به گزارش شفا آنلاین،این شبکه‌ها، گروه‌های بزرگی هستند که از وجود چنین بیماری‌هایی در مردان سودهای کلان می‌برند و اکثرا تبلیغاتی واهی، غیرواقعی و نادرست برای درمان آن دارند. در این مبحث به درمان‌های علمی اختلال نعوظ می‌پردازیم .
درمان اختلال نعوظ در مردان به دو دسته بزرگ تقسیم می‌شود: درمان‌های غیرجراحی و جراحی.
درمان‌های غیرجراحی خود به دو دسته اختصاصی و غیراختصاصی تقسیم می‌شوند.
درمان اختصاصی
این
درمان از نوع تغییر در سبک زندگی است: مثلا افرادی که سیگار می‌کشند سیگار
را ترک کنند، اگر اضافه‌وزن دارند وزن‌شان را کاهش دهند، اگر بی‌تحرکند
ورزش کنند و... البته مشروط بر آن‌که اختلال نعوظ به دلیل علت‌های ذکرشده
باشد. گاهی افراد مشکلات روحی و روانی دارند که باعث اختلال در نعوظ
می‌شود. چنین مردانی برای درمان باید به روانپزشک مراجعه کنند.
درمان غیراختصاصی
به سه‌دسته تقسیم می‌شوند1ـ استفاده از داروهای خوراکی 2ـ استفاده از داروهای موضعی 3ـ استفاده از دستگاه واکیوم.
داروهای خوراکی
داروهای
خوراکی مهم‌ترین روش برای درمان اختلال نعوظ است. داروها مختلف است و اگر
درست مصرف نشود نه تنها باعث بهبود نمی‌شود بلکه در درازمدت مشکل‌ساز هم
خواهد شد. همه داروها موارد منع مصرف دارند و بعضی از داروها هم کاملا باید
با احتیاط تجویز شوند. بنابراین هر دارویی با توجه به شرایط بیمار تجویز
می‌شود. مثلا استفاده از داروی سیلدانافیل در کسانی که مبتلا به فشار خون
بالا هستند، مشکلات قلبی عروقی دارند و افرادی که از داروهای دارای ترکیبات
نیترات استفاده می‌کنند، ممنوع است.
متاسفانه بیشتر داروخانه‌ها این داروها را بدون نسخه در اختیار بیماران قرار می‌دهند. در تبلیغات، داروهای اختلال نعوظ را به‌عنوان داروهای گیاهی و صددرصد موثر نیز می‌بینیم. اما در همان داروهای گیاهی مقادیر بسیار زیادی داروهای شیمیایی وجود دارد. داروهای خوراکی شیمیایی یا به اصطلاح گیاهی همیشه برای درمان‌اختلال نعوظ بیماران موثر واقع نمی‌شوند و اگر بیماری از این داروها سود نبرد، مجبوریم یک قدم جلوتر برویم و از داروهای موضعی استفاده کنیم.
داروهای موضعی
کرم‌ها
و محلول‌ها، جزو داروهای موضعی هستند. وقتی داروهای خوراکی منع مصرف
دارند، کرم‌ها به میان می‌آیند. کرم‌ها به شکل موضعی به ناحیه تناسلی
مالیده می‌شود و اثر آن هم موضعی است؛ یعنی روی فشار خون و قلب بیمار اثر
چندانی ندارند. کرم آلپروستادیل و کرم نیتروگلیسیرین دو کرم مهم و پرمصرف
برای مبتلایان به اختلال نعوظ هستند. محلول‌ها نیز جزو داروهای موضعی هستند
که می‌توان برای بیماران تجویز کرد. محلول‌ها 20 دقیقه قبل از مقاربت
استفاده می‌شوند.
استفاده از شیاف‌ها نیز داروی درمانی موضعی دیگری است که در درمان اختلال نعوظ استفاده می‌شود. این دارو با استفاده از دستگاهی وارد مجرای ادرار می‌شود و در همان جا جذب می‌شود و بعد از جذب نعوظ اتفاق می‌افتد. این دارو فوق‌العاده موثر و کم‌عارضه است. داروهای تزریقی هم از داروهای موضعی هستند که خود فرد باید نحوه تزریق آن را مانند انسولین بیاموزد و دارو را نیم ساعت قبل از نزدیکی به ناحیه تناسلی تزریق کند.
بسیاری از بیماران که به درمان‌های خوراکی پاسخ نمی‌دهند، باید به روش‌های تزریقی روی بیاورند. البته تشخیص این‌که بیمار از کدام راه برای درمان اختلال نعوظ استفاده کند، فقط به عهده پزشک است؛ چون استفاده سرخود بسیار خطرناک است. دیده شده گاهی بیماران میزان مصرف و نحوه درست آن را نمی‌دانند که باعث نعوظ طولانی‌مدت می‌شود و ممکن است خطرناک باشد.
استفاده از دستگاه (واکیوم)
دستگاه‌ها
منبع عمده تبلیغات در شبکه‌های ماهواره‌ای هستند. بعضی از دستگاه‌ها در
مرد باعث نغوظ مصنوعی می‌شوند. این دستگاه‌ها واکیوم نام دارند و به همه
بیماران توصیه نمی‌شود و فقط درصدی از آنها از واکیوم سود می‌برند. واکیوم
نعوظ مصنوعی ایجاد می‌کند و اغلب هم خوشایند بیماران نیست و حتی اگر بیماری
به‌درستی از آن استفاده نکند باعث آسیب به ناحیه تناسلی و بروز بیماری
خطرناکی به نام بیماری پیرونی می‌شود. بیماری پیرونی اختلالی است که به
موجب آن در آلت تناسلی یک پلاک سفت ایجاد می‌شود. این پلاک با انحراف آلت
تناسلی و درد همراه است. وقتی همه درمان‌ها بی‌نتیجه بودند، خط آخر
درمانی آغاز می‌شود و درمان جراحی ضرورت می‌یابد. درمان‌های جراحی به دو
دسته تقسیم می‌شوند:
جراحی عروق:
گاهی بیمار جوانی است که در اثر تصادف دچار شکستگی لگن شده و به علت شکستگی لگن شریان دستگاه تناسلی قطع شده است. در این بیماران می‌توان عمل جراحی را روی شریان انجام داد و با برقراری مجدد جریان خون، اختلال نعوظ را درمان کرد. نوع دیگر اختلال در عروق نشست وریدی است که یکی از بدترین انواع اختلال نعوظ است. در این بیماران با ترمیم سیاهرگ اختلال نعوظ برطرف می‌شود.
استفاده از پروتز:
