شفا آنلاین :خشونت خانگی یکی از موضوعات جهانی است که شامل همسر آزاری،کودک آزاری، سالمند آزاری و ... است.
یکی از موضوعاتی که در کشورهای مختلف از جمله کشور ما وجود دارد«کودک آزاری» است که در یک دسته بندی انواع مختلفی از قبیل:جسمی، جنسی، روحی(عاطفی)و غفلت یا مسامحه را شامل می شود.در بین این انواع کودک آزاری جسمی بیش از بقیه انواع جدی گرفته می شود چون علایم جسمی دارد و شناسایی آن هم آسان تراست و اثبات آن هم راحت تر.اما در این بین کودک آزاری روحی یا عاطفی که تاثیر مخرب آن ماندگار است کمتر مورد توجه قرار می گیرد.ولی باید بپذیریم که بنا با دلایل مختلف کودک آزاری جنسی کمتر گزارش می شود.چون آبروی خانواده ها، آینده افراد آزار دیده و ...موجب می شود که این نوع آزار ها کتمان و پنهان شوند.شاید هم یکی از دلایل این است که بیشتری آزار کننده های جنسی کودکان از افرادی هستند که خانواده ها بیشترین اعتماد را به آنها دارند.این موضوع در اکثر جوامع مصداق دارد. تاملی بر آمار های کودکانی که در مراکز شبانهروزی کودکان سازمان بهزیستی کشور تنگهداری می شوند که امروزه بیش از 80 درصد این کودکان « بد سرپرست» هستند.یعنی بچه سرراهی نیستند بلکه کودکانی هستندکه هردو والد یا یکی از آنها با کودک زندگی می کنند.این خود مویدکودک آزاری هادر خانواده هاست. گر چه کودک آزاری فقط در خانواده ها اتفاق نمی افتد، بلکه در سایر محیط های اجتماعی از قبیل مدرسه،محیط های کاری و اماکن عمومی نیز شاهدکودک آزاری هستیم.گر چه نوع و فراوانی آنهادر این محیط ها وخانواده می تواند متفاوت باشد. قانون حمایت از کودکان و نوجوانان که در سال 1381 در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسیدیکی از محمل های موجود برای حمایت از کودکان در برابر خشونت ها و برخورد با خاطیان می باشد . گر چه قوانین دیگری نیز درکشور وجود داردکه دراین یادداشت قصد اشاره به آنها نیست. آشنایی کودکان با حقوق خود و آشنایی و رعایت حقوق کودکان توسط کسانی که با آنها سرو کاردارند از جمله والدین، سایر اعضای خانواده، مربیان، معلمان، نیروی انتظامی و ...و وجود سیستمی برای شناسی سریع و بموقع این گروه از کودکان در معرض آزار و آزاردیده می تواند زمینه را فراهم کند تا سلامت کودکان در همه ابعاد آن مورد توجه قرار گیرد.گر چه با راه اندازی اورژانس اجتماعی در کشور تلاش شده تا از این گروه از کودکان حمایت شود ولی بپذیریم که تا رسیدن به نقطه مطلوب هنوز فاصله داریم.فراموش نکنیم که کودکان امروز، مدیران و سرمایه های فردای جامعه ما هستند.