آیا بی‌خوابی یک اختلال روانی است؟

به گزارش شفا آنلاین : دکتر غلامرضا حاجتی،  در پاسخ به این سوال که آیا بی‌خوابی یک اختلال روانی است، اظهار کرد: در مبحث مشکلات خواب، بی‌خوابی شایع‌ترین نشانه است و در ۹۰ درصد موارد، اختلال حوزه سلامت روان با بی‌خوابی توأم است؛ بنابراین بی‌خوابی می‌تواند علامت یک اختلال روانی در افراد باشد.

وی به بی‌خوابی‌های گذرا و وابسته به استرس اشاره کرد و افزود: در برخی موارد بی‌خوابی گذرا و وابسته به استرس است که معمولاً کوتاه مدت و بین ۳ الی ۴ هفته و به طور خودکار تمام و برطرف می‌شود؛ البته اگر لزوم باشد در دوره‌های کوتاه مدت داروی خواب برای فرد تجویز می‌شود.

این متخصص اعصاب و روان، به عارضه مصرف خودسرانه داروی قبل از خواب اشاره کرد و افزود: مهم‌ترین عارضه این است که بعد از یک مدت فرد نسبت به دارو عادت کرده و در موارد شدید‌تر به آن اعتیاد پیدا می‌کند و اگر فرد قصد ترک دارو را داشته باشد معمولاً با حالت تشنج یا ایست تنفسی رو‌به‌رو خواهد شد و اضطراب بازگشتی هم به سراغ آن می‌آید.

عضو انجمن روانپزشکان ایران، افزود: متاسفانه روند خودسرانه دارو‌های خواب در کشور شیوع پیدا کرده است که حتی در برخی موارد مجبور به بستری این افراد می‌شویم چرا که قرص خواب باید توسط روانپزشک تجویز شود و این گونه نیست که افراد خودسرانه به داروخانه مراجعه کنند و دارو بگیرند؛ چرا که داروی بی‌خوابی بسته به شرایط افراد باید تجویز شود.

حاجتی تصریح کرد: وقتی بی‌خوابی فرد دو هفته به طول انجامید باید برای ارزیابی و معاینه به پزشک مراجعه کند و بهترین گزینه برای مراجعه روانپزشکان هستند و فرد نباید خودسرانه دارو مصرف کند.

نائب رئیس انجمن آلزایمر ایران، فرهنگ‌سازی را بهترین راهکار برای آگاه سازی مردم نسبت به عوارض مصرف خودسرانه داروی بی‌خوابی دانست و اظهار کرد: اینکه برخی افراد برای درمان بی‌خوابی خود به روانپزشک مراجعه نمی‌کنند ریشه در فرهنگ دارد و فرهنگ‌سازی در این باره از سوی رسانه‌ها بسیار می‌تواند در تغییر نگرش و رفتار افراد و شناخت عوارض خودسرانه مصرف داروی خواب کمک کند؛ همچنین بد‌ترین جمله و نصیحتی که یک فرد می‌تواند به فرد دیگر داشته باشد این است که "من این داروی ضد بی‌خوابی را خوردم و خوب شدم و تو هم مصرف کن"، که در واقع این رفتار و تفکر بسیار غلط است.