وضعيت اورژانسي اورژانس‌هاي کشور تاکنون بارها ازسوي کارشناسان و رسانه‌ها مطرح و پيگيري شده است و هر بار نيز مسئولان وزارت بهداشت وعده بهبود شرايط را داده‌اند، اما با وجود تمامي اين وعده‌ها، همچنان شاهد مشکلات و حال وخيم اورژانس‌هاي کشور هستيم.
اورژانس بيمارستان‌ها به‌عنوان مهم‌ترين بخش مرکز درماني از اهميت زيادي در کسب رضايت مراجعان از حوزه بهداشت و درمان کشور برخوردار است، به طوريکه اغلب نارضايتي‌هاي بيماران، متوجه اورژانس‌هاي بيمارستاني است.
رئيس
اورژانس بيمارستان سينا مشکلات اورژانس
بيمارستاني کشور را به 3 دسته منابع فيزيکي، انساني و مالي طبقه‌بندي کرد و
گفت: »در منابع فيزيکي اکثر سازه‌هاي اورژانس داراي سيستم تهويه هواي
نامناسب هستند.
درحاليکه بيماران و پرسنل، رفت و آمد زيادي در ساختمان
اورژانس دارند که مجموعه اين عوامل درکنار وجود خونريزي باعث توليد گرما و
بوي نامطبوع مي‌شود.
بنابراين نوردهي مناسب و سيستم تهويه هواي مجهز، از
پيش‌شرط‌هاي اوليه اورژانس بيمارستاني است.» حسين کرمانپور ادامه داد:
«همچنين فضا بايد به گونه‌اي باشد که مانع از چالاکي نيروي انساني نشود،
چراکه در غيراينصورت تاثيرات منفي روي پرسنل و بيماران مي‌گذارد.»
وي با تاکيدبر اينکه اکثر اورژانس‌هاي ما با کمبود منابع انساني مواجه هستند، تصريح کرد: «اين کمبود علاوه‌بر نيروي پزشکي در بيمارستان‌هايي که متخصصين طب اورژانس آن را پوشش مي‌دهند، در کادر پرستاري نيز موج مي‌زند.
همچنين فرمول متوسط تعداد تخت به پرستار که استاندارد فعلي آن 4 به 1 است نيز رعايت نمي‌شود و کمتر اورژانسي به طور خاص در اورژانس‌هاي بزرگ که مرکز تروما نيز به حساب مي‌آيند، وجود دارد که اين تناسب را رعايت کنند.»
وي با
بيان اينکه نيروهاي خدماتي نيز اکثرا همين مشکل را دارند، تصريح کرد: «در
غالب مراجعات به اورژانس، با يک مکان کثيف و سرويس‌هاي بهداشتي نامناسب
مواجه مي‌شويم که اورژانس را از چشم مي‌اندازد.
درواقع مشخص نيست که
توانايي آن را نداريم يا اينکه تمايل نداريم براي رفع اين مشکلات تعداد
خدمات خود را منصفانه توزيع کنيم تا عمليات بيماربري، جابه جايي بيمار و
تميزي اورژانس رعايت شود.»
با کمبود کمک بهيار مواجه هستيم
رئيس
اورژانس بيمارستان سينا با بيان اينکه در تعداد کمک بهيارها که امروز به
نام بيماريار خوانده مي‌شوند نيز کمبود وجود دارد، تصريح کرد: «اين مسئله
باعث شده از همراه بيمار کمک گرفته شود که اين فرايند موجبات ناراحتي
همراهان را فراهم مي‌کند و اعتراض آنان را مبني‌بر قبول بسياري از زحمات
رسيدگي به بيمار به دنبال دارد.
در صورتي که اگر بيمارياران زن و مرد به
تعداد لازم وجود داشته باشند، خدماتي از قبيل جابه‌جايي لوله آزمايش، حمل
ادرار، شستشوي بيمار، نظافت تخت و لباس بهتر رعايت مي‌شود.»
وي کمبود منابع مالي را يکي ديگر از چالش‌هاي پيش‌روي اورژانس کشور معرفي و خاطرنشان کرد: «روساي اورژانس‌هاي بيمارستاني فاقد يک ساختار هستند که بتوانند مطابق آن، تجربيات خود را کنار هم گذاشته و از آن استفاده کنند.
البته شنيده‌ها حاکي
از آن است که وزارت بهداشت به شدت درحال سرمايه‌گذاري در بخش اورژانس‌ها
است که اين تصميم بسيار درست است. چراکه مدخل ورودي هر بيمارستاني، اورژانس
آن است. لذا وجود هر مشکلي در بخش اورژانس، حکايت از نابه ساماني‌هاي
متعدد در بيمارستان دارد.»
کرمانپور با اشاره به اينکه اجرايي شدن طرح تحول نظام سلامت منجربه شلوغي اورژانس‌هاي کشور شده است، تصريح کرد: «مطابق اين طرح ماندگاري بيماران در بخش‌ها افزايش پيدا کرده و عواقب نامطلوب ماندگاري زياد بيمار روي تخت، گريبانگير بخش اورژانس مي‌شود.
چراکه بيمار بايد ظرف 6 يا درنهايت 12 ساعت
تعيين تکليف شده و به بخش منتقل شود و از طرفي هيچ اورژانسي اجازه مسدود
کردن بخش پذيرش را ندارد.
بنابراين بيماران مراجعه مي‌کنند و از آنجاکه
نوبت‌دهي کردن بيماران در بخش اورژانس به دليل عصبي بودن بيماران، اقدامي
مشکل است، خودبه خود موجبات بي‌نظمي فراهم مي‌شود. لذا اين فرايندهاي داخل
بيمارستان علي‌الخصوص بيمارستان‌هاي آموزشي چندين درصد کار اورژانس‌ها را
سخت مي‌کند.»
تجهيزات اورژانس به روز نشده است
وي ضمن اظهار تاسف از اينکه تجهيزات اورژانس‌هاي کشور مطابق با ساير بخش‌ها به‌روز و مدرن نشده است، اظهار کرد: «امروز آخرين مدل از اکوها، سونوگرافي‌ها و ليزرهاي چشم در ايران وجود دارند، اما فاقد تکنولوژي‌هاي روز در اورژانس کشور هستند.
مثلا در بسياري از اورژانس‌هاي دنيا، بيمار به صورت مکانيکي احياي قلبي عروقي مي‌شود و نياز نيست که چند پزشک به صورت نوبتي زمان خود را صرف احياي يک بيمار کنند. بلکه دستگاه را به بيمار متصل کرده و خود به سراغ بيماران بعدي مي‌روند.
در ايران اگرهم از تکنولوژي
بهره‌مند باشيم، دستگاه‌هاي ما قديمي هستند.» وي با تاکيدبر اينکه هرچه
پرسنل اورژانس راضي‌تر باشند، بيماران نيز رضايت بيشتري خواهند داشت، تصريح
کرد: «يکي از تفاوت‌هاي معني‌دار پرسنل اورژانس با پرسنل ساير بخش‌ها، اين
است که اين افراد بايد از يک پشتيباني روحي رواني ويژه برخوردار باشند که
تا الان برنامه‌اي در اين حوزه از قبيل سفرهاي دسته‌جمعي به منظورکاهش
استرس يا برنامه‌هاي انگيزشي مشابه در کشور ديده نشده است.
از آنجاکه غالبا
درگيري‌ها به اورژانس کشيده مي‌شود، ممکن است اين پرسنل به لحاظ فرايندي
نيز دچار آسيب شوند.»
اوضاع بهتر شده اما...
نايب رييس کميسيون بهداشت و درمان مجلس شوراي اسلامي نيز معتقد است: «با وجود پيشرفت‌هايي که طي سال‌هاي اخير در حوزه درمان و به‌ويژه اورژانس بيمارستان‌ها اتفاق افتاده، اما واقعيت اين است که همچنان مشکلات و عقب‌ماندگي‌هاي زيادي در اين حوزه داريم.»
عبدالرحمان رستميان ادامه داد:
«10 سال پيش را به خاطر مي‌آورم که روزي فردي مادر بيمار خود را که وضعيت
حادي داشت به اورژانس بيمارستان آورد، بيمار توان حرکت نداشت و براي فرزند
نيز بلند کردن مادر سخت بود، او درخواست برانکارد کرد اما تا از او کارت
شناسايي نگرفتند، به او برانکارد ندادند و همين مسئله بيمار را معطل کرد.»
وي اضافه کرد: «اکنون مقابل درب اورژانس همان بيمارستان تعدادي برانکارد و
ويلچر وجود دارد و بيماران بدون معطلي از آن استفاده مي کنند که اين اقدام
نشانه حل برخي مشکلات است.»
رستميان با تاکيدبر اينکه بايد استاندارد اورژانس بيمارستان به‌طور دقيق در کشور تعريف و اجرايي شود، تصريح کرد: «بايد مولفه‌هايي نظير نسبت پرستار به بيمار، تعداد تخت، امکانات لازم در بيمارستان‌ها، سيستم ترياژ و اولويت‌بندي بيماران به دقت و سرعت در اورژانس‌ها اجرا شود.»
وي با تاکيدبر
اينکه براي نجات بيماران اورژانسي دقايق و گاهي ثانيه‌ها اهميت دارد،
خاطرنشان کرد: «اين بيماران نبايد معطل شوند. درحالي که ممکن است يک بيمار
معمولي حتي تا يک ساعت نيز منتظر بماند و مشکلي براي او ايجاد نشود.»
نايب
رئيس کميسيون بهداشت و درمان مجلس شوراي اسلامي با اشاره به اينکه چنين
مشکلاتي پيشتر براي بيماران تصادفي نيز وجود داشت و تا از مصدوم پول دريافت
نمي‌شد، بيمارستان‌ها او را پذيرش نمي کردند، گفت: «اما امروز با اجراي
قانون 10 درصد سهم بيماران تصادفي از درآمد بيمه‌هاي شخص ثالث اين مشکل رفع
شده و مصدومان تصادفات رايگان پذيرش مي‌شوند.» وي اضافه کرد: «با اين حال
مشکلات هنوز فراوان است، بسياري از اورژانس‌هاي بيمارستاني پزشک متخصص
نداشته و با يک پزشک عمومي اداره مي‌شوند، بسياري از همين پزشکان عمومي نيز
از بيمارستان‌هاي دولتي خارج شده و به فعاليت‌هاي پردرآمدتري مانند درمان
اعتياد روي آورده‌اند.»
رستميان
مسئله مهم ديگر را وضعيت بيماران شهرستاني عنوان و تصريح کرد: «بسياري از
اين بيماران به علت کمبود امکانات و نبود پزشک مجبورند به تهران يا مراکز
استان‌ها بيايند، اما در بسياري از اوقات براي پذيرش مشکل دارند.»
وي افزود: «گاهي بيمار را جلوي بيمارستان رها مي‌کنند و چون بيمارستان تخت خالي ندارد، آنها را پذيرش نمي‌کنند و مجبورند به بيمارستان خصوصي مراجعه کرده و دچار هزينه‌هاي سرسام‌آور و غير قابل تحمل شوند.» نايب‌رئيس کميسيون بهداشت و درمان مجلس در پايان اظهار کرد: «بايد بيمارستان معين براي پذيرش بيماران شهرستان‌ها در همه استان‌هاي کشور تعريف شوند و اگر تخت خالي نداشتند، بيمارستان بعدي مشخص شود و براي جلوگيري از معطلي بيماران، آنان را به بيمارستاني منتقل کنند که تخت خالي دارد.»
سپید
