بایدها و نبایدهای سرکوب تخمدان

به گزارش شفا آنلاین،کارآزمایی Tamoxife- and Exemestane موسوم به TEXT و کارآزمایی Suppressio- of Ovaria- Function، تحت نام SOFT سوال‌های زیادی را درباره ارزش ساپرس کردن عملکرد تخمدان و نقش درمان کمکی با مهارکننده‌های آروماتاز در این بیماران به وجود آورده است.

       نتایج هر دو مطالعه با گایدلاین‌های کنونی مدیریت سرطان پستان همخوانی ندارند. در کنگره اروپایی سرطان 2015، جلسه‌ای به مدیریت زودهنگام سرطان پستان تعلق داشت و پژوهشگری که در هیچ‌یک از دو کارآزمایی بالا شرکت نداشته، سوالات پیش‌آمده را مرور کرد و درنهایت، اینطور تصمیم‌گیری کرد که ممکن است نتایج این کارآزمایی‌ها چندان هم معتبر نباشند.

مزایای سرکوب عملکرد تخمدان
       نتایج مطالعات قبلی نشان می‌دهند که زنان بسیار جوان و مبتلا به سرطان پستان زودهنگام گیرنده استروژن مثبت، در مقایسه با زنان پره‌منوپوز با سن بالاتر و مبتلا به تومورهای گیرنده استروژن مثبت یا زنانی که مبتلا به تومورهای گیرنده استروژن منفی هستند، با خطر بیشتر عود تومور مواجه هستند.

این مطالعات همچنین نشان دادند، آمنوره‌ای که در اثر کموتراپی ایجاد می‌شود، در زنان جوانتر از 35 سال، در مقایسه با زنان پره‌منوپوز با سن بالاتر، کمتر دیده می‌شود.

       در مطالعه Nationa- Surgica- AdjuvanBreasand Bowe- ProjectB30، آمنوره ایجاد شده در اثر کموتراپی، بقای بیماران را فقط در افراد مبتلا به سرطان پستان زودهنگام گیرنده استروژن مثبت افزایش داد و نه در بیماران مبتلا به بیماری گیرنده استروژن منفی.

        این موضوع نشان می‌دهد که غلظت دوز یا شدت کموتراپی در بیمار نمی‌تواند توجیه دیگری باشد. این، اندیکاسیون دیگری است که شاید سرکوب عملکرد تخمدان مهم باشد. داده‌های یک متاآنالیز از مطالعاتی که در مورد آگونیست‌های LHRH انجام شده‌اند، نشان می‌دهد که باعث کاهش در عود سرطان پستان، خصوصا در بیماران جوانتر از 40 سال می‌شود. هرچند مطالعات قدیمی‌تر که در این متاآنالیز آمده‌اند، دارای محدودیت‌هایی هستند و مهم‌ترین آنها، اینکه بسیاری از بیماران با تاموکسیفن درمان نشده‌اند.

       مطالعه SOFT این سوال را مطرح می‌کند که آیا سرکوب تخمدان همراه با تجویز تاموکسیفن، برای زنان پره‌منوپوز مبتلا به سرطان پستان زودرس گیرنده هورمون مثبت مفید است یا خیر. در این مطالعه، در مجموع 3066 زن پره‌منوپوز که در ابتدا براساس دریافت قبلی یا عدم دریافت کموتراپی طبقه‌بندی شده بودند، به‌طور تصادفی به گروه‌های دریافت کننده 1) تاموکسیفن، 2) تاموکسیفن همراه با سرکوب عملکرد تخمدان، یا 3) اکسمستان exemestane (نوعی مهارکننده آروماتاز) همراه با سرکوب عملکرد تخمدان، به مدت 5 سال، تقسیم کردند. زنانی که در هر گروهی به‌طور تصادفی درمان سرکوب تخمدان را دریافت می‌کردند، این انتخاب را داشتند که ماهانه تزریق تریپتورلین triptoreli- دریافت کنند یا به روش جراحی تخمدان‌ها درآورده شود یا تحت رادیوتراپی قرار گیرند.

       در آنالیزهای اولیه، بقای بدون بیماری در 5 سال، در گروه تاموکسیفن همراه با سرکوب عملکرد تخمدان، در مقایسه با تاموکسیفن به تنهایی، بهبود نشان می‌داد، هرچند این اختلاف ناچیز گزارش شد. به‌طوریکه این بهبود بقا فقط برای 2 درصد از بیماران دیده شد.

       درآنالیز زیرگروه از پیش برنامه‌ریزی شده‌ای، اختلاف مهمی میان بیمارانی که قبلا کموتراپی گرفته یا نگرفته بودند، دیده شد. بیمارانی که قبلا تحت شیمی‌درمانی نرفته بودند، پیامدی عالی نشان می‌دادند، به این معنی که سرکوب تخمدان برای بیمارانی که پروگنوز عالی دارند، منفعتی ندارد.

       به بیان دیگر، در بیمارانی که تومور آنها خصوصیات بدتری را نشان می‌دهد و شیمی‌درمانی کمکی دریافت کرده‌اند، تفاوت در میزان بقای بدون بیماری، بیشتر و نزدیک به 5 درصد و نسبت خطر هم تقریبا در این زیرگروه از بیماران 0/78 گزارش شد. پژوهشگران مطالعه SOFT نتیجه‌گیری کردند که در زنانی که با خطر عود روبرو هستند، افزودن درمان سرکوب تخمدان پیامد بیماری سرطان پستان را در آنها بهبود می‌بخشد. بنابراین، این مطالعه یک سرنخ برای انتخاب بیمارانی می‌دهد که از افزودن درمان سرکوب تخمدان سود می‌برند، که آن هم پروفایل تومور است.

       سن بیمار، همانطور که بوسیله یافته‌های SOFT نشان داده شد، ممکن است عامل انتخابی دیگری را ثابت کند. در بیمارانی که قبلا کموتراپی نشده‌اند، فقط 10 درصد آنها جوانتر از 40 سال بودند، در مقایسه با نزدیک به نیمی از بیماران (49 درصد) که قبلا کموتراپی گرفته بودند. همانطور که می‌دانیم، بیماران مسن‌تر از 40 سال در طول چند سال آینده منوپوز طبیعی خواهند شد.

       آنچه مهم است، آنکه بیمارانی که کموتراپی می‌گیرند و پره‌منوپوز باقی می‌مانند، به عنوان یک عارضه جانبی دیررس کموتراپی منوپوز طبیعی می‌شوند. ما انتظار داشتیم که بیماران گروه کنترل کارآزمایی SOFT ممکن است منوپوز شوند، بنابراین تفاوت کوتاه‌تر زمانی میان 5 سال سرکوب تخمدان، میان دو گروه کنترل و آزمایشی دیده می‌شد. اگر این موضوع درست باشد، باید یک رابطه سنی با پیامد دیده شود و در بیماران پره‌منوپوز مسن‌تر، افزودن درمان سرکوب تخمدان، فقط سود کمی را عاید آنها می‌کند. در حالی که بیماران کمتر از 35 سال سن، منفعت زیادی را از این سرکوب خواهند برد.منبع: Medscape