یاد خاله بازی های دوران کودکی بخیر

حمیلا بخشی روانشناس با تأکید بر اهمیت بازی کودکان می‌گوید: بازی برای کودکان تنها تفریح و وقت گذراندن نیست. نتایج بررسی‌ها و مطالعات بسیار نشان داده، کودکان هنگام بازی مهارت‌های اجتماعی را تمرین می‌کنند. به عبارت دیگر بازی کردن راهی برای پرورش خلاقیت است و همبازی شدن پدر و مادر یا فردی که از کودک نگهداری می‌کند می‌تواند تأثیر بسیار مثبتی بر کودک گذاشته و درحالی‌که مهارت‌های زندگی را در وجود او تثبیت می‌کند باعث استحکام  ارتباط بین کودک و والد شود.

این روانشناس با اشاره به اینکه همبازی شدن والدین راهی برای اصلاح نکات منفی رفتار کودکان هم به‌شمار می‌رود، می‌افزاید: هنگامی که والدین با کودک خود همبازی می‌شوند به شکل غیر رسمی در تربیت کودک دخالت می‌کنند. آنها طی بازی بر نکات مثبت تأکید و رفتارهای مناسب و صحیح او را تأیید کرده و همچنین رفتارهای منفی را نیز گوشزد می‌کنند.

در حقیقت پدر و مادر در حالی‌که به ظاهر با کودک بازی می‌کنند همه  اطلاعات و تجربه خود را درباره مهارت‌های زندگی در اختیار فرزندشان قرار می‌دهند.
حمیلا بخشی معتقد است والدین با وارد شدن به دنیای کودکانه فرزند خود به نیاز‌های عاطفی و روانی او پاسخ مثبت می‌دهند و از این طریق درس‌های زندگی را به گونه‌ای به او آموزش می‌دهند که همیشه در ذهنش باقی بماند.

او در ادامه تصریح می‌کند: بازی در کنار پدر و مادر این امکان را برای کودک فراهم می‌کند که تصمیم‌گیری در شرایط خاص را تجربه کند. به عبارت دیگر هنگامی که کودک نقشی را در بازی برعهده می‌گیرد سعی می‌کند بهترین رفتار را انجام دهد و درست ترین تصمیم‌ها را بگیرد. از این رو همان خاله بازی می‌تواند آزمونی برای ایفای نقش در بزرگسالی و آموزش شیوه‌های صحیح تصمیم‌گیری باشد.

این تجربه‌ها باعث می‌شود فرزندان ما در آینده قادر باشند در موقعیت‌های مختلف بهترین و صحیح ترین تصمیم را گرفته و بخوبی از عهده مسائل برآیند و کمتر آسیب ببینند.

این روانشناس اشاره‌ای هم به شکاف نسل‌ها می‌کند و می‌گوید: حتی شکاف نسل‌ها که همه جا از آن شنیده ایم در همین بازی‌های به ظاهر ساده و کم اهمیت از بین رفته یا خیلی کم می‌شود و کودک غیر مستقیم تجربیات پدر و مادرش را مرور کرده و از آنها استفاده می‌کند.

مرور خاطرات نشان می‌دهد بیشتر  ما همان نقش هایی را انتخاب کرده ایم که در خاله بازی‌ها به عهده گرفته بودیم.

دختران اغلب نقش مادر و پسرها نقش پدر خانه را به عهده می‌گرفتند و سعی می‌کردند با مهارت همان‌گونه که مادر و پدرشان رفتار می‌کردند رفتار کنند و در این بین هم آنچه از پدر و مادرشان می‌آموختند،‌ به ذهن می‌سپردند و به تصویر می‌کشیدند.

او همچنین توصیه می‌کند: بهتر است والدین در حین بازی اهمیت مشورت را به فرزند خود گوشزد کنند. آنها همچنین در بازی‌های فکری هم می‌توانند تأثیرگذار باشند و مهارت‌های لازم برای تفکر و تجزیه و تحلیل را در فرزندشان پرورش دهند. پدر و مادری که نگران آینده فرزندشان هستند نباید این فرصت را از دست دهند. به عبارت ساده تر آنها باید به همراه کودکان خود زمانی را به بازی کردن سپری کنند و ارتباط عاطفی و روانی بین اعضای خانواده را قوی کنند. بازی در کنار کودکان احساس مثبت ما را نسبت  به آنها نشان می‌دهد. این احساس در کسب استقلال  آنها نیز بسیار مهم خواهد بود.

این روانشناس در خاتمه می‌گوید: بازی زمانی طلایی برای آموزش مهارت‌های درست زندگی کردن، رفتار‌های پسندیده، رعایت نظم و قانون و‌ مهربان بودن با دیگران محسوب می‌شود.