شفا آنلاین :در يكي دو سال اخير توجه همهجانبهاي به پديده خطرناك «تحديد نسل و جمعيت» در كشور شده است. بهتازگي حتي رهبر معظم انقلاب از كافي نبودن تلاشها در اين زمينه سخن گفتند. بيگمان جمعيت و بهويژه جمعيت جوان هر كشور، سرمايه لايزالي است كه با سياستگذاري درست ميتواند عامل اصلي ترقي و پيشرفت باشد.
به گزارش شفا آنلاین ،در اين ميان اگر به مقدمات لازم براي نيل به اين هدف توجه نشود، تمام رشتهها پنبه خواهد شد. بديهي است از ملزومات تشويق ملت به تكثير نسل و خانوادههاي پرجمعيتتر، كمك به تسهيل ازدواج در ميان جوانان است. چنانچه به هر دليل سن ازدواج افزايش يابد يا آمار طلاق بر ازدواج پيشي گيرد، بيكاري زياد شود و هزينههاي زندگي بالا باشد، ما به خانه اولمان باز خواهيم گشت.
چندي پيش در جايي گزارش جالبي ديدم كه؛ شهريه مهدكودك شهريه دانشگاه را در جيب گذاشته بر خلاف گذشتههاي نهچندان دور، امروز مراكز آموزشي دولتي و رايگان توان خدمترساني به همه مردم را ندارند. تحصيل در اين مراكز نيز از مقطع پيشدبستاني تا دانشگاه، با تمام تلاشهاي انجام شده چندان رايگان نيست. همواره در فصل ثبتنام مدارس شاهديم كه مديران دولتي از يكسو بر ممنوعيت دريافت هر گونه وجهي از سوي مدارس تاكيد ميكنند اما از سوي ديگر اولياي دانشآموزان همه ساله معترضند. آنها ميگويند؛ به بهانههاي مختلف مبالغ گوناگوني از آنها گرفته ميشود.
مسئله ديگر كيفيت مراكز آموزشي دولتي است. درست يا غلط بسياري از خانوادهها باور دارند كه مراكز آموزشي خصوصي و به اصطلاح غيرانتفاعي، خدمات بهتري ارائه ميدهند. اما هزينه تحصيل در اين موسسات غيردولتي هر سال ترقي ميكند. يكي از دوستان سرشناسم كه زندگي مناسب و درآمد شايد متوسط به بالايي هم دارد، با ناراحتي نقل ميكرد كه هزينه تحصيل دو دختر دبيرستانياش نسبت به سال گذشته دو برابر شده است. ميگفت: براي تحصيل در مقطع سوم دبيرستان سال گذشته مدرسه مربوطه از هر دانشآموز 4 ميليون تومان و امسال براي سال چهارم از هر دانشآموز 8 ميليون تومان شهريه گرفته است. با اين اوصاف براي فقط تحصيل دو دخترم بايد امسال 16 ميليون تومان شهريه بپردازم. بهواقع 8ميليون براي 8 ماه مفيد و با اغماض يعني بيش از ماهيانه يك ميليون و سيصد هزار تومان در طول سال براي هر دو! ... چطور چنين خانوادهاي جرات ميكند به داشتن فرزند ديگري بينديشد؟ يا زوجي كه اين اخبار را ميشنود اميد به صاحب فرزند شدن را در خود زنده نگهدارد؟ يا جواني كه با اين مشكلات روبهرو ميشود به ازدواج فكر كند؟ شايد بگوييد؛ خوب بروند به مدرسه ارزانتر!
اما چاره اين نيست. بديهي است هر پدر و مادري بهترينها را در تحصيل براي فرزندانش ميخواهد و اين نياز اوليه هر خانواده صاحب فرزندي است و اين نيازهاي اوليه نبايد اين همه پرهزينه باشند. اگر در همان آغاز راه شهريه مهدكودك بيش از دانشگاه باشد آيا زوجهاي جوان حق دارند كه از داشتن فرزند بترسند؟ پس بايد چارهاي انديشيد تا از اين موانع كاسته شود تا آن هدف بزرگ حاصل گردد. انشاءالله
تهران امروز