در مطالعه تازهای که در دانشگاه پنسیلوانیا در مورد موشها انجام شده، مشخص شده که تجربه استرس موجب تغییر اسپرم موش نر در سطح مولکولی میشود و از طریق «اپیژنتیکی» -از راهی غیر از کد DNA- توسط مولکولی به نام microRNA (ریز RNA یا mIR) منتقل میشود.
مدتی پیش پژوهش دیگری دردانشگاه مک گیل کانادا نشان داده بود که رفتارهای بهداشتی پدر در سالهای پیش از تولد فرزندان، از همین طریق زمینهساز بروز بیماریها در نسل بعدی می شود.
به گزارش futurity.org در مقالهای که در ژورنال Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده، سرنخهای مهمی در مورد درک چگونگی تأثیر پذیرفتن رشد مغزی کودکان و سلامت روان از تجربیات زندگی پدر ارائه و نشان داده شده است که چگونه فرزندان به روشی کاملاً بیولوژیک و رفتاری تحت تاثیر تنشهای وارد آمده بر پدر قرار میگیرند.
تریسی ال. بِیل، استاد عصبشناسی دانشگاه پنسیلوانیا در این مورد میگوید: «به نظر من خیلی جالب است که استرس نسبتاً خفیف در یک موش نر این تغییر عظیم را در واکنش ریز RNA آغاز کند که رشتهای از تحولات را در نسلهای بعدی پدید میآورد.»
بِیل در تحقیقات اولیه نشان داده بود که موش نر که پیش از تولید مثل با روشهایی مانند تغییر قفس یا انتشار بوی ادرار روباه تحت استرس قرار گرفته بود، با نشان داده بود، فرزندانی دارد که واکنش مشابهی به آن استرس نشان می دهند.
هنگامی که اسپرم پدران دارای استرس با همتایان بدون استرس آنها مقایسه شد، آنها متوجه تغییراتی در نه عدد از mIR ها در حیوانات تحت استرس شدند. mIR ها بر خلاف برخی از انواع دیگر RNA، برای یک پروتئین کد به وجود نمیآورند؛ آنها در جهت خاموش کردن یا کاهش RNA های پیامرسان خاصی عمل میکنند و مانع از انتقال آنها به پروتئین میشوند.
این گروه پژوهشی قصد دارد در مرحله بعد بررسی کند که کدام عوامل بالادستی می تواند از ورود یک واکنش استرس غیر طبیعی به نسل بعدی جلوگیری کند. همچنین آنها امیدوارند که که به مطالعه نقش mIR ها در انسان و انتقال تنش به فرزندان انسان بپردازند.
این پژوهش با سرمایه موسسه ملی بهداشت روانی ایالات متحده آمریکا انجام شده است. آنا