يک بيماري و چند سوال

GERD چگونه تشخيص داده مي‌شود؟

به گزارش شفا آنلاین،تشخيص اوليه GERD براساس علائم معمولي، مانند سوزش سر دل يا رگورژيتاسيون است. اگر علائم هشداردهنده وجود نداشته باشد، انجام آندوسکوپي انديکاسيوني ندارد. تشخيص GERD بايد در بيماران غيرسيگاري که به مدت بيش از 3 هفته سرفه مزمن داشته‌اند، در نظر گرفته شود. قبل از انجام اندوسکوپي، تجويز PPIs به مدت 4 تا 8 هفته توصيه مي‌شود. تشخيص GERD مي‌تواند با استفاده از ابزارهاي تشخيصي معتبر، مانند پرسشنامه GerdQ و Danish prediction score ارتقا يابد. تمامي بيماران که علائم هشداردهنده دارند، به ارزيابي اندوسکوپيک نياز دارند.

علائم معمول سوزش سر دل و ترش کردن، مي‌توانند در 70 درصد از بيماران مبتلا به GERD علامت تشخيصي قطعي باشد. بيماران با اين علائم بايد تحت درمان تجربي با PPIs، به مدت 4 تا 8 هفته، قرار گيرند. اين توصيه‌ها براساس کم‌خطر بودن GERD غيرعارضه‌دار و بي‌نتيجه بودن غربالگري در پيشگيري از آدنوکارسينوماي مري گرفته شده که منبع بزرگي از مورتاليتي و موربيديتي در بيماران مبتلا به GERD محسوب مي‌شود. علاوه براين، مورتاليتي کلي در اثر ديگر عوارض GERD نيز در اين بيماران کم است. GERD بايد در بيماران غيرسيگاري‌اي در نظر گرفته شود که به مدت حداقل 36 هفته سرفه مزمن داشته‌اند و مطالعات کوهورت آينده‌نگر نشان داده‌اند که اين بيماري تا حدود 40 درصد اين بيماران را درگير کرده است.

تمامي بيماران با علائم هشداردهنده به ارزيابي اندوسکوپيک نياز دارند. نشانه‌هاي فردي از کاهش وزن ناخواسته، ديسفاژي و آنمي، براي عوارضي مانند سرطان معده يا مري، ضايعات خونريزي دهنده قسمت فوقاني دستگاه گوارش يا تنگي مري يا پيلور از علائم هشداردهنده هستند.

بيماراني که به دوز يک بار در روز PPIs پاسخ نمي‌دهند، بايد روي درمان دو بار در روز قرار گيرند يا PPI ديگري را امتحان کنند. همچنين پزشکان در مورد تبعيت بيماران از رژيم دارويي تاکيد کرده و اهميت مصرف دارو را، 30 تا 60 دقيقه قبل از غذا، گوشزد کنند. اگر زمان مصرف دارو مشکل‌زا است، داروي دکسلانسوپرازول (dexlansoprazole) تجويز شود، زيرا همان اثربخشي را بدون نياز به رعايت زمان صرف غذا دارد. همچنين، بيماران مبتلا به علائم قابل توجه ريفلاکس شبانه ممکن است از رژيم دارويي اومپرازول/ سديم بي‌کربنات منفعت ببرند، زيرا در کنترل pH شبانه اثربخش است. اندوسکوپي بايد محدود به بيماراني شود که به درمان مناسب PPIs پاسخ نمي‌دهند.

هرچند چندين سيستم نمره‌دهي براي تشخيص GERD وجود دارد، سيستم نمره‌دهي تشخيصي شش سوالي GerdQ در بيماران با علائم سيستم گوارشي فوقاني اعتبارسنجي و تاييد شده است. يک فرم آنلاين از اين پرسشنامه در آدرس زير قابل دسترسي است:

http://www.aafp.org/afp/2010/0515/p1278.html#afp20100515p1278-t1

اين ابزار، با کنار گذاشتن بيماراني که نمره صفر تا 2 گرفته‌اند، دقت تشخيص را افزايش داده و GERD را در 80 درصد از بيماران با نمره 8 و بالاتر، به درستي تشخيص مي‌دهد.

ابزار ديگري در يک کارآزمايي چند مرکزي در دانمارک، روي 471 بيمار طراحي و تاييد شده است. استفاده از اين ابزار، مي‌تواند دقت تشخيص را ارتقا داده و انجام اندوسکوپي غيرضروري را کاهش دهد.

آيا بيماران مبتلا به GERD بايد از نظر هليکوباکتر پيلوري بررسي شوند؟

تا به امروز، شواهد کافي در مورد بررسي معمول هليکوباکتر پيلوري در بيماران مبتلا به GERD به دست نيامده است. هليکوباکتر پيلوري در اغلب اوقات وجود دارد و ريشه‌کني آن، ممکن است علائم را بهبود دهد، اما زيرگروهي از بيماران مبتلا به زخم پپتيک وجود دارند که ممکن است علائم GERD در آنها بدتر شده يا پس از درمان عفونت هليکوباکتر پيلوري، علائم جديدي پيدا کنند.

از آنجا که علائم GERD، ديس‌پپسي، و بيماري زخم پپتيک اغلب با هم همپوشاني دارند، تفريق آنها از هم براي تصميم درماني موثر، مهم و الزامي است. ديس‌پپسي با دردي که در ميانه قسمت فوقاني شکم وجود دارد يا ناخوشي‌اي که با احساس سيري زودرس، نفخ، اتساع يا تهوع خود را نشان مي‌دهد، تعريف شده و مي‌تواند با GERD مرتبط باشد. اين تفاوت ميان 3 عارضه فوق اهميت دارد، زيرا استراتژي «تست و درمان» (test and treat) براي عفونت هليکوباکتر پيلوري در بيماران مبتلا به ديس‌پپسي توصيه مي‌شود، اما نبايد در همه بيماران مبتلا به GERD استفاده شود.

يک متاآناليز، از درمان عفونت هليکوباکتر پيلوري در بيماران مبتلا به GERD حمايت مي‌کند. در اين مطالعه، هيچ شواهدي از افزايش علائم GERD يا شواهد اندوسکوپيک ريفلاکس ازوفاژيت پس از درمان عفونت هليکوباکتر پيلوري پيدا نشده است. در اين مطالعه، آناليز زيرگروهي از 5 کارآزمايي نشان داد ريشه‌کني هليکوباکتر پيلوري با بهبود قابل توجه علائم GERD همراه است. در مقابل، يک متاآناليز ديگر نشان داد، پس از ريشه‌کني هليکوباکتر پيلوري در بيماران مبتلا به بيماري زخم پپتيک، بيماران 2 برابر بيشتر در معرض خطر ابتلا به erosive GERD قرار مي‌گيرند. اين مطالعه، نگراني‌هاي بالقوه‌اي را در مورد تست روتين هليکوباکتر پيلوري و درمان آن در بيماران با علائم GERD برانگيخته است.