* احساس غمگینی، ناامیدی یا حقارت
* احساس تنش، اضطراب یا بی‌قراری
* نااستواری آشکار خلقی همراه با گریه کردن زیاد
* تحریک‌پذیری پایدار، خشم و افزایش تعارض‌های بین فردی
* کاهش علاقه به فعالیت‌های معمول که ممکن است با کناره‌گیری از روابط اجتماعی همراه باشد.
* اشکال در تمرکز
* احساس خستگی، خواب آلودگی یا فقدان انرژی
* تغییرات آشکار در اشتها که ممکن است با زیاد خوردن یا تمایل شدید به غذاهای خاص همراه باشد.
* پرخوابی یا بی خوابی
* احساس ذهنی از پا افتادن یا غیرقابل کنترل بودن
* نشانه‌های جسمانی مانند حساسیت غیرطبیعی یا ورم پستان، سردرد یا احساس تورم یا افزایش وزن همراه با تنگ شدن لباس، کفش یا انگشتر
* درد مفصل یا عضله
گاهی
این نشانه‌ها ممکن است با افکار خودکشی نیز همراه شوند. نکته قابل توجه
این است که زنان قبل از قاعدگی ممکن است دچار این حالت و علائم شوند، اما
این علائم باید در طول یکسال ظاهر شده باشند و با یک‌بار تجربه نمی‌توان
فرد را مبتلا به اختلال ملال پیش از قاعدگی دانست. این علائم معمولا در
آغاز مرحله تخمک‌گذاری، فروکش و پس از پایان قاعدگی کاملا از بین می‌روند.
باید در نظر داشته باشیم که مشکلات
زناشویی یا شغلی طولانی مدت را با این نوع اختلال اشتباه نگیریم. پژوهش‌ها
نشان می‌دهد که 75 درصد زنان تغییرات پیش قاعدگی جزئی را تجربه می‌کنند،
اما حدود 5 درصد مبتلا به این اختلال هستند و معمولا از اوایل تا اواسط دهه
سی سالگی رخ داده و شدت می‌یابد. آنچه باعث می‌شود تا وجود این اختلال
آشکارتر شود اثراتی است که در روابط بین فردی و اجتماعی و عملکرد شغلی و
تحصیلی او می‌گذارد و گاهی ممکن است که از سوی دیگران مورد درک واقع نشده و
در نتیجه شدت ناراحتی فرد افزایش یابد.
