پانکراس مصنوعی وارد کارآزمایی‌های طولانی‌مدت شد

به گزارش شفاآ نلاین، اگر این سیستم پانکراس مصنوعی در بیماران آنطور که امید می‌رود، عمل کند، وارد کارآزمایی‌های تجاری شده و به دنبال آن برای تائید سازمان غذا و دارو اقدام خواهد شد.

       این سیستم که با بودجه 7/12 میلیون دلاری از سوی انستیتو ملی سلامت حمایت می‌شود، بوسیله محققان دانشگاه ویرجینیا و همکاران دیگرشان ابداع شده و قرار است روی 240 بیمار در 9 مرکز در ایالات متحده و اروپا آزمایش شود. دو کارآزمایی 6 ماهه با همکاری 6 مرکز همکار دیگر در اوایل سال 2016 آغاز خواهد شد.

       برای رسیدن به نهایت موفقیت در درمان مطلوب دیابت، این پانکراس مصنوعی باید ایمنی و کارآیی خود را در کارآزمایی‌های محوری درازمدت در محیط طبیعی بیمار ثابت کند. مهم‌ترین هدف محققان آن است که الگوی جدیدی در درمان دیابت ایجاد کنند: پانکراس مصنوعی یک وسیله تک‌منظوره نیست. این دستگاه در واقع یک شبکه پوشیدنی و سازگار است که اطراف بیمار را در یک اکوسیستم درمانی دیجیتال فرا می‌گیرد.

       از طریق اتحاد و یگانگی مهندسی کنترل با حرفه پزشکی و علوم رفتاری، سیستم پانکراس مصنوعی طراحی شده تا بتواند سطح مناسبی را از انسولین، نه‌تنها در پاسخ به تغییرات بدن، بلکه با تخمین درست و دقیق از سطح گلوکز خون، تامین کند.

       پانکراس مصنوعی فقط یک عضو ماکت‌شکل نیست. آن درواقع یک سیستم تحویل انسولین اتوماتیک است که به‌گونه‌ای طراحی شده تا عملکرد سالم تنظیم گلوکز را تقلید کند. سیستم لوپ بسته آن دربرگیرنده یک پمپ انسولین، مانیتور پیوسته گلوکز که زیر پوست جایگذاری می‌شود و نرم‌افزار الگوریتم پیشرفته کنترل است که درون یک تلفن هوشمند قرار داده می‌شود. این نرم‌افزار فراهم کننده سیگنال‌دهی است، برای اینکه چه مقدار انسولین باید از طریق پمپ به بیمار تحویل داده شود (براساس طیفی از متغیرها مانند مقدار غذای مصرفی، فعالیت فیزیکی، خواب، استرس و متابولیسم.) به نظر می‌رسد این سیستم بتواند کیفیت زندگی افراد مبتلا به دیابت نوع یک را بهبود ببخشند. این ابزار فقط یک راه‌حل مقطعی برای بیمار نیست، بلکه واقعا می‌تواند کیفیت زندگی سالم بیماران را ارتقا دهد. پانکراس مصنوعی قرار است با یک پمپ استاندارد انسولین براساس دو مقیاس کلیدی مقایسه شود: چگونگی کنترل مطلوب سطح قند خون و اینکه آیا خطر هیپوگلیسمی کاهش می‌یابد یا خیر.
منبع: Medical Xpress

ایجاد سلول‌های تولید کننده انسولین از سلول‌های پوست انسان
       سپید: محققان انستیتو گلدستون و دانشگاه کالیفرنیا با موفقیت توانستند سلول‌های پوست انسان را به سلول‌های پانکراس با عملکرد کامل تبدیل کنند. زمانی که این سلول‌های جدید به موش پیوند زده شدند، در پاسخ به تغییرات سطوح گلوکز انسولین تولید کردند. این سلول‌ها می‌توانند حیوانات را از ابتلا به دیابت محافظت کنند.

       نتایج این مطالعه که در نشریه Nature Communications منتشر شده، همچنین دستاوردهای قابل‌توجهی را در تکنولوژی برنامه‌ریزی مجدد سلولی معرفی می‌کند که به دانشمندان کمک می‌کنند تا به‌طور موثری به تولید سلول‌های پانکراس در مقیاس بالا بپردازند و تریلیاردها سلول هدف را گام به گام و به شیوه‌ای کنترل شده تولید کنند. این دستاورد درب‌ها را برای مدل‌سازی بیماری و غربالگری دارویی باز می‌کند و درمان سلولی شخصی‌شده را برای بیماران مبتلا به دیابت یک گام نزدیک‌تر می‌آورد.

       برای نخستین‌بار این نتایج نشان می‌دهند که سلول‌های پوست یک انسان بالغ می‌تواند به‌طور موثر و سریعی برای تولید سلول‌های عملکردی پانکراس استفاده شوند و مشابه سلول‌های بتای انسانی رفتار کنند. شاید با این روش رویکردهای سلول‌درمانی به حد مطلوب خود برسند.

       در این مطالعه، محققان در ابتدا با استفاده از مولکول‌های دارویی و ژنتیکی سلول‌های پوست را دوباره برنامه‌ریزی کردند تا به سلول‌های پیشروی اندودرم تبدیل شوند. با این روش، سلول‌ها نباید دوباره به حالت سلول‌های بنیادی پرتوان بازگردند، بدین‌معنا که محققان می‌توانند آنها را سریعتر به سلول‌های پانکراس تبدیل کنند. محققان با این روش قبلا هم توانسته بودند سلول‌های کبدی، قلب و مغز تولید کنند.

       پس از آنکه 4 مولکول دیگر اضافه شد، سلول‌های اندودرم سریعا تقسیم شدند و بیش از یک تریلیون برابر گسترش یافتند. نکته مهم آنکه، سلول‌ها هیچ شواهدی از تشکیل تومور نشان ندادند و هویت خود را به عنوان سلول‌های زودرس خاص عضو حفظ کردند. محققان سپس، سلول‌های اندودرم را در قدم‌های بیشتری گسترش دادند. نخست، به سوی سلول‌های پیش‌ساز پانکراس و سپس، به سوی سلول‌های بتای پانکراس با عملکرد کامل. آنچه اهمیت زیادی دارد، آنکه این سلول‌ها موش‌ها را از ابتلا به دیابت در یک مدل بیماری محافظت کردند و توانایی این را داشتند که در پاسخ به تغییرات سطوح گلوکز انسولین هم تولید کنند.

       این مطالعه برای اولین‌بار موفق شده تا سلول‌های بتای پانکراس را که انسولین تولید می‌کنند، با روش دوباره‌برنامه‌ریزی سلولی مستقیم تولید کند. این پارادایم برنامه‌ریزی مجدد سلولی و گسترش آن، قابلیت پایداری و مقیاس‌پذیری بیشتری از روش‌های قبلی دارد. با استفاده از این رویکرد، می‌توان سلول را به تولید انبوه رساند، در حالی که کنترل کیفیت آن در مراحل متعدد افزایش یافته است. این روش، متضمن تنظیمات بیشتر در فرآیند تولید سلول‌های جدید است. در حال حاضر ما می‌توانیم تعداد تقریبا نامحدودی از سلول‌های پانکراس تولید کننده انسولین را که همسان با بیمار است، تولید کنیم.