رابطه نارسایی‌های یادگیری و "افسردگی"

به گزارش شفا آنلاین ، پرستو عباسی ، افزود: این امر در کودکان کم سن‌ و سال‌تر نسبت به کودکان بزرگتر بیشتر صدق می‌کند، چرا که کودکان بزرگتر درک بیشتری از نارسایی‌های یادگیری خود دارند و می‌توانند سازگاری بهتری داشته باشند.   وی با بیان این‌که در بسیاری موارد افسردگی ناشی از نارسایی یادگیری با خودکم بینی همراه است، افزود: برخی کودکان قادر نیستند ناکامی‌ها و شکست‌های پی‌درپی ناشی از نارسایی‌های یادگیری خود را تحمل کنند، لذا اگر دلسردی آنها مهار نشود، شاید به احساس درماندگی، عدم کفایت و ناامیدی دچار شوند.   وی ادامه داد: در کنار این احساس، ممکن است سایر کودکان، انتقادهای دیگران را درونی کنند، به عنوان مثال کودکانی که اطرافیان آنها را کودن یا تنبل می‌خوانند، خودانزجار می‌شوند.   عباسی با تأکید بر این‌که نارسایی‌های یادگیری غیرکلامی که نارسایی‌های اجتماعی و مشکلات کنارآمدن با نوآوری را دربردارد، می‌تواند یک عامل خطرآفرین ویژه برای افسردگی باشد، تصریح کرد: این امر به علت طرد اجتماعی رخ می‌دهد که حتی ممکن است منجر به خودکشی در افراد شود.   وی با بیان این‌که کودکانی که به افسردگی ناشی از نارسایی یادگیری دچار می‌شوند، در تغییر ذهنیت منفی خود نیاز به کمک دارند، گفت: والدین و اطرافیان باید تلاش کنند که کودکان را تشویق کنند و نسبت به نارسایی‌های محدود نگاه آگاهانه و واقع گرایانه‌ای داشته باشند و آن را بیش از حد تعمیم ندهند.   این کارشناس افزود: به جای این‌که از این کودکان انتظار داشته باشیم که کارهایی را شناسایی کنند که در آن عملکردی خوب یا بد دارند، بهتر است از آنها خواسته شود که جملاتی مشابه "من در انجام این کار موفق می‌شوم و یا بهتر از این می‌توانم باشم" را کامل کنند.   عباسی با بیان اینکه هدف از این فعالیت، صرفاً این نیست که نشان دهیم محدودیت‌های کودک را پذیرفته‌ایم، ادامه داد: این امر به این دلیل است که کودکان از اشتباهات خودشان برای یادگیری و رشد استفاده کنند و به آنها کمک شود که مشکلاتشان را فاجعه ندانند و این مشکلات را از آنچه که هست بزرگتر نکنند.   وی در پایان با اشاره به اینکه به کمک استدلال، می‌توان زیر بنای افسردگی و اضطراب کودکان سنین بالاتر را به چالش کشید، خاطر نشان کرد: این روش می‌تواند برای کودکان مفید باشد، اگر کودکی شکایت کند که هیچ کس مرا دوست ندارد یا از طرد شدن نگران باشد، علت آن را بپرسید و با ملایمت به تناقض‌های او در حرفایش او را متوجه اشتباهش کنید تا به این وسیله فکر او را به طرف ارزشیابی دقیق‌تر از خودش و دیگران جهت بدهید.