در فرایند درک رنگ‌ها، تشخیص تضاد بین آنها یکی از مراحل اصلی به شمار می‌رود. با توجه به یافته‌های پیشین در این مسئله، دانشمندان با در نظر گرفتن این فرضیه که میان احساس ناراحتی و توانایی درک رنگ‌ها ارتباط وجود دارد مطالعه‌ای را به انجام رساندند.
در این مطالعه، آنها از 127 نفر شرکت کننده خواستند تا 2 فیلم را تماشا کرده و سپس تست تشخیص رنگ‌ها را انجام دهند. یکی از این فیلم‌ها احساس غم را در افراد بر می‌انگیخت و دیگری احساس شادی آنها را تقویت می‌کرد. نحوه گزینش افراد برای دیدن هر یک از این فیلم‌ها تصادفی بود. پس از تماشای فیلم‌ها، شرکت کنندگان باید در میان 48 رنگی که به آنها نشان داده می‌شد رنگ‌های آبی، زرد، سبز و قرمز را تشخیص می‌دادند.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد افرادی که فیلم غمناک نگاه کرده بودند نسبت به گروه دیگر، توانایی کمتری در تشخیص رنگ‌ها داشتند. ولی این مسئله تنها در مورد طیف رنگ‌های آبی و زرد صادق بود و در مورد طیف رنگ‌های قرمز و سبز بین قدرت تشخیص دو گروه هیچ تفاوتی وجود نداشت.
بعد از دستیابی به این نتایج، دانشمندان باردیگر مطالعه‌ای را روی 130 شرکت کننده انجام دادند. در کنار فیلم غمناک، شرکت کنندگان این بار می بایست تصاویری که محافظ صفحه نمایش و یا اسکرین سیور نشان می‌داد تماشا می‌کردند. این تصاویر طوری انتخاب شده بودند که هیچ گونه احساسی را در فرد تقویت نکنند.
نتایج حاصل از این مطالعه نیز تاکیدی بر نتایج پیشین بود. افرادی که در این مطالعه فیلم غمگین تماشا کردند نسبت به گروه دیگر نمی‌توانستند به درستی رنگ‌ها را تشخیص دهند.
این مسئله که انسان در شرایط ناراحتی تنها در تشخیص طیف رنگ‌های آبی و زرد توانایی اصلی خود را از دست می‌دهد از نظر دانشمندان امری قابل توجه است. مطالعه‌ای پیشین نشان داد که درک و تشخیص طیف رنگ‌های آبی و زرد با دوپامین که نوعی انتقال دهنده عصبی است ارتباط دارد. به همین جهت دانشمندان معتقدند که نتایج حاصل از مطالعات آنها می‌تواند دلیل این ارتباط و تاثیرگذاری را تا حدی نشان دهد.
این مطالعه در مجله Psychological Science به طور کامل شرح داده شده است.
