بهترين راه براي ترک اعتياد به سيگار

مصرف سيگار، شايع‌ترين علت قابل پيشگيري مرگ در کشور آمريکاست. در سال 2013 ميلادي، 8/17 درصد بزرگسالان آمريکا سيگاري بوده‌اند. از ميزان 1/42 ميليون نفر سيگاري‌ فعال در اين کشور، بيش از 70 درصدشان سالانه حداقل براي يک ويزيت پزشکي به مراکز درماني مراجعه مي‌کنند. سيگاري‌هاي فعالي که در بيمارستان بستري مي‌شوند، اغلب براي پيشگيري از وقوع سندرم ترک نيکوتين و کاهش خطر عوارض آن، درمان جايگزيني نيکوتين را مورد استفاده قرار مي‌دهند. اخيرا محققان درمان جايگزيني نيکوتين را در سرويس‌هاي مختلف بيمارستاني مورد بررسي قرار داده‌اند.

برخي از محققان نتايج منفي نظير افزايش مرگ و مير در بيماران با علائم باليني وخيم را گزارش کرده‌اند و در مجموع، ترک موفق سيگار پس از ترخيص از بيمارستان، در بيماران دريافت‌کننده درمان جايگزيني نيکوتين توام با رفتاردرماني بيشتر مشاهده مي‌شود.

اعتياد به نيکوتين

نيکوتين يک آگونيست گيرنده کولينرژيک گانگليونيک است که ويژگي‌هاي سيمپاتوميمتيک دارد. اين ماده، مقدار نياز ميوکارد به اکسيژن را افزايش داده و در عين حال ميزان اکسيژن‌رساني به آن را (به‌دليل تنگ شدن عروق) کاهش مي‌دهد.

بنابراين، فشارخون افزايش يافته و بالا بودن تعداد ضربان قلبي از عوارض آن است. بيشتر سيگاري‌ها به نيکوتين معتاد مي‌شود و در معرض خطر سندرم ترک آن قرار مي‌گيرند. درمان جايگزيني نيکوتين، آلترناتيو خوبي براي جايگزين کردن نيکوتين است.

تحريک گيرنده‌هاي نيکوتين، سندرم‌هاي قطع نيکوتين را به حداقل مي‌رساند. حداکثر علائم قطع، طي 72 ساعت اول توقف مصرف ديده مي‌شوند و عبارتند از ميل شدت به مصرف نيکوتين، بي‌قراري و تحريک‌پذيري، اضطراب، اختلالات خواب و افزايش ضربان قلب. در سرويس‌هاي بستري، هدف اوليه درمان جايگزيني نيکوتين عبارت است از کاستن از شدت سندرم‌هاي قطع و پيشگيري از عوارض مرتبط که ممکن است به وخامت بيماري‌هاي همراه بينجامند.

درمان جايگزيني نيکوتين در بيماران بستري

پس از پذيرش بيمار و بستري وي در بيمارستان، اول بايد از تمايل خود بيمار براي ترک سيگار مطمئن شد. از آنجا که ممکن است بيمار براي ترک سيگار آماده نباشد، درمان براي کاهش علائم قطع و به حداکثر رساندن شانس بيمار براي ترک بايد فراهم شود.

درمان جايگزيني نيکوتين، قبلا هم در بيماراني که در بخش‌هاي اورژانس، بخش‌هاي مراقبت ويژه و بخش‌هاي عمومي بستري بوده‌اند مطالعه شده است. هر چند که بيمار هميشه از ترک سيگار سود خواهد برد، درمان جايگزيني نيکوتين در بخش اورژانس به‌دليل حدوديت‌هاي زماني و گزينه‌هايي که در اختيار است و نيز بالاتر بودن هزينه مراقبت‌ها در اين بخش، دشوارتر است.

به همين دليل بسياري از متخصصان، درمان جايگزيني نيکوتين را به زماني موکول مي‌کنند که مصرف سيگار ممنوعيت دارد.

بخش مراقبت‌هاي ويژه: بيماران بستري در بخش‌هاي مراقبت ويژه، از ساير بيماران بستري متفاوت‌اند. زيرا آنها رژيم‌هاي دارودرماني پيچيده‌اي دريافت مي‌کنند و بيماري آنها وخامت دارد. نويسنده مطالعه سيستماتيک اخير در مورد درمان جايگزيني نيکوتين در بيماران بخش مراقبت‌هاي ويژه نتيجه‌گيري کرده است که درمان جايگزيني نيکوتين ممکن است باعث افزايش خطر مسموميت شود و نبايد به‌طور معمول مورد استفاده قرار گيرد.

بنابراين تجويز آن فقط به مواردي محدود مي‌شود که فوايد، بيش از خطرات احتمالي است. نتيجه‌گيري فوق حاصل 5 مطالعه مشاهده‌اي است. از ميان آنها، 2 مطالعه، افزايش خطر مرگ و مير را در بيماران بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه که درمان جايگزيني نيکوتين دريافت کرده‌اند نشان داده‌اند.

محققان لي و آفسا، يک مطالعه کنترلي گذشته نگر را طراحي کردند که در آن سيگاري‌هاي بستري شده در بخش مراقبت‌هاي ويژه دريافت‌کننده درمان جايگزيني نيکوتين، با بيماراني که اين رژيم را دريافت نکردند، مقايسه شدند.

در گروه دريافت‌کننده درمان جايگزيني نيکوتين ميزان مرگ و مير بيمارستاني 20 درصد و در گروه کنترل فقط 7 درصد بود. ماهيت گذشته‌نگر مطالعه، اين واقعيت که بيماران از نظر سبک زندگي و سابقه مصرف دخانيات مشابه نبوده‌اند و اينکه از سوي پزشک به درمان جايگزيني نيکوتين ترغيب شده بودند، ممکن است در صحت يافته‌هاي حاصل خدشه وارد کرده باشد.

مطالعه ديگري توسط پاسيولو و همکارانش به شکل 2 مرحله‌اي و گذشته‌نگر ترتيب داده شد. در فاز اول، سيگاري‌هاي تحت درمان جراحي باي پس قلبي بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه قلبي وارد مطالعه شدند.

مرگ و مير در دريافت‌کنندگان درمان جايگزيني نيکوتين در مقايسه با گروه کنترل، بيشتر بود. در فاز دوم، محققان يک ميزان مرگ و مير پايه را براي تمام بيماراني که تحت جراحي باي پس قلبي قرار داشتند در نظر گرفتند. در فاز دوم مطالعه، ميزان مرگ و مير در گروه دريافت‌کننده درمان جايگزيني نيکوتين بيشتر از ساير بيماران نبود.

اما کارتين سبا و همکارانش، دريافتند که طبق مطالعات جديد، افزايش مرگ و مير در بيماران بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه، ارتباطي با درمان جايگزيني نيکوتين ندارد. آنها يک مطالعه کوهورت آينده‌نگر را با شرکت 174 بيمار سيگاري دريافت‌کننده درمان جايگزيني نيکوتين و 156 بيمار سيگاري بدون استفاده از اين درمان، ترتيب دادند. مرگ و مير در حين بستري بيمارستاني در بين دو گروه، تفاوت معناداري نداشت.

سدر و همکارانش يک مطالعه گذشته‌نگر کوهورت را براي ارزيابي سيگاري‌هاي دريافت‌کننده درمان جايگزيني نيکوتين و سيگاري‌هايي که اين درمان را دريافت نکردند و همگي به‌دليل خونريزي ساب آراکنوئيد حاد در بخش مراقبت‌هاي ويژه بستري شده بودند ترتيب دادند. مرگ پس از گذشت 3 ماه از شروع مطالعه در گروه دريافت‌کننده درمان جايگزيني نيکوتين به مراتب کمتر از گروه کنترل بود.

بخش‌هاي عمومي بستري: اطلاعات محدودي در مورد کاربرد درمان جايگزيني نيکوتين و اثراتش روي سندرم‌هاي قطع در بيماراني که در بخش‌هاي عمومي بستري هستند در دسترس است. البته به نظر مي‌رسد که شروع درمان جايگزيني نيکوتين همراه با رفتاردرماني، شانس ترک سيگار دائمي را در بيمار افزايش مي‌دهد. به‌طور مشابه، وقتي که درمان جايگزيني نيکوتين و رفتاردرماني توام مي‌شوند، قدرت مقاومت فرد در برابر سيگار بيشتر خواهد بود.

مولي نوکس و همکارانش به‌طور کاملا تصادفي سيگاري‌هاي بستري در بخش داخلي و جراحي را تحت مراقبت‌هاي متداول (هيچ مداخله بيشتري دريافت نکردند)، مشاوره (روان‌پزشک آموزش‌ديده در زمينه ترک سيگار) يا مشاور همراه با درمان جايگزيني نيکوتين قرار دادند. ميزان ترک سيگار که از روي مونوکسيدکربن موجود در بازدم محاسبه شد، در بيماران دريافت‌کننده درمان جايگزيني نيکوتين و مشاوره، در مقايسه با بيماران دريافت‌کننده مشاوره به تنهايي يا مراقبت‌هاي متداول، بيشتر بود. در 12 ماه پس از ترخيص بيمار، قطع سيگار در تمام گروه‌ها کاهش يافت.

ريوت و همکارانش يک مطالعه باليني روي سيگاري‌هاي بستري (تعداد 397 نفر) ترتيب دادند. آنها به‌طور کاملا تصادفي مراقبت مداوم پس از ترخيص (مشاوره تلفني به علاوه درمان جايگزيني نيکوتين) يا درمان استاندارد (فقط توصيه به درمان و مشاوره) را دريافت کردند. 6 ماه پس از ترخيص، ميزان مقاومت در برابر سيگار در گروه تحت مراقبت مداوم در مقايسه با گروه دريافت‌کننده درمان استاندارد، بيشتر بود. شروع درمان جايگزيني نيکوتين در بيمارستان و مشاوره تلفني پس از ترخيص، ترک دائمي سيگار را افزايش مي‌دهد.

گزينه‌هاي درمان جايگزيني نيکوتين

انجمن بيماري‌هاي قلب آمريکا و دپارتمان سلامت و خدمات انساني اين کشور، استفاده از درمان جايگزيني نيکوتين را براي کمک به ترک سيگار توصيه کرده‌اند. گزينه‌هاي مورد تاييد سازمان غذا و داروي آمريکا براي درمان جايگزيني نيکوتين عبارتند از آدامس، آب‌نبات، برچسب‌هاي پوستي، اسپري بيني و اسپري‌هاي استنشاقي. وارنيکلين (Varenicline) و بوپروپيون (Bupropion)، گزينه‌هاي مورد تاييد سازمان غذا و داروي آمريکا براي ترک سيگار هستند.