» حوادث
شفا آنلاین>حوادث پزشکی>پزشکان جزء یا جونیور (کاروران پزشکی واجد صلاحیتی که در حین کار کردن، برای کسب صلاحیت‌های حرفه‌ای جهت کار در رده‌های بالاتر تعلیم می‌بینند) شاغل در نظام ملی سلامت انگلستان قرار است در اعتراض به قراردادهای کاری جدید پیشنهادی دولت محافظه‌کار بریتانیا در چند نوبت دست به اعتصاب بزنند.
به گزارش شفا آنلاین، در مطلب زیر دو نفر از این پزشکان که یکی موافق اعتصاب و دیگری مخالف
اعتصاب است، نظرات خود را در این باره بیان‌کرده‌اند.نبرد بر سر قراردادهای پزشکان، نبرد برای ان‌اچ‌اس است
موافق اعتصاب: 7 سال پیش من سوگند یاد کردم که به بیماران آسیب نزنم، بنابراین تامل درباره 6ماه گذشته برای من مشکل است. هیچ پزشکی نمی‌خواهد بخشی از یک برنامه اعتصاب کامل یا معلق کردن همه مراقبت‌ها از بیماران باشد. ما می‌دانیم که بیماران به‌زحمت خواهند افتاد، اما حمایتی که من از بسیاری از کالج‌های سلطنتی پزشکی و متخصصان دیده‌ام، برای من الهام‌بخش و اطمینان‌دهنده بوده است و این حمایت فقط از همکاران و متخصصان نبوده است.
عموم مردم هم حمایتشان را از ان‌اچ‌اس نشان داده‌اند و هم‌آوازی مربوط به ان‌اچ‌اس به صدر فهرست‌های آهنگ‌های پرفروش کریسمس می‌رسد. چهره‌های مشهور هم حمایتشان را نشان داده‌اند. درعین‌حال، پزشکان به خیابان‌ها رفته‌اند تا در رویدادهایی تعیین‌شده با مردم سخن بگویند و هزاران امضا از مردم در حمایت از اقدامشان جمع کرده‌اند.
پیشنهاد دولت در این زمینه که 11 درصد به حقوق پایه پزشکان جونیور افزوده شود، به من که یک پزشک جزء در رده بالاتر هستم، سود می‌رساند، اما مساله این نیست. به نظر می‌رسد این پیشنهاد بیشتر تلاشی برای ایجاد اختلاف میان پزشکان باشد تا حل معضل واقعی روحیه پایین کارکنان و مشکلات مربوط به حفظ کارکنان در سطح پزشک جزء و جلوگیری از خروج آنان از ان‌اچ‌اس. هنگامی‌که ظرفیت‌های آموزشی برای تعلیم پزشکان عمومی خالی می‌ماند و فقط 53 درصد از پزشکان پس از دوره دو ساله پس از فارغ‌التحصیلی(foundatio- years) دیگر به تحصیل ادامه نمی‌دهند، یک جای کار اشکال دارد.
قراردادهای فعلی پزشکان جونیور پاسخگوی بسیاری از نگرانی‌های آنان نیست و این مساله فراتر از میزان پولی است که ما در پایان هر ماه به دست می‌آوریم. شمار پزشکان جونیور محدود است. اگر قرار باشد خدمات گسترش یابد، پزشکان جونیور باید ساعات بیشتری در طول هفته یا در ساعات غیرمعمول در شب‌ها و در تعطیلات آخر هفته کار کنند تا طرح دولت عملی شود.
این امر باعث می‌شود یا به شمار بیشتری از کارکنان در طول هفته نیاز باشد، یا پزشکان مجبور باشند ساعات بیشتری کار کنند. پاسخ دولت به این مشکل این بوده است که تعریف جدیدی از ساعت غیرمعمول کاری به دست دهد و اقدامات نظارتی را متوقف کند که باعث جریمه تراست‌های بهداشتی می‌شد که از پزشکانشان تا حد به خطر افتادن ایمنی بیماران کار می‌کشیدند. درحالی‌که گفت‌وگوهای مداومی در جریان است و ممکن است در نهایت به نفع بیماران تمام شود، قراردادهایی که دانش‌آموزان دبیرستانی را از دانشجوی پزشکی شدن دلسرد می‌کند، پزشکان تازه فارغ‌التحصیل را از وارد شدن به دوره‌های آموزشی عالی‌تر مایوس می‌کند، و پزشکان در رده‌های بالاتر را به یافتن شغل‌های جایگزین وا می‌دارد، نفعی برای مردم ندارد. ان‌اچ‌اس بیشتر بودجه‌اش برای پر کردن پست‌های خالی مانده را با کارکنان پاره‌وقت یا با استخدام موقت صرف می‌کند. چرا؟ به همین دلیل شمار کافی از پزشکان و پرستاران در سیستم وجود ندارند و تحمیل قراردادی که الگوهای کاری و وضعیت آموزش را بدتر می‌کند و بیماران را در معرض خطر قرار می‌دهد، راه‌حل مشکل نیست.
با پزشکان در حال آموزش، پرستاران و سایر کارکنان پزشکی مانند فیزیوتراپ‌ها به‌درستی رفتار کنید و در آن هنگام است که ما می‌توانیم همچنان نظام بهداشتی داشته باشیم که می‌توان به آن افتخار کرد.
چرا پزشکان جونیور همکار من به دلایلی اشتباه اعتصاب می‌کنند
مخالف اعتصاب: چند بار از من که به‌عنوان یک پزشک جزء در یک بیمارستان آموزشی شلوغ کار می‌کنم، پرسیده‌اند که چرا اعتصاب نمی‌کنم. یقینا پزشکان حق دارند از قراردادهای پیشنهادی جدید ناراحت باشند؛ افرادی مانند من که در حوزه پزشکی اورژانس کار می‌کنند، با کاهش عمده‌ای در حقوقشان مواجه خواهند شد و احتمالا مجبور خواهند شد برای ساعاتی طولانی‌تر و در زمان‌هایی غیرمعمول‌تر کار کنند، و به‌این‌ترتیب زندگی‌های شخصی‌شان و ایمنی بیمارانشان در معرض خطر قرار خواهد گرفت. اما مشکل در این قراردادها نیست، این قراردادها علامت مشکلی بزرگ‌تر هستند، مشکلی که اصل وجود ان‌اچ‌اس را تهدید می‌کند و مشکل تمایل روزافزون این دولت برای خصوصی کردن نظام بهداشتی ماست. این موضوعی است که ما باید با آن مقابله کنیم.
جرج اوزبورن، وزیر خزانه‌داری در مسیر خصوصی کردن دارایی‌های عمومی بیش از هر وزیر خزانه‌داری دیگری از سال 1979 تاکنون پیش‌رفته‌است و پیش‌بینی می‌شود تا پایان این دوره پارلمان این میزان به 64 میلیارد دلار برسد. جرمی هانت، وزیر بهداشت که یکی از نویسندگان جزوه‌ای است که در آن گفته است: «هدف ما باید برداشتن موانع میان منابع مالی خصوصی و عمومی باشد، یعنی غیرملی کردن تامین مالی مراقبت‌های بهداشتی در بریتانیا.»
برخلاف آنچه در مطبوعات بیان می‌شود، ان‌اچ‌اس نظامی فوق‌العاده کارآمد است که مراقبت‌های بهداشتی در کلاس جهانی را با پایین‌ترین هزینه سرانه نسبت به همه کشورهای توسعه‌یافته فراهم می‌کند. در مقام مقایسه، نظام مراقبت‌های بهداشتی آمریکا که هانت آن را می‌ستاید، یکی از بدترین نظام‌های مراقبت بهداشتی در جهان توسعه‌یافته است که بالاترین هزینه سرانه را دارد.
تنها طرف‌هایی که در این نظام برنده هستند، شرکت‌های بیمه هستند، به‌طوری‌که بزرگ‌ترین شرکت بیمه آمریکا در سال 2014 درآمدی 6 میلیارد دلاری را اعلام کرد. اما این همان جهتی است که ان‌اچ‌اس به سمت آن رانده می‌شود. فقط در سال گذشته 40 درصد از قراردادهایی که ان‌اچ‌اس امضا کرد با شرکت‌های خصوصی بود. به نظر من دولت فعلی حمله‌ای هماهنگ از جنبه‌های متفاوت بر ضد ان‌اچ‌اس سازمان داده است و قراردادهای جدید با پزشکان جونیور فقط یکی از این جنبه‌هاست. فرمول خصوصی کردن خدمات دولتی امتحان شده و به آزمون گذاشته شده است.
یک سرویس با کارکرد عالی و بسیار ستوده را بگیرید، بودجه‌های آن را کاهش دهید، روحیه کارکنان را خراب کنید و بعد خود آنان را مقصر بینگارید و بعد درحالی‌که راه سرمایه‌گذاری خصوصی در آن را باز می‌کنید، آن را تنها گزینه برای نجات آن معرفی کنید.Guardian
نظرشما
آخرین اخبار