برخلاف تصور عمومی، بروز این اتفاق در سنین پایین (16 ـ 17 سالگی) بی اهمیت نیست و بیماری کم کاری تخمدان ـ که به آن در اصطلاح علمی تخمدان پلی کیستیک می گوییم ـ می تواند از همین زمان شروع شود.
از علائم این بیماری، زیادشدن هورمون های مردانه
یا اثرات آن است. یعنی ممکن است در آزمایش خون، هورمون تستوسترون یعنی
هورمون مردانه زیاد بوده یا سطح هورمون طبیعی باشد، ولی فقط علائم افزایش
این هورمون ها به صورت افزایش موهای زائد یا آکنه بروز کند.
افزایش
موهای زائد به معنی افزایش مو های نواحی خاصی از بدن است که مهم ترین نقاط
آن شامل ناحیه فوقانی لب، چانه، روی جناغ سینه، اطراف ناف و روی ران هاست.
در این نواحی به دلیل حساس بودن ریشه های مو به هورمون های مردانه، مو ها
زبر، خشن و سیاه تر از معمول رشد می کنند.
توضیح این که ساعد و ساق نواحی حساس به هورمون نبوده و پرمویی در این نواحی عمدتا سرشتی است و ربطی به هورمون ها ندارد.
از دیگر علائم این بیماری، بروز چاقی و آکنه
(جوش های صورت در سن بلوغ) در سنین شروع قاعدگی است که اغلب این علائم با
قاعدگی های دیر به دیر همراه است. از علائم آزمایشگاهی دیگر این سندرم،
مقاومت به انسولین است که در نهایت می تواند به دیابت منجر شود.
به این ترتیب بیمارانی که مبتلا به
تنبلی تخمدان هستند در واقع استعداد ابتلا به دیابت را دارند و در صورتی که
پرخوری کنند و وزن مناسب نداشته باشند در سنین میانسالی مبتلا به دیابت
خواهند شد. ابتلا به دیابت بارداری نیز در این بیماران کاملا امری محتمل
است. یکی از مهم ترین تبعات این بیماری نازایی است که در حدود 40 درصد
مبتلایان وجود دارد.
همچنین احتمال سرطان پستان و رحم در این افراد بیشتر از افراد عادی است. احتمال ابتلا به بیماری های فشار خون و بیماری قلبی و نیز دیابت در سال های بعد در این افراد زیادتر است.
از مهم ترین علائم این سندرم که علت نامگذاری آن به عنوان تخمدان پلی کیستیک است، دیده شدن کیست های متعدد کوچک در تخمدان ها در سونوگرافی است.
سایز
این کیست ها معمولا زیر 10 میلی متر بوده (9 ـ 2 میلی متر) و به تعداد
زیاد در هر تخمدان است و برخلاف کیست های بزرگ تر و منفرد تخمدان، این کیست
ها معمولا طی دو تا سه ماه بعد از بین نمی رود. به علاوه در سونوگرافی این
افراد معمولا سایز تخمدان ها بزرگ تر از حد عادی است.