هشدار به افرادی که تنها زندگی می کنند

به گزارش شفا آنلاین،برای بزرگسالان، انزوای اجتماعی یک خطر بزرگ سلامت است که می‌تواند خطر مرگ‌های زودرس را تا 14 درصد بیشتر کند. محققان مدت‌هاست که در مورد خطرات تنهایی می‌گویند، اما مکانیسم‌های سلولار که بوسیله آنها عوارض جانبی سلامت تنها ماندن بروز می‌کنند، ناشناخته مانده بود. حال، یک تیم تحقیقاتی نتایج مطالعه‌ای را منتشر کرده‌اند که نشان می‌دهند چگونه تنهایی پاسخ‌های فیزیولوژیکی را برمی‌انگیزد تا درنهایت ما بیمار شویم.

 این مطالعه دریافته که تنهایی منجر به مبارزه یا پرواز سیگنال‌های استرس می‌شود و همین امر، تولید سلول‌های سفید خون را تحت تاثیر قرار می‌دهد. تحقیقات قبلی این گروه نیز ارتباط میان تنهایی و پدیده‌ای به نام «پاسخ رونویسی حفظ شده به ناملایمات» را پیدا کرده بودند. این پاسخ با افزایش بیان ژن‌های درگیر در التهاب و کاهش بیان ژن‌های دخیل در پاسخ‌های آنتی‌ویرال مشخص می‌شود. در اصل، افراد تنها در مقایسه با افرادی که تنها نیستند، پاسخ‌های ایمنی کمتر موثر و التهاب بیشتری دارند. محققان در این مطالعه، بیان ژنی را در لکوسیت‌ها آزمایش کردند.

همانطور که انتظار می‌رفت، لکوسیت‌های افراد تنها خصوصیات پدیده ذکر شده را نشان می‌دادند. از سوی دیگر، چندین گونه مهم جدید از التهاب هم در زمینه اثر تنهایی بر بدن مشخص شد. نخست آنکه، محققان دریافتند تنهایی، بروز ژن پدیده فوق را در آینده (برای یک سال یا بیشتر) پیش‌بینی می‌کند. بیان ژن لکوسیت‌ها و تنهایی یک ارتباط متقابل دارند، به این معنی که هر یک از آنها می‌تواند در طول زمان دیگری را هم رواج دهد. این نتایج فقط مخصوص به تنهایی بوده و با افسردگی، استرس یا حمایت اجتماعی نمی‌تواند توجیه شود.


       دوم آنکه، محققان پروسه‌های سلولار مرتبط میان تجربه اجتماعی و بیان ژن پدیده «پاسخ رونویسی حفظ شده به ناملایمات» را هم بررسی کردند. نتایج حاکی از آن بودند که افراد تنها سطح بالایی را از این پدیده نشان می‌دهند. همچنین سطح بالایی از نوروترانسمیتر نوراپی‌نفرین هم دیده می‌شود. نوراپی‌نفرین می‌تواند سلول‌های بنیادی خون را در مغز استخوان تحریک کند تا انواع خاصی از سلول‌های ایمنی تولید شوند، یعنی مونوسیت‌های نابالغ که سطح بالای بیان ژنی التهاب و سطح پائین بیان ژنی آنتی‌ویرال را نشان می‌دهند. افراد تنها دارای سطح بالایی از مونوسیت‌ها در خون خود هستند.