هدف از این مطالعه، بررسی این مساله بود که آیا انجام فعالیتهای جسمی نیازمند کنترل دقیق اجزای بدن در یک دوره زمانی کوتاه میتواند موجب بهبود عملکرد حافظه کاری شود یا خیر.
آگاهی ذهنی از موقعیت و جهت بدن یکی از کارکردهایی است که با حافظه کاری به انجام میرسد. در این مطالعه پژوهشگران همچنین میخواستند میزان اثربخشی فعالیتهای شدید ورزشی بر روی حافظه کاری را مورد بررسی قرار دهند.
در این مطالعه چندین فرد 18 تا 59 ساله شرکت داشتند. این
افراد ابتدا آزمونی را پشت سر گذاشتند تا حافظه کاری آنها مورد ارزیابی
قرار گیرد.
سپس فعالیتهایی نظیر بالا رفتن از درخت، حفظ تعادل و حرکت بر روی میلهای با قطر 8 سانتی متر، راه رفتن ضمن توجه به حالت بدن، راه رفتن با پای برهنه، دویدن و عبور از زیر، رو یا کنار موانع و نیز بلند کردن اجسام سنگین را به انجام رساندند. پس از دو ساعت، یک بار دیگر آزمونی از این افراد به عمل آمد. در اینجا بود که مشخص شد فعالیتهایی این چنینی موجب افزایش 50 درصدی ظرفیت حافظه کاری میشود.
در این مطالعه همچنین دو گروه کنترل نیز حضور داشتند. گروه
اول دستهای از دانشجویان بودند که مطالب جدیدی را در کلاس درس میآموختند.
پژوهشگران میخواستند ببینند که آیا یادگیری اطلاعات جدید میتواند به
بهبود حافظه کاری بیانجامد یا خیر.
همچنین در گروه دوم نیز نقش انجام فعالیتهای مرتبط با یوگا بر روی تواناییهای شناختی مورد ارزیابی قرار گرفت. در پایان این نتیجه حاصل شد که هیچ یک از این دو فعالیت نمیتواند به بهبود حافظه کاری بیانجامد.
با اینکه در یوگا هم شاهد انجام فعالیتهای جسمی هستیم، اما این فعالیتها چندان نیازمند آگاهی از موقعیت بدن نیست، زیرا فضایی که در آن این فعالیتها به انجام می رسد محدود است. در مقابل فعالیتهایی نظیر دویدن و عبور از موانع و یا بالارفتن از درخت، مغز را به تحلیل آنی و پیوسته موقعیت مکانی و موقعیت بدنی وادار میسازد.
این یافته میتواند کاربردهای زیادی برای افراد مختلف اعم از کودک یا بزرگسال داشته باشد. برای نمونه شاید بتوان با گنجاندن فعالیتهایی این چنینی در زنگ های تفریح مدارس، میزان حافظه کاری دانش آموزان برای عملکرد بهتر در کلاس را بهبود بخشید.
این پژوهش به تازگی در نشریه Perceptual and Motor Skills منتشر شده است.
سینا