دغدغه‌های زنانه

به گزارش شفا انلاین،این ترس زن و مرد هم نمی شناسد و همه را به نوعی مشغول خودش می کند، حتی برای بعضی ها منشأ افسردگی می شود و دل و دماغشان را برای ادامه زندگی کور می کند. اینها حرف های یک روان شناس است که بخشی از افسردگی را به ترس از آینده ربط می دهد. او منظورش آدم هایی است که پیش رویشان جز بن بست چیزی نمی بینند و آینده برایشان، زمانی دور و مبهم است. محمدحسین جعفری در گفت وگو با ایسنا، بخش دیگر افسردگی را نیز به مجرد بودن ربط می دهد و بخش زنانه اش را پررنگ تر می کند، یعنی می گوید، اگر دختری در سن 20 تا 30 سالگی یا بیشتر گرفتار افسردگی شد، می شود این افسردگی را به ناکامی عشقی یا این دلمشغولی که چرا تا به حال تنها مانده است، ربط داد. با این حال ترس از آینده و افسردگی ناشی از آن را می شود از زاویه ای دیگر هم نگاه کرد، یعنی از زاویه ای فراتر از تجرد و دلهره های دختری که از تنها ماندن می ترسد. این معادله که مرد نان آور خانه است و زن نان خور، سال هاست به هم خورده و دیگر نه مردان نان آور مطلقند و نه زنان مصرف کننده صرف. این نیز مرهون رشد اجتماعی زنان است؛ زنانی که تحصیل می کنند، در انواع رشته ها ماهر می شوند و حرفی برای گفتن پیدا می کنند، اما فقط تعداد کمی از این زنان به بازار کار وارد می شوند و تعداد کمتری شانس رسیدن به پست های بالا را پیدا می کنند. پس گوشه نشین شدن اجباری را هم باید به دلایل افسردگی و البته ترس از آینده زنان اضافه کرد. برنامه ریزان کشور، اما هر زمان بحث اشتغال پیش می آید، بی درنگ مردان را در اولویت قرار می دهند، آن هم طبق همان تفکر سنتی که مرد را نان آور خانواده می داند. در مورد ازدواج هم همین طور است، یعنی این برنامه ریزان بیشتر می کوشند پسران را به ازدواج ترغیب کنند و جاده زندگی را برای آنها هموار کنند و نه برای دختران. اما این تفکر سنتی نه گره ازدواج را باز می کند و نه گره اشتغال را. گره ترس از آینده و افسردگی هم با این شیوه باز نمی شود، مگر آن وقت که به این باور برسیم که ایجاد معنا و هدف در زندگی حق هر انسانی است، فارغ از این که زن باشد یا مرد.