضعیف می‌کند و درنتیجه آسیب‌پذیری بدن به بیماری‌ها را افزایش می‌دهند.

        کاهش علاقه به برقراری رابطه زناشویی، مشکلات نعوظ و کاهش قدرت باروری: استرس جلوی هورمون آزادکننده گنادوتروپین را از هیپوتالاموس مغز می‌گیرد که هورمون اصلی جنسی در بدن است. جلوگیری از این هورمون باعث کاهش تعداد اسپرم، کاهش تخمک‌گذاری و کاهش فعالیت جنسی می‌شود.

        حمله‌های هراس: استرس باعث می‌شود که سطح انگیختی بدن بالاتر از میزان معمول شود. بالا رفتن سطح انگیختگی ممکن است به حدی باشد که فرد حمله‌های هراس را تجربه کند. به‌عبارت‌دیگر، افزایش سطح انگیختگی حاصل از استرس با تجربه کردن حمله‌های هراس در ارتباط است.

       علاوه بر این، استرس و اضطراب می‌توانند خلق شمارا تحت تاثیر قرار دهند و امکان تنظیم هیجان‌ها را برای شما سخت سازند و باعث زودرنجی و نوسانات خلقی شوند. افرادی که پراسترس و مضطرب هستند ممکن است در تمرکز کردن، تصمیم‌گیری و حافظه دچار مشکلاتی شوند. درصورتی‌که موقعیت‌های استرس‌زا باعث بروز علائم بالا در شما شد، می‌توانید از طریق شیوه‌هایی استرس را از خود بیرون کنید.

 برای نمونه می‌توان به تمرین‌های ذهن-بدن (مانند تمرکز حواس، مدیتیشن و یوگا)، تمرین‌ها بدنی (مانند پیاده‌روی، دویدن و دیگر فعالیت‌های جسمی هوازی) و تکنیک‌های آرامیدگی (مانند تمرین‌های تنفسی و آرمیدگی عضلانی) اشاره کرد.

باوجوداین، اگر از استرس یا اضطراب مزمن رنج می‌برید و اگر این استرس و اضطراب باعث اختلال در زندگی روزمره شما می‌شود درنتیجه شما به اختلال اضطراب مبتلا هستید. در این صورت پیشنهاد می‌شود که تحت مراقبت حرفه‌ای قرار بگیرید و از افراد حرفه‌ای آموزش‌دیده برای درمان اختلال خود استفاده کنید. به‌طورکلی، متخصصان بهداشتی بی‌شماری مانند روانشناس‌ها، روانپزشک‌ها، مددکارهای اجتماعی بالینی و پرستارهای روانپزشکی می‌توانند در درمان اضطراب و اختلال‌های مرتبط به شما کمک کنند. EverydayHealth